Voor alles wat je doet is er een eerste keer.
Als je jong bent komt dat vaker voor.
Als je ouder bent zal het afnemen.
Dan kom je in de fase van de laatste keer.
Zo is dit jaar ook bijna afgelopen.
Alles is weer te beluisteren in de nieuwe aflevering van de Bank Show.
Vol met verzoekjes, de brief, het weer en het verhaal.
Nu ook nu weer een gezellige aflevering met veel muziek.
Muziek om bij op de bank te hangen.
Het wachtwoord kun je krijgen door een persoonlijk bericht,
of via het reactie formulier op de weblog.
Welkom luisteraar bij een nieuwe aflevering van de “Bank’s Show”,
Ik wens je heel veel luisterplezier.
Op de pagina “Bank’s Radio” staat een player met alle shows die tot nu toe zijn gemaakt.

Ik denk dat we allemaal wel iemand in ons leven hebben die een onuitwisbare indruk heeft
achter gelaten.
Soms droom en zing je er nog over.
Dus deze week maar een oude bekende.
De van de Bankplaat is deze week:
V.O.F. De Kunst met het nummer “Suzanne”.

Aanstaande donderdag staat de nieuwe “Bankshow” op de “Bank’s Radio” pagina.
Mocht je een verzoekje hebben, laat het Hans Bank weten,
hij zal deze dan meenemen in de uitzending.
Je verzoek kun je aanvragen tot aanstaande woensdagochtend,
moet even onder de bank kijken of ik deze wel in mijn verzameling heb.
Trouwens daar haal ik de muziek altijd vandaan, soms onder het stof,
soms een blinde greep, als het maar goed in het gehoor ligt.
Wens je een fijne week toe.

Toen we in het Nationaal Militair Museum in Soest waren, was er ook de tentoonstelling over Willem van Oranje.
Dit jaar is het 450 jaar geleden dat de Tachtigjarige Oorlog begon.
Willem van Oranje speelde daarin een belangrijke rol en legde de basis voor het ontstaan van de Republiek van de Zeven Verenigde Nederlanden.
De tentoonstelling toont het leven van de jonge Willem vanaf het jaar dat hij de titel Prins van Oranje erft en als elf jarige jongen naar de Nederlanden komt.
Het geeft een overzicht van zijn leven, zijn onbekende jaren als militair en veldheer ver voordat de Tachtigjarige Oorlog of de Nederlandse Opstand uitbrak.
Zo werd hij de leider van de Opstand en wordt gezien als ‘Vader des Vaderlands’.
Als je maar goed leest kom je veel te weten en ik moest wel meelezen want zoon was reuze geïnteresseerd in de tentoonstelling.
Hij zag onderwerpen die is niet zag, zoals wat er allemaal niet werd gebruikt voor een feestmaal, nou daar kan ik wel drie jaar op leven.
Misschien is zijn interesse wel ontstaan naar ons bezoek aan de Slot Dillenburg en daar werd in 1533 werd Willem van Oranje-Nassau geboren.
De tentoonstelling was leuke en leerzaam om te bezoeken.

Poster tentoonstelling.

Iemand in het harnas jagen.

Ceremonieel zwaard werd tussen 1532-1558 in de Nederlanden gebruikt voor plechtigheid rondom keizer Karel V.

Een cadeau van Karel V aan veldheer Maximiliaan, voor zijn inzet.

Koninklijke kleding, hondje was niet goed gelukt.

De hofmeester Francois de Verdi.

De geldkist met verborgen slot, maar we zagen het gelijk.

Medaille met Willem van Oranje en Charlotte de Bourbon 1577.

Nog even virtueel.
Mijn hoofd is te groot om in de helm te passen.

Morgen viert Stuart Leslie Goddard zijn verjaardag, want hij is op 3 november 1954 geboren in Marylebone Londen.
Hij is bekend geworden onder zijn artiestennaam “Adam Ant” en hij is een Brits zanger en acteur.
Zijn pseudoniem is een woordspeling op het Engelse woord adamant dat onvermurwbaar, onbuigzaam betekent.
Hij was een enig kind van zijn ouders, zijn vader is Leslie Goddard en zijn moeder Betty Kathleen Smith ze scheidden toen hij zeven jaar oud was.
Later steunde zijn moeder hem door als huishoudster te werken.
Hij bezocht de Barrow Hill Junior School, waar hij lid werd van het cricketteam en hij slaagde voor het examen.
Daarna ging hij naar de St. Marylebone Grammer school, een school voor alleen jongens waar hij geschiedenislessen volgde, rugby speelde en later een schoolprefect werd.
Na het behalen van zes O-niveaus en drie A-niveaus in het Engels, Geschiedenis en Kunst ging hij naar het Hornsey College of Art bij om grafisch ontwerper te gaan studeren.
Om zich meer op zijn muziekcarrière te concentreren, stopte hij na het behalen van zijn BA niveau op het Hornsey College of Art.
Na de beslissing om door te gaan in de muziek, vormde hij een nieuwe band genaamd The Ants, die later werd veranderd in “Adam and the Ants” waar hij erg populair mee werd.
Deze punk groepsband kwam in de schijnwerpers toen ze in 1980 hun album “Kings of the Wild Frontier” uitbrachten.
Het succes ging door met een ander hitalbum uit 1982 “Prince Charming”, dat een zestien hits voortbracht en meer dan vijftien miljoen exemplaren verkocht.
In 1981 produceerde de band zeven singles waaronder “Stand and Deliver”.
De band werd erg populair bij de fans en zo werd hij het gezicht van New Wave muziek.
De band besloot op tournee te gaan en zo werd hun muziek over de hele wereld verspreid.
Nadat de groep in 1982 was uit elkaar gegaan, besloot hij een solocarrière na te streven en tegelijkertijd te strijden tegen depressie en zijn bipolaire toestand.
In het zelfde jaar bracht hij zijn eerste soloalbum uit “Friend or Foe”.
In 1983 wordt het album “Strip” uitgebracht, met daarop een samenwerking in twee nummers met “Phil Collins”.
In 1985 verschijnt het album “Vive le Rock” waarvan het titelnummer op Live Aid wordt gespeeld.
Daarna stopt hij tijdelijk met muziek maken om zich op het acteren te richten.
Drie maanden staat hij op het toneel in Engeland met de Joe Orton-productie Entertaining Mr. Sloane en daarna verhuist hij voor een paar jaar naar Hollywood om in Amerikaanse films en televisieseries te spelen, ook zingt hij de herkenningstune van “Weird Science”.
Zo speelde hij ondersteunende rollen in verschillende films en in 1989 speelde hij zijn eerste lead in de film “Trust Me”.
Als comeback in de muziek bracht hij in 2013 een ander muziekalbum uit: “Adam Ant Is The Blueblack Hussar In Marrying The Gunner’s Daughter”.
Zo kwam hij ook terug op het podium om muziekreizen te maken in Australië en de Verenigde Staten.
Ant toerde begin 2016 door Groot-Brittannië en Noord-Amerika en voerde zijn album “Kings of the Wild Frontier” in zijn geheel uit.
Na zijn show op 24 januari 2017 in Boston MA sterft zijn gitarist en muziekregisseur “Tom Edwards” plotseling naar men vermoed aan hartfalen, hij werd eenenveertig jaar.
Na het annuleren van shows in New York en Philadelphia, ging de reis verder.
Later datzelfde jaar toerde hij door het Verenigd Koninkrijk en kondigde aan dat hij in de herfst met een andere tournee naar Noord-Amerika zou terugkeren en daarna de Kings-tournee naar Australië en Nieuw-Zeeland zou doen.
Maar dit weekend is hij op tournee in de Bankshow met het nummer, zijn eerste solo nummer Goody two Shoes.

Daliah Lewinbuk is bekend geworden onder haar artiestennaam “Dahlia Lavi”, ze werd wellicht op 12 oktober 1942 geboren in Haifa, Israël, al vermelden sommige bronnen ook 1940 als geboortejaar.
Ze was een Israëlische actrice, zangeres en model, haar artiestennaam “Lavi” betekent “leeuw” in het Hebreeuws.
Haar vader Reuben Lewinbuk was van Russische herkomst en haar moeder Ruth Klammer van Duitse, beide van een Joodse komaf.
Ze bracht haar eerste jaren van haar leven door met haar ouders op een kibboets.
Daar was het in 1952, waar ze “Kirk Douglas” zou ontmoeten tijdens het feest ter ere van haar tiende verjaardag waar hij en de filmploeg waren uitgenodigd, ze waren daar in Israël om de film “Juggler” op te nemen in het kleine dorpje Shavi Sion, later introduceerde hij haar in Hollywood.
Een decennium later werkten ze samen in “Vincente Minnelli’s” film “Two Weeks in Another Town” in 1962 en ontving ze een Golden Globe voor de meest veelbelovende vrouwelijke nieuwkomer voor haar werk.
De acteur was ingenomen door het meisje dat hij haar als verjaardagscadeau een balletjurk gaf en twee jaar later regelde hij een studiebeurs voor haar om ballet te studeren aan het Royal Operahouse in Stockholm, Zweden.
Ze moest de balletdans na drie jaar opgeven vanwege haar lage bloeddruk.
Ze had ondertussen de smaak te pakken om te gaan acteren en kreeg een kleine rol in de film “Hemsöborna” in 1955.
Kort daarna echter ging ze terug naar Israël omdat haar vader na een ziekbed overleed.
In Israël startte haar professionele loopbaan als model en in 1960 begon haar filmcarrière officieel.
Omdat ze vloeiend Hebreeuws, Engels, Duits, Frans, Italiaans, Spaans, Zweeds en Russisch sprak werd ze bekend in Europa en Amerika, en verscheen in tientallen films, meestal komedies en vaak erotisch geladen.
Zo speelde ze tussen 1960 en 1971 in zo’n veertig films, waaronder “Old Shatterhand” in 1964, “La Frusta e il Corpo” uit 1963, “Lord Jim”, 1965 en in de spionage parodie “The Silencers” en “Casino royale” uit 1967.
Ze werkte onder meer samen met grote sterren als “Yul Brynner”, “Peter O’Toole”, “David Niven” en “Peter Sellers”.
Vanaf 1969 richtte zij zich vooral op haar zangcarrière.
Na het uitvoeren van een aantal liedjes in het Hebreeuws in de BBC-show van de Israëlische zanger “Chaim Topol”, werd ze uiteindelijk bekend bij de in Duitsland gevestigde Polydor Records en al snel werd ze een echte ster van ‘schlager’ en popliedjes.
Haar eerste single, “Liebeslied Jener Sommernacht”, werd een hit.
Met de Engelse versie ervan (“Love’s Song”) won ze de tweede prijs op het Tokyo Song Festival.
Later datzelfde jaar kwam haar grootste hit in de hitlijsten “Oh , Wann Kommst Du?” werd haar eerste van haar Top 10-hits in Duitsland, een andere hit was “”illst du mit mihr geh’n?” uit 1971.
Dat jaar was ze de meest succesvolle zangeres in Duitsland en won ze een ‘Otto’, een grote prijs die werd uitgereikt door het Duitse popmagazine Bravo.
Haar laatste hit scoorde ze in 1984 met “Ich wollt’ nur mal mit dir reden”, een Duitse vertaling van “Stevie Wonder” zijn hit “I just called to say I love you”.
Ondanks het feit dat ze af en toe een album bleef uitbrengen in de jaren tachtig en negentig, kreeg ze nooit de bekendheid die ze in haar jongere jaren had, hoewel ze in de jaren 2000 een beetje een opleving beleefde met de uitgave van verschillende “grootste hits albums”, en “Jürgen Paape” heeft haar zelfs gesampled voor zijn lied “So Weit Wie Noch Nie”.
Zo verscheen ze in de jaren negentig als actrice op de Duitse televisie.
Na een aantal jaar zingen en op de Duitse televisie te verschijnen, verhuisde ze naar Asheville, North Carolina, met haar vierde echtgenoot, zakenman Charles Gans en trok zich terug uit het artiestenbestaan.
Ze overleed op woensdag 3 mei 2017 in Asheville, in de Amerikaanse staat North Carolina, waar ze sinds 1992 samen met haar man woonde.
Ze werd naar haar wens in Israël begraven.
Dit weekend is ze de Gouden terugblik met het nummer Jerusalem.