Maandelijks archief: mei 2016

Bank’s Show.

De Bank Show, staat weer online.
Hallo luisteraar het is weer weekend.
De Boerin 🙂 zou het fijn vinden dat ik je niet zo modern begroet.
Hallo luisteraar, hoe gaat het met je?
Vind ze veel netter klinken.
Alles is weer te beluisteren in de nieuwe aflevering van de Bank Show.
Nu ook nu weer een aflevering met vele soorten muziek.
Met muziek om bij op de bank te hangen.
Het wachtwoord kun je krijgen door een persoonlijk bericht,
of via het reactie formulier op de weblog.
Welkom luisteraar bij een nieuwe aflevering van de “Bank’s Show”,
Ik wens je heel veel luisterplezier.
Op de pagina “Bank’s Radio” staat een player met alle shows die tot nu toe zijn gemaakt.

De volgende luisteraars hebben een verzoekje in de “Bank’s Show” aangevraagd:
Natasja.
Yaron.
Sjoerd.
kliefje.
Peter & Petra.
Lies.
Willy.
Suske.
Shirel.
Di Mario.
Emile.
Boerin.


Bob Dylan – The times they are a-changin’.

Robert Allen Zimmerman is geboren in St. Mary’s Hospital in Duluth, Minnesota in Amerika op 24 mei 1941.
Hij is beter bekend onder zijn artiestennaam Bob Dylan en hij is een singer-songwriter en kunstenaar.
Bob Dylan wordt dus op 24 mei maar liefst 75 jaar.
Op de middelbare school vormde Dylan zijn eerste bandje, The Golden Chords.
Onder het pseudoniem Elston Gunn speelde hij enkele concerten mee als pianist van Bobby Vee.
School vond hij vervelend en soms deprimerend, zo verhuisde in september 1959 naar Minneapolis en schreef zich in aan de universiteit aldaar,
maar na een semester staakte hij zijn studie.
In de aan de campus grenzende wijk Dinkytown maakte hij kennis met plaatselijke folkmuziekanten, kocht een gitaar en begon de folk kunst af te kijken en introduceerde hij zich als Bob Dylan.
In 1963 kwam zijn tweede lp “The Freewheelin’ Bob Dylan” uit en begon hij als zanger en liedjesschrijver naam te maken.
De nadruk kwam te liggen op protestliederen die gaandeweg in zijn eigen stijl werden uitgevoerd.
Dylans carrière, die begon tijdens zijn middelbareschooltijd in het midden van de jaren vijftig, raakte vanaf 1961 in een stroomversnelling toen hij zich in de New Yorkse wijk Greenwich Village begon te manifesteren als folksinger.
Hij bleek vooral te onderscheiden in het schrijven van liedteksten waar hij mee uitblinken.
Al snel annexeerde de beweging voor de burgerrechten zijn lied “Blowin’ in the Wind” (1962).
Niet veel later omarmden miljoenen jongeren zijn “The Times They Are A-Changin’ “, dat op het derde album van Dylan verschijnt in 1964.
Het album ‘The Times They Are A-Changin’’ opent met het gelijknamige nummer.
Dylan zegt over dit nummer: “ik wist precies wat ik wilde zeggen en hoe ik het wilde zeggen”.
Het is een lijflied geworden voor gefrustreerde jeugd uit de jaren zestig.
In 2010 worden de originele aantekeningen voor het nummer voor ruim $400.000 geveild in New York.
Dat was nog maar het begin van een carrière die hem wereldroem bracht en werd zijn eerste top 40 hit in Nederland.
En deze week is het de Gouden terugblik in de Bankshow.

Tandarts bezoek.

Bij gebrek aan inspiratie, ga ik het maar over mijn tandarts bezoek van vandaag hebben.
Voor sommigen een ware kwelling om daar heen te gaan, maar ik maak me daar niet zo druk meer om.
Al jaren kom ik er zonder problemen weg en dat geeft toch wel rust.
De gebitsverzorging en behandeling is sinds mijn jeugd enorm verbeterd.
Dat ging toen als volgt er werd bij kiespijn zonder verdoving gewoon een kies getrokken.
Er werd bij de half jaarlijkse controle wel gekeken of je gaatjes had, maar het boren en vullen was toen ook heel onprettig.
Aan gebitsverbetering werd toen nog niets gedaan, als je twee keer per dag poetste was je al heel goed bezig, flosdraad en fluor bestonden nog niet.
Dat waren bezoekjes aan de tandarts die ik me nog goed herinner.
Er waren veel mensen die een kunstgebit hadden, om maar niet met een rottig gebit rond te lopen.
Deze herinneringen maken de huidige controles een stuk vriendelijker.

Zilverpoetsen.

Zo heb ik een aantal siervoorwerpen van zilveren staan die afkomstig zijn van mijn ouders.
In de loop der jaren is de glans er wel af en is de kleur meer bronskleurig geworden dan zilverkleurig.
Dus ik ben eens naar de winkel gegaan om een busje zilverpoets te halen, dat is tegenwoordig ook anders verpakt, dan toen ik jong was.
maar het gaat om het resultaat.
Na lang dapper door poetsen, lukte het om de grote vlakken weer glimmend te krijgen.
Maar de overgang van handgreep of de handgreepjes van de gebaksvorkjes gingen erg moeizaam.
Na wat zoeken op het net, kwam ik er achter dat als je een zilveren voorwerp wilde schoonmaken je het als volgt kon doen:
Je neemt een bakje, doe er een stuk aluminiumfolie dat je paar keer dubbel vouwt in, strooi op de doffe zijnde een laag keukenzout.
Leg dan het zilveren voorwerp op het aluminiumfolie met zout.
Neem dan water met een temperatuur van ongeveer zestig graden en schenk dit over de zilveren voorwerp heen, zoveel water dat het zilveren voorwerp onder te laten staat, na een tiental seconden draai je het zilveren voorwerp om.
Laat zolang in het water tot het weer blinkt, even naspoelen met koud water en afdrogen.
Nou helemaal goed werkte het niet want ik moest na de behandeling de vlekken nog weg poetsen.
Maar de moeilijk bereikbare plekjes gingen wel sneller schoon dan voor de behandeling.
En het resultaat mag er zijn, de zilveren voorwerpen glimmen weer alsof ze nieuw zijn.


De oude en nieuwe verpakking van zilverpoets.


Zilver meer bronskleurig.


De zilveren voorwerpen glimmen of ze nieuw zijn.

Bonte specht.

Tijdens het wandelen in het Schothorsterpark hoorde ik het kloppen van een specht.
Ik had de specht wel meer gehoord in het park, maar nog niet kunnen fotograferen.
En ik wist dat de grote bonte specht (Great Spotted Woodpecker, Dendrocopus major) in het park verbleef.
Maar fotograferen is vers twee, turend in de bomen zag ik hem druk aan het kloppen in een Berkenboom.
Daar zat hij de grote bonte specht, denk dat hij rond de 25 centimeter is.
Ik spreek over een mannetje want die heeft een rode vlek op het achterhoofd, het vrouwtje heeft een geheel zwarte kruin.
En deze heeft een heeft een rode vlek op het achterhoofd, dus duidelijk een mannetje.
Helaas had ik alleen mijn mobiel bij me, maar de foto’s zijn aardig gelukt, ben al heel blij dat ik de bonte specht heb kunnen fotograferen, mijn dag was goed.


De grote bonte specht druk bezig.


Kijkt nu naar beneden.


En sprinkt later op een tak.