soms denk je wel eens terug aan het verleden en verhalen van toen.
De poepdoos die bij opa en oma buiten stond was gemaakt van hout en het dakje liep een beetje scheef af en was groen geschilderd.
In het midden van de poepdoos zat een uitgezaagd gat die men met een houten deksel met handvat kon afsluiten.
De poepdoos stond op de sloot achter het huis naast de schuur.
Licht was er niet, ’s avonds ging men er heen met een kaars, door de wind of op de tast en het verblijf er ook niet langer dan noodzakelijk was.
In de winter was het helemaal een ramp, in de vrieskou moest men bij nacht en ontij naar de poepdoos lopen.
Mijn moeder vertelde dat ze midden in de nacht dan in de kou met een dikke jas naar de poepdoos moest, meestal werd een bezoek dan ook uitgesteld.
Ongedierte was er volop in de buurt van de poepdoos, oorwormen, pissebedden, spinnen en de eenden die onder de poepdoos door zwommen.
Opa had het voordeel dat de poepdoos op de sloot stond, zo hoefde hij nooit de boel op te ruimen.
Ik kan me nog herinneren dat er rond 1968 riool werd aangelegd in Wormer, want daar woonde mijn opa en oma, de hele zandweg was open gebroken.
Toen is er ook een aanbouw achter het huis gekomen, met een douche en een toilet.
De poepdoos had zijn langste tijd gehad, toch is hij nog een tijdje blijven staan, tot dat de tuin werd onteigend, toen is de schuur en de poepdoos gesloopt.
Het schuurtje uit de tuin is weer opnieuw opgebouwd, in de kleine achter tuin.
Het was wel een verbetering een douche en een toilet binnen in huis, maar het gemis van de tuin was groot.