Dit weekend is de Gouden terugblik Donovan Philips Leitch die in Glasgow, Schotland werd
geboren op 10 mei 1946 en viert vandaag zijn achtenzeventigste verjaardag.
hij is bekend geworden onder zijn artiestennaam “Donovan”.
Hij groeide op buiten Londen en op zijn achttiende nam hij zijn eerste demo op en in 1965 trad hij regelmatig op in de tv-pop showcase Ready, Steady, Go!
Hij publiceerde al snel zijn debuutsingle “Catch the Wind”, waarmee hij de eerste reeks
“Bob Dylan” vergelijkingen kreeg met zijn zorgeloze volksgeluid en nonchalante uiterlijk,
de single bereikte niettemin de U.K. Top Five.
Daarna had hij een ontmoeting tussen de twee singer / songwriters die werden vastgelegd in de klassieke D.A. Pennebaker-documentaire “Do not Look Back”.
Een Amerikaanse documentaire uit 1967, waarin Bob Dylans concerttour door het Verenigd
Koninkrijk uit 1965 wordt gevolgd.
Donovan werd heel populair in de jaren zestig en werd hij met zijn aan folk verwante popsongs beschouwd als het Britse antwoord op Bob Dylan, een gemakkelijke maar grotendeels
ongegronde vergelijking die de eigen unieke visie van de Schotse folk troubadour in
ondermijnde.
Waar de strekking van Dylans muziek zijn sombere introspectie en bitter realisme bleef,
omhelsde Donovan het optimisme van de flower power beweging met zijn open blik en zijn etherische sierlijke songs die een mystieke schoonheid en kinderlijke verwondering
uitstraalden.
In voor en tegenspoed blijven zijn opnames typische schatten uit het psychedelische tijdperk die het vredes- en liefdesideaal van hun tijd tot in de perfectie vangen.
De opvolger van “Colors” werd ook een hit en nadat hij zijn Amerikaanse debuut maakte op het Newport Folk Festival in 1965, bracht hij het album “Fairytale” uit, zijn tweede en laatste LP bij het Hickory-label.
Onder contract bij Epic records in 1966 bracht hij het hit album “Sunshine Superman” uit.
Dat in zijn exotische arrangementen en uitgesproken psychedelische lyrische vorm een
belangrijke verschuiving aankondigde van zijn eerdere werk.
Zo kwam het titelnummer Sunshine Superman bovenaan in de hitlijsten aan beide zijden van de Atlantische Oceaan, met het raadselachtige “Mellow Yellow” dat een paar maanden later nummer twee positie bereikte.
Hij bleef in 1967 de hitlijsten bestijgen en genereerde een reeks hits waaronder
“Epistle to Dippy”, “There Is a Mountain” en “Wear Your Love Like Heaven”, in dat jaar reisde hij samen met “the Beatles” naar India om te studeren bij de Maharishi Mahesh Yogi, een reis die hem inspireerde om af te zien van zijn drugsgebruik en zijn luisteraars aan te moedigen zich tot de meditatie te wenden.
Het ambitieuze dubbelalbum “A Gift from a Flower to a Garden” volgde en in 1968 kwam zijn zesde studioalbum “The Hurdy Gurdy Man” uit en scoorde hij een Top vijf hit met de hallucoire titel song en het album leverde hem ook de hit “Jennifer Juniper” op.
Met het zevende studioalbum “Barabajagal” uit 1969 genereerde hij zijn laatste Top 40-hit met het nummer “Atlantis”.
Voor het titelnummer “Barabajagal” werkte hij samen met de “Jeff Beck Group”, met wie hij ook samen aan het album “Open Road” in de jaren zeventig werkte.
Hij trok zich vervolgens terug in Ierland en kwam na een periode van afzondering terug om te schitteren in de film “The Pied Piper” in 1972.
Na deze opleving scoorden hij een paar nieuwe lp’s, “Cosmic Wheels” en “Essence to Essence”.
Het jaar daarop verschenen er teleurstellende recensies en was er weinig commerciële
belangstelling voor hem.
Na uitgave van zijn twaalfde studioalbum “7-Tease” in 1974 bracht hij de volgende jaren
teruggetrokken door in de Joshua Tree-woestijn in Californië,
waar hij slechts een kleine clubtour opbouwde om het album “Slow Down” uit 1976 te
promoten.
Het album “Donovan” verscheen een later jaar, en in het spoor van “Jerry Wexler”
geproduceerde “Lady of the Stars” uit 1983, stopte hij met schrijven en opnamen.
Zijn terugkeer begon serieus in 1991, toen de band “Happy Mondays” ten ere van hem en zijn baanbrekende werk het nummer “Pills ‘n’ Thrills and Bellyaches” uitbrachten en zo toerde hij Vijf jaar later bracht hij zijn comeback album “Sutras” uit, geproduceerd door “Rick Rubin”.
Het album werd op een verkeerd moment uitgebracht door Rubin net na de release van
“Johnny Cash” en het album werd door American Recording vrijwel genegeerd of verkeerd uitgelegd door critici.
Donovan toerde kort om het album Sutras te ondersteunen maar speelde slechts sporadisch en liet het ook wel eens afweten.
In 2004 verscheen hij echter weer in het intieme en stijlvolle album “Beat Café”, een verzameling bijna geheel originele nummers geproduceerd door toetsenist “John Chelew”.
Zo schakelde hij ook bassist “Danny Thompson” en drummer “Jim Keltner” in om zijn kwartet compleet te maken.
Het album bevatte een paar covers, een gesproken woord uitlevering van “Do Not Go Gentle” van dichter “Dylan Thomas” en een verrassende vertolking van het traditionele deuntje
“The Cuckoo”.
Hoewel hij sinds het einde van de jaren zestig geen grote speler is in populaire muziek, blijft hij toeren en optreden en herinnert hij zich de ervaringen en vriendschappen van zijn
hoogtijdagen voor de media.
Zijn muziek verschijnt regelmatig in programma’s over het jaren zestig tijdperk en heeft de
nieuwere generaties bereikt door het gebruik ervan in tv-commercials.
Eind 2005 publiceerde hij een autobiografie: “The Hurdy Gurdy Man“.
In april 2007 presenteerde hij een driedelige serie over “Ravi Shankar” voor BBC Radio 2.
In oktober 2007 kondigde hij zijn plannen aan voor de “Invincible Donovan University” met de nadruk op Transcendente Meditatie.
En in de zelfde maand werd de dvd “The Donovan Concert-Live in LA”, die eerder dit jaar in het Kodak Theatre Los Angeles was opgenomen in het VK uitgebracht.
Op 6 oktober 2009 werd hij geëerd als een BMI-pictogram op de jaarlijkse BMI London Awards in 2009.
De Iconaanduiding wordt gegeven aan BMI-songwriters die “een unieke en onuitwisbare
invloed hebben gehad op generaties muziekmakers”.
In oktober 2010 werd de dubbele CD “Ritual Groove” via zijn website beschikbaar gesteld.
In 2015/2016 wordt er aan gekondigt dat hij terug keert naar het concertpodium als een van de meest volmaakte solo-artiesten aller tijden.
Maar dit weekend is hij de Gouden terug blik met zijn hit Atlantis.

Dit weekend in de Gouden terugblik de Nederlandse zanger “Lodewijk Ferdinand Dieben”,
hij is in Den Haag geboren in een arm Haags gezin, op 19 april 1890 en hij is in Zandvoort
overleden op 24 juni 1959.
Hij is een Nederlands zanger, en conferencier en hij speelde in films en theaters die bekend is geworden onder zijn artiestennaam Lou Bandy.
Hij is één van de populairste allround entertainers van de vorige eeuw en beleeft zijn
hoogtijdagen in de jaren dertig, toen hij volle zalen trok met de revues waarin hij de hoofdrol speelde.
Zijn vader werkte als dienstbode en zijn moeder lag vaak ziek op bed, zo bracht hij veel tijd door met zijn twee jaar oudere broer Wil.
In zijn jonge jaren versleet Bandy heel wat ambachten, hij werkte onder meer voor de Holland Amerika Lijn en reisde zo naar Londen en New York.
Naar eigen zeggen ontstond zijn artiestennaam in Berlijn waar hij werkte als kelner.
Toen zijn baas hem in een volle zaak riep (‘Dieben!’), grepen een aantal bezoekers verschrikt naar hun portemonnee in de veronderstelling dat er zakkenrollers binnen waren.
Om dergelijke verwarring in de toekomst te voortkomen, werd besloten zijn achternaam
te veranderen.
Tijdens zijn reizen bezocht hij veel theaters en deed daar inspiratie op iets soortgelijks in Nederland te gaan doen.
In eerste instantie stond hij samen met zijn broer op het toneel en in 1915 richtten ze de Bandy Brothers op, maar ze kregen al snel ruzie en ieder ging zijn eigen weg.
Aanvankelijk modderde hij maar wat aan, maar vanaf 1919 begon het te lopen en kreeg hij
succes in het Flora Theater en nam zijn eerste plaatje op.
Zo werd hij een succesvol zanger, niet in de laatste plaats omdat hij samenwerkte met goede liedjesschrijvers als Ferry van Delden maar vooral door zijn vrouw Eugenie Küch.
Bekende liedjes waren ‘Overschotje’ en ‘Het graf van de onbekende soldaat’.
Hij was geen groots zanger, maar hij compenseerde veel met zijn charisma en uiterlijk werd hij als conferencier onovertroffen.
Zo werd in sketches zijn persoonlijke aanpak van een gefingeerde familie het lijdend voorwerp en dat was vernieuwend.
In 1931 maakte hij een financiële klapper toen hij gevraagd werd de hoofdrol te spelen in de Nationale Revue, dit revuegezelschap was een van de grootste van het land en hij trok volle
zalen.
De liedjes die hij in deze revues zong waren luchtig en optimistisch, zoals: ‘Dat zou je wel willen’, ‘Zoek de zon op’ en ‘Schep vreugde in het leven’ werden door veel Nederlanders enthousiast op straat en in het theater meegezongen.
Ondertussen speelde hij in 1934 de hoofdrol in de film ‘Het meisje met de blauwe hoed’.
De Tweede Wereldoorlog bracht hem in een lastig parket, want hij werkte voor een
adviescommissie van de Kultuurkamer, een door de nazi’s ingestelde organisatie, maar in 1943 werd hij opgepakt en geïnterneerd in een gijzelaarskamp.
Het zingen van een pro Nederlands liedje speelde daarin wellicht een rol.
Na een zenuwinzinking werd hij vrij gelaten.
Bij zijn eerste optreden in juni 1945 net na de oorlog, wilde de Binnenlandse Strijdkrachten hem oppakken.
‘Wanneer ik iets misdaan heb, stenig mij dan!’, riep een emotionele Bandy in de zaal.
Het publiek applaudisseerde op haar beurt en de BS’ers vertrokken onverrichter zaken.
Toch was hij flink beschadigd door de oorlog.
Op het podium kampte de topartiest met onzekerheid, zo hadden de grote revues hun beste tijd gehad en hij concentreerde zich vooral op radiowerk.
Zijn privéleven was ook roerig, mede doordat zijn vrouw Eugenie was in 1944 overleden.
In 1952 trouwde hij voor de derde keer, dit maal met de 43-jaar jongere Carla van der Hurk.
Het was een rampzalig huwelijk dat in 1958 eindigde in een scheiding.
Hij kampte met depressies die leidden tot een triest einde, want in 1959 pleegde hij zelfmoord.
Bandy’s tragische dood vormt een enorm contrast met zijn zonnige repertoire waarvan veel liedjes nu nog opvallend fris klinken.
Dit weekend is het nummer zoek de zon op de Gouden terugblik bij Radio de BOM.

Lou Bandy – Zoek De Zon Op.

Mijn baby kwam aanrijden in een gloednieuwe Cadillac.
Ja dat deed ze!
Mijn baby kwam aanrijden in een gloednieuwe Cadillac.
Ze zei: Hé, kom hier, papa!
Ik kom nooit meer terug!

Deze week is het nummer alvast elke dag te horen,
in de Great Granny Onion Show.
De van de Bankplaat is deze week: The Shamrocks , The Renegades en De Maskers – met “Brand New Cadillac”

The Shamrocks – Cadillac.

The Renegades – Cadillac.

De Maskers – Brand New Cadillac.
Elke werkdag een aflevering van de Great Granny Onion Show op de “Bank’s Radio” pagina en
aanstaande donderdagmiddag staat er ook de nieuwe “Bankshow”.
Mocht je een verzoekje hebben voor “Bankshow”, laat het Hans Bank weten,
hij zal deze dan meenemen in de uitzending.
Je verzoek kun je aanvragen tot aanstaande woensdag,
moet even onder de bank kijken of ik deze wel in mijn verzameling heb.
Trouwens daar haal ik de muziek altijd vandaan, soms onder het stof,
soms een blinde greep, als het maar goed in het gehoor ligt.
Wens je een mooie week toe.

Soms komt er een berichtje in de mailbox, waar je wel om kunt lachen.
Eigenlijk in eerste instantie een hoax verhaal, maar is dat het ook?
De titel was al net zo verwarrend: Bodemkwaliteit testen?
Begraaf je onderbroek!
Elke moestuinder weet het: een gezonde bodem geeft goede opbrengst.
Maar hoe kom je achter de kwaliteit van je landbouwgrond?
Omdat bodemonderzoek veel tijd en geld kost begroef boer Daniels uit Ohio zijn onderbroek en keek wat er mee gebeurde.
Simpeler kan het niet.
Bodem uitgeput.
De modernisering van landbouw heeft de afgelopen eeuw heeft veel gebracht als het gaat om productie per vierkante meter.
Maar er zit een keerzijde aan.
Het vele ploegen, het gebruik van landbouwgif en kunstmest heeft de bodem namelijk uitgeput.
Met als gevolg dat gewassen steeds meer moeten worden ‘bijgevoed’, wat de bodem alleen nog maar meer uitput.
In Amerika is meer dan 50 procent van de landbouwgrond niet meer bruikbaar zonder grote hoeveelheden chemische bestrijdingsmiddelen en kunstmest te gebruiken.
En juist die middelen zijn de hoofdoorzaak dat de belangrijkste voorwaarde voor een gezonde bodem – een rijk bodemleven vol beestjes, schimmels en bacteriën – is verdwenen.
De verschillen zijn goed te zien:

Onderbroek de grond in.
Boer Dale Daniels is overgestapt naar een biologische manier van landbouw, zonder gebruik te maken van chemische middelen.
Maar omdat die middelen na jaren van spuiten en strooien nog in de grond zitten zocht hij naar een manier om te meten hoe snel het bodemleven weer terugkwam.
Hij vond een simpele methode: een onderbroek begraven en kijken wat ermee gebeurt.
Een katoen bevat namelijk veel koolstof, een feestmaal voor de micro-organismen die in de
bodem leven.
Wanneer de onderbroek in twee maanden snel zou verteren was dat een indicatie dat het
bodemleven actief was, wanneer de onderbroek bij wijze van spreken nog te dragen was,
dan was de grond zwaar vervuild. Simpel en effectief.
Het lijkt een trend, want ook in ons land worden onderbroeken begraven, zo lezen we bij de Boomkwekerij en er zijn steeds meer boeren die deze methode toepassen.
Bijvoorbeeld Iain Green uit Schotland en Paudie Ryan uit Ierland.
In Californië is een wedstrijd georganiseerd: Soil my undies challenge.
In ons land organiseert het NIOO-KNAW jaarlijks de ‘Bodemdierendagen’, een nationale telling van bodemdieren om de stand van de bodem in kaart te brengen.
Er is een prachtige kaart gemaakt waar de meest voorkomende dieren op te vinden zijn.
Doe mee en kijk op nioo.knaw.nl

Corey Miller Takes the Soil Your Undies Challenge.

Vandaag een overzicht van dingen uit mijn dagelijkse leven en die ik wel met je wil delen.
De butler staat nog steeds klaar naar dertig jaar.
De hangjeugd heeft hun fietsjes maar weer neergegooid.
Maar een koel drankje als je vuilnis dump, is ook wel fijn.
De laatse inspanningen op de rotonde.
Als het mee zit gaat deze vandaag weer open.
Blijkbaar heeft iemand zijn rollator al aangepast voor de opening.
Want als het meezit zal het verkeer soepeler verlopen.
Beter dan dat men een scooter voor de deur van de stalling neerzet.
Dan heb je minder last van een fiets die in de vijver is gedumpt.
Ach, de natuur trekt zich niet veel aan van de onrust.
Wie weet een buurtfeestje, de parasolvoet staat al klaar.
Anders maar achter de geraniums.

De butler.

De hangjeugd hun fietsjes.

Trek in een koel drankje?

De laatse inspanningen.

Een mooi rollator, met lampje.

Niet echt handig geparkeerd.

Een waterfiets.

De natuur gaat gewoon zijn gangetje.

De parasolvoet staat al klaar.

Anders maar achter de geraniums.