Maandelijks archief: januari 2016

Afplakband.

wie kan er nu niet zonder plakband, er is altijd wel wat af te plakken.
Sommige toepassingen van een product blijven verbazen.
Zo adviseerde men om plakband te gebruiken voor het knippen van een pony.


Een uitvinding van Drew Richard Gurley, st. Paul minnesota onder V.S.- Octrooi 1.760.820
De uitvinding werd gepatenteerd op 28 mei 1928.
Hij Schrijft het volgende:
Richard Drew was een ingenieur werkzaam bij 3M toen hij het plakband perfectioneerde.
3M was eigenlijk alleen een schuurpapier fabrikant,
maar de uitvinding van Drew veranderde dat.
Hij vernam van de afnemers van het schuurpapier, dat men erg veel moeite had om een scheiding te maken tussen twee verfvlakken.
Drew werkte twee jaar in het lab bij 3M om het eerste afplakband met een lichte lijmlaag en een 5 cm brede papierstrook uitvinden.
Wil je meer weten?
Bezoek dan de volgende website: freepatentsonline.com



Eerst afplakband.

Bank’s Show.

De Bank Show, staat weer online.
De winter zal wel voorbij zijn, op naar het voorjaar.
Heb je er deze week wat moois van maken.
Met een beetje regen, wind, mist en zon.
Heb je ook een beetje lopen dagdromen van mooie dingen,
zat er wat magisch in de lucht?
Muziek om bij op de bank te hangen.
Het wachtwoord kun je krijgen door een persoonlijk bericht,
of via het reactie formulier op de weblog.
Welkom luisteraar bij een nieuwe aflevering van de “Bank’s Show”,
Ik wens je heel veel luisterplezier.
Op de pagina “Bank’s Radio” staat een player met alle shows die tot nu toe zijn gemaakt.

Voor de volgende luisteraar heeft Hans Bank een song gespeeld.
Dien.

De volgende luisteraars hebben een verzoekje in de “Bank’s Show” aangevraagd:
Jager.
Redstar.
Yaron.
Peter & Petra.
Shirel.
Sjoerd.
Lies.
Bertie.
Willy.
Suske.
Di Mario.
Willy Duvel.
Boerin.


Zwarte Riek – Amsterdam Huilt

Zangeres Rika Jansen is donderdag 21 januari 2016 overleden, ze was beter bekend onder haar artiestennaam Zwarte Riek, ze werd 91 jaar oud.
Rika, die naast Zwarte Riek ook de bijnaam Jordaan prinses had en werd in één adem genoemd met Amsterdamse artiesten als Johnny Jordaan en Tante Leen.
Ze werd vlak na de tweede wereld oorlog in de jaren ’50 bekend bij het grote publiek.
Daarnaast was ze ook bekend buiten Nederland en trad op in onder meer België en New York.
Zo zong ze de nummers met de liedjes als “M’n wieggie was een stijfselkissie”, “De kersepit”, “Alle aapies” en “Amsterdam huilt”.
Rika Jansen werd geboren op 8 oktober 1924 in Amsterdam op de Brouwersgracht.
Haar vader verkocht vis op de Lindengracht, Rika ziet een leven als garnalenpelster niet zitten.
Rika werkte aanvankelijk als acrobate in de revue van Kees Manders en ze trouwde met hem.
Kees had zodra hij uit de schoolbanken kwam carrière gemaakt als conferencier, liedjeszanger en organisator van evenementen.
Rika´s zus Marie werd een internationale ster en trad op als Maria Zamora scoorde ze een Spaanstalige wereldhit met haar “Mamá, el Bajón” .
Voor Rika zelf kwam de grote doorbraak toen ze als Zwarte Riek in 1956 “Mijn wiegje was een stijfselkissie” op de plaat zette.
Het nummer was oorspronkelijk bedoeld voor Johnny Jordaan, maar die liet verstek gaan.
Dat nummer was volgens haar overigens autobiografisch, want ze hadden het thuis zo arm dat er inderdaad stijfselkistjes werden gebruikt als wiegje.
Het nummer “Amsterdam huilt” werd geschreven en gearrangeerd door haar man Kees.
Kees Manders is broer van Tom Manders, die bekend werd als Dorus, maar Kees Manders is ook geen onbekende bij de zeezender “Radio Noordzee”.
Zo kwam hij op zaterdag 29 augustus 1970 met de schepen MS Viking en de sleepboot Husky aan bij het Radio Noordzee zendschip de Mebo II.
Kees Manders wilde de Mebo II een haven binnenslepen omdat, volgens hem, eigenaren Meister & Bollier hun afspraken richting hem niet waren nagekomen.
Maar terug naar de van de Bankplaat van deze week uit 1964, “Amsterdam huilt”.
Het nummer was een eenmalige topper voor Zwarte Riek, maar wel een die een diepe indruk maakte, een melancholisch nummer over de Weesperstraat en de verdwenen Jodenhoek.
Het nummer wordt klaaglijk langgerekt gezongen als een chazan, Joodse voorganger, maar je hoort er ook Jiddische marktkooplieden in.
Hoewel het nummer geen hitparade succes kende, was het wellicht na M’n wieggie was een stijfselkissie haar bekendste lied.

Grote hoogte.

Mensen en grote hoogte gaan niet altijd samen, dat ervaar ik steeds meer.
Denk beging eens een serieus gesprek met zoon over toen ik nog jong was.
Nou dat is lang gelden, sneert zoon gelijk.
Hou jij even op, ik raak zo de draad van mijn verhaal kwijt.
Maar goed, ik heb toen regelmatig gewerkt op grote hoogte, zo heb ik vakantiewerk gedaan in de haven bij een container overslagbedrijf.


Containers en kranen bij de Combined Terminals Amsterdam (1976)

Ik werkte bij de technische dienst, en we deden het onderhoud aan onderandere aan de containerkranen, deze waren erg hoog, ruim 80 meter dacht ik zo.
Ook heb ik later gewerkt in centraal antennesysteem masten en deze waren ook behoorlijk hoog.
Altijd heb ik ontzag gehad voor grote hoogte of het nu een containerkraan of een mast voor het centraal antennesysteem was.
Ik had altijd als regel “een hand voor mezelf”, maar soms moest je wel twee handen gebruiken om je werk te kunnen doen, ik was dan geheel afhankelijk van je veiligheidsmiddelen.
Als ik daar op terug kijk, denk ik wel eens hoe heb ik het kunnen doen.
Waar een filmpje op Internet al niet toe kan leiden, een paar jonge jongens die bezoek brengen aan een hijskraan.
Nee, van mij hoeft dat niet meer, en op deze hoogte ben wijselijk nooit geweest, mijn tenen trekken al krom als ik het zie.


Shanghai Tower (650 meters)

Fikkie steken, het uur u.

Het vervolg van gisteren, het Kattepad had een magische aantrekkingskracht op ons.
Op een ochtend, misschien wel vakantie of op een zaterdag, gingen mijn broer en ik naar het kattenpad,
de sloot was net gedempt, dus we konden via de schuur zo oversteken.
Als kind is het een uitdaging om dingen te doen die je van huis uit niet mag doen.
Zo gingen wij dus ons avontuur te gemoed, op de braak liggende terreintjes gingen we aan het struinen.
Klompen en een overal aan, zo zag onze moeder ons het liefst, scheelde bergen wasgoed.
Op een zeker moment, kregen we het idee om een vuurtje te stoken, nou aan brandstof geen gebrek.
Oud droog hout, van de oude woningen, kartonnen displays uit de winkels er lag meer dan genoeg.
Dus wij een vuurtje gemaakt, nee nog geen vreugdevuur, gewoon een klein vuurtje.
Op een zeker moment, horen we onze moeder roepen dat het etenstijd was.
Mijn broer trapt het vuur uit en ik gooi er een pak met kartonnen displays boven op.
Wij naar huis, stinken naar de rook en zwart van het roet.
Nou kleden jullie je maar buiten uit zei moeder, wat hebben jullie aan de hand gehaald?
Ach, niks mam, gewoon gespeeld op het Kattepad.
Weer enigszins schoon zaten we aan tafel te eten en opeens horen we sirenes.
Dat is de brandweer roept mijn moeder, wat hebben jullie uitgevreten!
Niks man, mogen we gaan kijken, nou vooruit.
Wij door de schuur over de gedempte sloot, we voelden de bui al hangen.
Ja, hoor een flinke brand op het terrein waar wij net fikkie hadden gestookt.
politie, brandweer, ze maakte een grote indruk op ons, we zijn ook niet echt dicht bij gekomen om te kijken,
we wisten het zo wel wat er was gebeurd.
We zijn weer snel de schuur in gegaan en hebben ons die dag niet meer vertoond op het Kattenpad.
Onze moeder vroeg nog, zijn jullie nu al terug?
Ja, het vuur was al uit.


Groepsfoto voor de brandweerkazerne achter de kerk, sorry heren voor de overlast.
Sommige kende ik toen persoonlijk, denk dat er nog weinig in leven zijn.


Achterzijde van het spuithuis van de Vrijwillige Brandweer Krommenie.
Rechts de droogtoren voor de brandweerslangen,
links een fragment van de Nederlands Hervormde kerk.
bron Foto’s: archief Zaanstad.