Dit weekend in de Gouden terugblik de Nederlandse zanger “Lodewijk Ferdinand Dieben”,
hij is in Den Haag geboren in een arm Haags gezin, op 19 april 1890 en hij is in Zandvoort
overleden op 24 juni 1959.
Hij is een Nederlands zanger, en conferencier en hij speelde in films en theaters die bekend is geworden onder zijn artiestennaam Lou Bandy.
Hij is één van de populairste allround entertainers van de vorige eeuw en beleeft zijn
hoogtijdagen in de jaren dertig, toen hij volle zalen trok met de revues waarin hij de hoofdrol speelde.
Zijn vader werkte als dienstbode en zijn moeder lag vaak ziek op bed, zo bracht hij veel tijd door met zijn twee jaar oudere broer Wil.
In zijn jonge jaren versleet Bandy heel wat ambachten, hij werkte onder meer voor de Holland Amerika Lijn en reisde zo naar Londen en New York.
Naar eigen zeggen ontstond zijn artiestennaam in Berlijn waar hij werkte als kelner.
Toen zijn baas hem in een volle zaak riep (‘Dieben!’), grepen een aantal bezoekers verschrikt naar hun portemonnee in de veronderstelling dat er zakkenrollers binnen waren.
Om dergelijke verwarring in de toekomst te voortkomen, werd besloten zijn achternaam
te veranderen.
Tijdens zijn reizen bezocht hij veel theaters en deed daar inspiratie op iets soortgelijks in Nederland te gaan doen.
In eerste instantie stond hij samen met zijn broer op het toneel en in 1915 richtten ze de Bandy Brothers op, maar ze kregen al snel ruzie en ieder ging zijn eigen weg.
Aanvankelijk modderde hij maar wat aan, maar vanaf 1919 begon het te lopen en kreeg hij
succes in het Flora Theater en nam zijn eerste plaatje op.
Zo werd hij een succesvol zanger, niet in de laatste plaats omdat hij samenwerkte met goede liedjesschrijvers als Ferry van Delden maar vooral door zijn vrouw Eugenie Küch.
Bekende liedjes waren ‘Overschotje’ en ‘Het graf van de onbekende soldaat’.
Hij was geen groots zanger, maar hij compenseerde veel met zijn charisma en uiterlijk werd hij als conferencier onovertroffen.
Zo werd in sketches zijn persoonlijke aanpak van een gefingeerde familie het lijdend voorwerp en dat was vernieuwend.
In 1931 maakte hij een financiële klapper toen hij gevraagd werd de hoofdrol te spelen in de Nationale Revue, dit revuegezelschap was een van de grootste van het land en hij trok volle
zalen.
De liedjes die hij in deze revues zong waren luchtig en optimistisch, zoals: ‘Dat zou je wel willen’, ‘Zoek de zon op’ en ‘Schep vreugde in het leven’ werden door veel Nederlanders enthousiast op straat en in het theater meegezongen.
Ondertussen speelde hij in 1934 de hoofdrol in de film ‘Het meisje met de blauwe hoed’.
De Tweede Wereldoorlog bracht hem in een lastig parket, want hij werkte voor een
adviescommissie van de Kultuurkamer, een door de nazi’s ingestelde organisatie, maar in 1943 werd hij opgepakt en geïnterneerd in een gijzelaarskamp.
Het zingen van een pro Nederlands liedje speelde daarin wellicht een rol.
Na een zenuwinzinking werd hij vrij gelaten.
Bij zijn eerste optreden in juni 1945 net na de oorlog, wilde de Binnenlandse Strijdkrachten hem oppakken.
‘Wanneer ik iets misdaan heb, stenig mij dan!’, riep een emotionele Bandy in de zaal.
Het publiek applaudisseerde op haar beurt en de BS’ers vertrokken onverrichter zaken.
Toch was hij flink beschadigd door de oorlog.
Op het podium kampte de topartiest met onzekerheid, zo hadden de grote revues hun beste tijd gehad en hij concentreerde zich vooral op radiowerk.
Zijn privéleven was ook roerig, mede doordat zijn vrouw Eugenie was in 1944 overleden.
In 1952 trouwde hij voor de derde keer, dit maal met de 43-jaar jongere Carla van der Hurk.
Het was een rampzalig huwelijk dat in 1958 eindigde in een scheiding.
Hij kampte met depressies die leidden tot een triest einde, want in 1959 pleegde hij zelfmoord.
Bandy’s tragische dood vormt een enorm contrast met zijn zonnige repertoire waarvan veel liedjes nu nog opvallend fris klinken.
Dit weekend is het nummer zoek de zon op de Gouden terugblik bij Radio de BOM.

Lou Bandy – Zoek De Zon Op.

Mijn baby kwam aanrijden in een gloednieuwe Cadillac.
Ja dat deed ze!
Mijn baby kwam aanrijden in een gloednieuwe Cadillac.
Ze zei: Hé, kom hier, papa!
Ik kom nooit meer terug!

Deze week is het nummer alvast elke dag te horen,
in de Great Granny Onion Show.
De van de Bankplaat is deze week: The Shamrocks , The Renegades en De Maskers – met “Brand New Cadillac”

The Shamrocks – Cadillac.

The Renegades – Cadillac.

De Maskers – Brand New Cadillac.
Elke werkdag een aflevering van de Great Granny Onion Show op de “Bank’s Radio” pagina en
aanstaande donderdagmiddag staat er ook de nieuwe “Bankshow”.
Mocht je een verzoekje hebben voor “Bankshow”, laat het Hans Bank weten,
hij zal deze dan meenemen in de uitzending.
Je verzoek kun je aanvragen tot aanstaande woensdag,
moet even onder de bank kijken of ik deze wel in mijn verzameling heb.
Trouwens daar haal ik de muziek altijd vandaan, soms onder het stof,
soms een blinde greep, als het maar goed in het gehoor ligt.
Wens je een mooie week toe.

Soms komt er een berichtje in de mailbox, waar je wel om kunt lachen.
Eigenlijk in eerste instantie een hoax verhaal, maar is dat het ook?
De titel was al net zo verwarrend: Bodemkwaliteit testen?
Begraaf je onderbroek!
Elke moestuinder weet het: een gezonde bodem geeft goede opbrengst.
Maar hoe kom je achter de kwaliteit van je landbouwgrond?
Omdat bodemonderzoek veel tijd en geld kost begroef boer Daniels uit Ohio zijn onderbroek en keek wat er mee gebeurde.
Simpeler kan het niet.
Bodem uitgeput.
De modernisering van landbouw heeft de afgelopen eeuw heeft veel gebracht als het gaat om productie per vierkante meter.
Maar er zit een keerzijde aan.
Het vele ploegen, het gebruik van landbouwgif en kunstmest heeft de bodem namelijk uitgeput.
Met als gevolg dat gewassen steeds meer moeten worden ‘bijgevoed’, wat de bodem alleen nog maar meer uitput.
In Amerika is meer dan 50 procent van de landbouwgrond niet meer bruikbaar zonder grote hoeveelheden chemische bestrijdingsmiddelen en kunstmest te gebruiken.
En juist die middelen zijn de hoofdoorzaak dat de belangrijkste voorwaarde voor een gezonde bodem – een rijk bodemleven vol beestjes, schimmels en bacteriën – is verdwenen.
De verschillen zijn goed te zien:

Onderbroek de grond in.
Boer Dale Daniels is overgestapt naar een biologische manier van landbouw, zonder gebruik te maken van chemische middelen.
Maar omdat die middelen na jaren van spuiten en strooien nog in de grond zitten zocht hij naar een manier om te meten hoe snel het bodemleven weer terugkwam.
Hij vond een simpele methode: een onderbroek begraven en kijken wat ermee gebeurt.
Een katoen bevat namelijk veel koolstof, een feestmaal voor de micro-organismen die in de
bodem leven.
Wanneer de onderbroek in twee maanden snel zou verteren was dat een indicatie dat het
bodemleven actief was, wanneer de onderbroek bij wijze van spreken nog te dragen was,
dan was de grond zwaar vervuild. Simpel en effectief.
Het lijkt een trend, want ook in ons land worden onderbroeken begraven, zo lezen we bij de Boomkwekerij en er zijn steeds meer boeren die deze methode toepassen.
Bijvoorbeeld Iain Green uit Schotland en Paudie Ryan uit Ierland.
In Californië is een wedstrijd georganiseerd: Soil my undies challenge.
In ons land organiseert het NIOO-KNAW jaarlijks de ‘Bodemdierendagen’, een nationale telling van bodemdieren om de stand van de bodem in kaart te brengen.
Er is een prachtige kaart gemaakt waar de meest voorkomende dieren op te vinden zijn.
Doe mee en kijk op nioo.knaw.nl

Corey Miller Takes the Soil Your Undies Challenge.

Vandaag een overzicht van dingen uit mijn dagelijkse leven en die ik wel met je wil delen.
De butler staat nog steeds klaar naar dertig jaar.
De hangjeugd heeft hun fietsjes maar weer neergegooid.
Maar een koel drankje als je vuilnis dump, is ook wel fijn.
De laatse inspanningen op de rotonde.
Als het mee zit gaat deze vandaag weer open.
Blijkbaar heeft iemand zijn rollator al aangepast voor de opening.
Want als het meezit zal het verkeer soepeler verlopen.
Beter dan dat men een scooter voor de deur van de stalling neerzet.
Dan heb je minder last van een fiets die in de vijver is gedumpt.
Ach, de natuur trekt zich niet veel aan van de onrust.
Wie weet een buurtfeestje, de parasolvoet staat al klaar.
Anders maar achter de geraniums.

De butler.

De hangjeugd hun fietsjes.

Trek in een koel drankje?

De laatse inspanningen.

Een mooi rollator, met lampje.

Niet echt handig geparkeerd.

Een waterfiets.

De natuur gaat gewoon zijn gangetje.

De parasolvoet staat al klaar.

Anders maar achter de geraniums.