Categorie archieven: Bankje

Sinterklaas is vroeg.

Sinterklaas is vroeg, nu denk je de zomer moet nog beginnen en nu al sinterklaas.
Het lijkt wel een marketingstunt van een grootgrutter.
Zelfs de krant schreef er over.
In de gemeente Baarn is Sinterklaas met zijn Pieten gesignaleerd, tot vreugde van de kinderen.
Maar de Sinterklaas was aanwezig voor de opnamen van de Grote Sinterklaasfilm die zijn
gestart in en rond Paleis Soestdijk, die zowel overdag en in de late avond wordt er opgenomen.
Wie deze dagen goed oplet, kan wellicht een glimp opvangen van Party Piet Pablo, Chico Choco, Kim Kado, Marco Marsepein, Bennie TaaiTaai.
In deze 13de film reizen Sinterklaas en de Pieten via Oostenrijk naar Nederland om de grote wens van Sara te vervullen die in een skidorpje woont met haar vader.
De Pieten zien voor het eerst sneeuw en zijn niet te houden.
Onder andere Robert ten Brink, Tineke Schouten, Roxeanne Hazes en Martien Meiland hebben een rol in de film die in het najaar in de bioscopen te zien is.
Wat een teleurstelling voor de kinderen, moeten ze tot december wachten op de
Sinterklaasviering.


De Pieten bij Soesdijk


De Sint zit helemaal in zijn rol.

Getting Better.

Het gaat na een aantal weken een al stuk beter met me.
Mijn dag, nachtritme is weer terug en ik functioneer overdag weer vrij normaal.
Het uitgeputte en vermoeide gevoel zijn afgenomen en voel ik me toch een stuk fitter dan de
afgelopen weken.
De medicatie semaglutide blijkt zijn werk goed te doen, ondanks het misselijke gevoel.
Zoals in de bijsluiter wordt vermeld: “Bij de behandeling van diabetes mellitus type 2 komt bloedglucoseverlagende medicatie in aanmerking, indien geen goede bloedglucoseregulatie wordt bereikt met het aanpassen van de leefstijl”.
Helaas is dat het geval in mijn situatie en het blijft een gemis om niet meer een wandeling of een fietstocht te kunnen maken of om langer gewoon te kunnen blijven staan.
Maar een voordeel van het medicijn is wel het afnemen van de eetlust en voedselinname.
Door activering van GLP-1-receptoren in de hersenen verhoogt semaglutide het gevoel van
verzadiging en vermindert het gevoel van trek en honger.
Dit leidt tot minder energie-inname en daardoor gewichtsafname.
Wat ik in mijn blogje van 4 juni al schreef: “zo heeft elk nadeel ook een voordeel” .
Dus een kort positief blogje vandaag, “getting better all the time”.

Inspiratie.

Er zijn van die dagen die geen inspiratie geven, beetje leeg gevoel.
De oorzaak zit in de nieuwe medicijnen die ik ben gaan gebruiken.
Een week geleden kreeg in andere medicatie voorgeschreven vanwege de diabetes.
Deze moet ik een half uur voor het ontbijt innemen.
Als ik deze inneem voel ik deze naar beneden zakken en krijg gelijk een misselijk gevoel.
Na het ontbijt stort ik helemaal in, vooral in het beging van het traject.
Toen lag ik bijna de hele dag gestrekt, inspiratieloos en ontzettend moe.
Nu gaat het al wat beter, maar het gevoel is nog niet voorbij, net als het lusteloos gevoel.
Als de medicatie is uitgewerkt, meestal in de avond krijg ik weer zin om dingen te gaan doen.
Dat is eigenlijk een gevaarlijke ontwikkeling vind ik.
Straks leef ik ‘s nachts en lig ik overdag gestrekt.
Nog even doorzetten, na twee weken deze medicatie te hebben geslikt worden de resultaten bekeken.
Dan is het lichaam ook wel gewend aan de medicatie, hoop ik en kan ik weer een normaal dag nacht ritme hebben.
Een voordeel van de medicatie is dat mijn eetlust enorm is afgenomen, dus het gevolg is dat ik wel af zal vallen.
Daar ben ik niet zo rouwig om, zo heeft elk nadeel ook een voordeel.

Onderduikers stoomgemaal.

Onderduikers, tijdens de tweede wereld oorlog waren er vele die dat moesten doen.
Mijn vader heeft ook regelmatig moeten onderduiken, zowel in de weilanden als bij het bedrijf waar hij werkte.
Daar lag hij met andere joodse onderduikers en konden ze via een raampje de vijand zien die de gebouwen doorzochten.
Zo vonden wij later in onze woning een plek waar onderduikers maximaal twee zich konden verbergen.
Dat was als jongere een hele ontdekking en gaf ook wel verwondering, de vorige bewoners
hebben er altijd over gezwegen, als of morgen de oorlog weer zou kunnen uitbreken.
Zo las ik ook een artikel in de krant de stadamersfoort een artikel over
“Amersfoortse onderduikers bij stoomgemaal Hertog Reijnout in Nijkerk”.
Het uit Duitsland afkomstige Joodse echtpaar Hans en Lore Lange hebben van augustus 1942 tot mei 1945 ondergedoken gezeten bij de familie Van As, die in de molenstomp bij
Stoomgemaal Hertog Reijnout in Nijkerk woonden.
In 1945 wilden de Duitsers het gemaal onklaar maken, wat door een slimme list van Coos van As en Hans Lange mislukte.
Tijdens de Nationale Molen- en Gemalendag op zaterdag 10 mei, wordt deze historische
reddingsactie voor het stoomgemaal twee keer met re-enactment nagespeeld, om 11.30 uur en om 14.00 uur.
Bijzonder is dat deze re-enactment wordt bijgewoond door nazaten van de mensen die in de Tweede Wereldoorlog betrokken waren bij de onderduik van het echtpaar Lange.
De in Australië woonachtige John Lange, zoon van Hans en Lore, komt naar Nederland en is aanwezig.
Evenals Ralph Lange, een neef die in Nederland woont.
Daarnaast Frans van As, een neef van de familie Van As, die het echtpaar onderdak bood in de molenstomp.
Heleen Hendriks, is een familielid van verzetsman Hendrik Hendriks, die het echtpaar voor de onderduik naar de molenstomp bracht.
Later bracht hij Lore naar Amersfoort om een hele bijzondere reden.
Adriaan Schipper is vrijwilliger bij het stoomgemaal, hij vertelt hoe ze aan het gedetailleerde levensverhaal van het echtpaar Lange, waaronder de onderduik in de molenstomp, zijn gekomen.
Het echtpaar, dat in 1950 naar Australië emigreerde, heeft altijd contact gehouden met
Co Provoost, voormalig secretaris van het stoomgemaal.
In de loop van de tijd verwaterde het contact.
Het hele artikel is te lezen op de website van de stadamersfoort .


De molenstomp bij het stoomgemaal Hertog Reijnout in Nijkerk,
tijdens mijn bezoek op 16 juni 2022.

Moedereend.

Een verhaaltje van lang geleden, maar nog nooit geplaatst.
Wat was het een heerlijke ochtend.
Ik ging al vroeg een wandeling langs de uitlaatstrook maken met de honden, tja dat hoort er eenmaal bij.
Maar wat jammer dat oma het fototoestel niet had meegenomen.
De honden Snuf en Tommy kunnen daar heerlijk rennen en snuffelen langs het water.
Nu het voorjaar is, hebben heel wat watervogels daar hun nestje gebouwd, zoals de eend,
de waterhoen en het waterkipje.
Nu was Tommy lekker aan het snuffelen en liep ongemerkt naar de waterkant.
Daar zwom moedereend met haar kroost, een stuk of 15, kuikentjes of ook wel pulletjes
genoemd.
Opeens komt moedereend met een hoop kabaal het water uit en pakt Tommy met haar snavel bij zijn poot vast.
Tommy schrok zich een hoedje en wist niet wat hij met moedereend aan moet,
van schrik begon hij weg te rennen.
Maar moedereend liet hem niet los, totdat ze vond dat hij ver genoeg van de jongen af was,
voldaan ging ze terug, haar snavel in de lucht en aan de waterkant schudde ze haar veren nog even in model, een korte blik op Tommy, zo van daar heb je niet van terug, en ze floepte met een luide kwaaak, weer in het water.
Tommy keek nog even verward haar richting op en ging door met snuffelen, stomme eend!


Zo de rust is weer gekeerd.