Het einde van het jaar is nabij.
Zijn we een paar dagen vrij.
Die maken ons wel weer blij.
De zon staat laag, nog wat geklaag.
Nog wat gezwoeg met de feestdagen voor de boeg.
Een bal een boom, voor sommige een natte droom.
De zon staat laag, als kleine mensen lange schaduwen werpen.
Zal oude jaar sterven.
Oma laat haar hondje uit, netjes aan de riem.
Samen lopen ze over het bruggetje, met rechts het informatiebord.
Ja, ze heeft het gezien en leest vol aandacht de regels van het bos.
Daar staat honden verboden, ook niet aan de lijn of los.
Toch loopt ze door in volle draf.
Ik dacht nog, die verdiend straf.
Ik kon het niet laten want ze had me in de gaten.
Een foto maken van de overtreding.
Dat zal ze leren, beetje tegen de regels in.
Oma zag dat ze was gekiekt, zomaar door een mobiel ding.
Ze ging terug, wel met tegenzin.
Als ik in mijn papieren agenda of kalender kijk, mag het wel duidelijk zijn.
Het is december 2015 en het jaar loopt op zijn einde.
De agenda loop op zijn laatste blaadjes en de kalender is ook aardig afgeslankt.
Dat in vergelijking aan het begin van het jaar, toen was deze nog dik en vol bladerig.
Er staan geen afspraken meer op de bladen, zelfs de elektronische uitgave is leeg.
Alle zaken worden afgebouwd voor het einde van het jaar, geen afspraak is meer gemaakt.
Het lijkt erop dat alles draait om de feestdagen die aanstaande zijn en het einde van het jaar.
Zodat we in januari fris aan het jaar 2016 kunnen beginnen.
Gedane zaken nemen geen keer, maar in januari mag je weer.
Er zijn van die dagen dat bijna alles tegen zit, wind tegen noemt men dat.
Soms zit er zoveel tegen, dat het je tenen doen krommen.
Je gromt wat en stopt maar met waar je mee bezig bent, je reageert op de signalen van je lichaam.
Op tijd stoppen is een goede zaak, doorgaan leidt vaak tot niets.
Je moet gewoon niet te veel hooi op de vork nemen.
Maar als je verplichtingen hebt kun je niet altijd stoppen, dan moet je doorbijten.
Dan moet je daarna proberen te ont stressen, neem een warme douche.
Daar sta je dan onder de douche, met je flesje “shampoo”, probeer deze maar eens open te maken, met een vinger.
Het klipje werkt niet echt mee, nou je hebt zeker een hele hand nodig.
Je geeft een vinger, maar het product wil je hele hand.
Toen was het zover, toen ik de ochtend naar het park liep werd het bevestigd dor het geluid wat ik hoorde.
Maar aangekomen waar men aan het werk is, was het verdacht stil de hoogwerker stond er stil bij er was geen motorzaag te horen.
Ach, kijk daar komen de houtkappers aanlopen, ze hebben benzine gehaald voor de motorzaag en gelijk maar pauze genomen.
Maar goed toen had ik de foto’s al gemaakt en op weg naar verder.
Men is begonnen met het groot onderhoud, de zieke, gevaarlijke en dode bomen worden gekapt.
Nou kappen is wel ouderwets, men doet het met een motorzaag en een hoogwerker.
Zo zijn er op de plek waar men gaat kappen bordjes geplaatst met informatie omtrent de reden van kap.
Ook wordt er gekeken of er dieren in de boom leven.
De stammen krijgen een plek in het bos om het ecologisch evenwicht te behouden.
Zoals het onderhoud nu wordt gedaan zal de horizon van de paden niet ingrijpend veranderen.
Als het onderhoudt is gepleegd, kunnen de bezoekers weer ongestoord het park bezoeken en in het voorjaar zullen dan de eerste schoolklassen wel weer verschijnen om te leren over alles wat groeit en bloeit.
De eerste boomtop is gevallen.
De hoogwerker.
Gaat de boom links nu ook plat?
Zo is het nu, na de kap zal ik weer foto’s gaan nemen.