Leonard Cohen is vorige week maandag 7 november overleden op de leeftijd van 82 jaar.
Hij was de man die je met zijn muziek tot in je tenen kon raken.
Leonard Cohen was een enorm invloedrijke zanger en tekstschrijvers, wiens werk vijf decennia overspant.
Cohen’s zijn muziek label Sony Music Canada, bevestigde zijn dood op de zanger zijn Facebook-pagina.
Cohen was de duistere eminentie onder een kleine pantheon van zeer invloedrijke zangers en tekstschrijvers die was ontstaan in de jaren zestig en begin jaren zeventig.
Alleen Bob Dylan oefende een meer diepgaande invloed uit op zijn generatie, misschien dat Paul Simon en zijn Canadese collega Joni Mitchell hem meer evenaarde als een dichter van teksten en muziek.
Cohen’s beklijvende basstem en zijn gitaar patronen vormde suggestieve nummers die liefde, haat, seks en spiritualiteit, oorlog en vrede, ecstasy en depressie behandeld.
Hij was ook een van de zeldzame artiesten van zijn generatie die de kans kreeg om te genieten van de zijn artistieke successen in zijn jaren tachtig.
In 1992 zei hij al ‘I never had the sense that there was an end’ en doelde daarmee op zijn carrière als musicus.
Zo gaf hij zijn laatste album ‘You Want It Darker’ eerder dit jaar uit.
Leonard Norman Cohen werd geboren op 21 september 1934, in Westmount, Quebec.
Hij leerde als tiener gitaar spelen en vormden een folkgroep genaamd Buckskin Boys.
Een vroege ontdekking van de Spaanse schrijver Federico Garcia Lorca deed hem veranderen richting de poëzie.
overtuigde zijn flamenco gitaar leraar hem om de stalen snaren te ruilen voor nylon, zodat de muziek minder scherp zou klinken.
Toen hij was afgestudeerd aan de McGill University verhuisde hij naar het Griekse eiland Hydra, waar hij een huis voor $ 1500 gekocht met de hulp van een bescheiden trustfonds opgericht door zijn vader, die was gestorven toen Leonard negen jaar was.
Tijdens zijn periode op Hydra publiceerde hij de roman ‘The Favourite Game’ in 1963, de dichtbundel ‘Flowers for Hitler’ in 1964 en in 1966 de bundel ‘Beautiful Losers’.
Gefrustreerd door een slechte boek verkopen, en zat van het werken in Montreal kledingindustrie, bezocht hij in 1966 New York met als doel in de stad de krachtige folk-rock scene te onderzoeken.
Hij ontmoette daar folk zangeres Judy Collins, die later dat jaar twee van zijn nummers op haar album In ‘My Life’ opnam, waaronder de eerste hit ‘Suzanne’.
Tijdens zijn periode in New York waren een aantal mensen belangrijk voor Cohen, zoals Andy Warhol, the Velvet Underground en nog belangrijker was de Duitse zangeres Nico, wiens tomeloze bijdrage aan het in 1967 uitgegeven album ‘Songs of Leonard Cohen’.
Cohen werd al snel de geliefde songwriter voor artiesten als Collins, James Taylor, Willie Nelson en vele anderen.
Zijn boeiend zwart-wit foto’s op de albums nodigde je uit om mee te gaan in zijn grimmige mooie songs.
Zijn volgende twee albums, ‘Songs From a Room’ uit 1969 en ‘Songs of Love and Hate’uit 1971, profiteerde van de onbenutte productiecapaciteit van Bob Johnston die samen met de groep van Charlie Daniels werd opgenomen in Nashville.
Tijdens de jaren zeventig ging Cohen op zijn eerste van de vele lange en intensive tours die hij zou houden tot het einde van zijn carrière.
Hij zei daarover in 1971 aan het ‘Rolling Stone’ blad, “Een van de redenen dat ik ben op reis ben, is om mensen te ontmoeten.
Ik beschouw het als een verkenning.
Weet je, ik beschouw mezelf als in een militaire operatie.
Ik voel me niet als een burger“.
De veldtocht van Leonard Cohen is ten einde, de strijd is gestreden en hij heeft vrede een groot mens is heen gegaan en hij wordt vandaag als Gouden terugblik herinnerd inde Bankshow ‘Lover lover lover’, moet er meer worden gezegd?