Deze is de gouden terug blik een gevoelig nummer, over Luka, een jongen zoals er vele zijn.
Iemand met een rugzakje, wat hij liever niet wil delen met andere.
Suzanne zingt over een bange jongen die thuis mishandelt wordt en dat natuurlijk tegen niemand mag vertellen.
Zijn naam is luka, in de jaren tachtig was hij vaak te vinden in de buurt van haar appartementencomplex.
Hij hoorde niet echt bij groepje kinderen die daar speelde, hij hield zich altijd een beetje afzijdig.
Suzanne wist niet veel van hem maar het leek erop alsof hij een beetje buiten de groep viel.
Zijn naam is Suzanne altijd bijgebleven.
Toen kreeg ze een idee om er een lied over te schrijven, wilde ze het verhaal ook zo goed mogelijk vertellen.
Luka moest zelf het woord doen en dat is best lastig als je niks mag zeggen van je ouders.
Hij sprak alles goed en lag de schuld bij zichzelf, “Ik ben onhandig en ik praat te hard” .
Ook wilde Suzanne de luisteraar in het lied er bij betrekken.
Hoe doe je dat?
Je stelt jezelf voor: “Mijn naam is Luka, ik woon op de eerste verdieping.
Ik woon boven jou, ja, ik denk dat je me wel eens gezien hebt.
Als je ‘s avonds laat wat hoort, zeg maar een soort van rumoer, een soort gevecht.
Vraag me maar niet wat het was.
Ik denk dat het komt doordat ik onhandig ben en ik probeer al niet te hard te praten.
Misschien komt het dat ik gek ben, ik probeer ook niet al te trots te doen.
Ze slaan door totdat ik huil, ik vraag niet meer waarom, ik discussieert gewoon niet meer.
Ja, ik denk dat het goed met me gaat, ben maar weer de deur uitgegaan.
Als je vraagt waarom!
Zeg ik je dat niet, het zijn jouw zaken ook niet, ik ben liever alleen, denk ik.
Ik heb niks gebroken of gegooid, vraag maar niet meer hoe het met me gaat.