Dit weekend een warme Gouden terugblik in de BankShow, namelijk Francis Thomas Avallone hij werd geboren in Philadelphia (Pennsylvania) op 18 september 1940, hij is een Amerikaanse zanger en acteur en is bekend geworden onder zijn artiestennaam “Frankie Avalon”.
Hij viert vandaag zijn tachtigste verjaardag.
Hij begon al op twaalfjarige leeftijd met televisieoptredens en brak door in de showbusiness als wonder kindtrompettist.
Hij was goed genoeg om talentenjachten te winnen om in de televisie show van “Jackie Gleason Show” te komen en platen op te nemen voor RCA Victor’s dochteronderneming, X Records.
Maar toen zijn jeugd plaats maakte voor zijn tienertijd speelde hij back-uptrompet in een lokale band genaamd “Rocco & His Saints”.
Toen de lokale impresario “Bob Marcucci” Frankie vroeg of er misschien lokale rock & roll-zangers waren die goed genoeg zouden zijn om een aantal van zijn liedjes op te nemen,
stelde deze voor om de hoofdzanger van de groep te kiezen, namelijk “Andy Martin” met blond haar en blauwe ogen.
Marcucci kwam naar een optreden maar was niet zo onder de indruk van Martin, omdat hij vond dat blond harige zangers niet de juiste ‘look’ hadden om contact te maken met vrouwen.
Maar toen hij Avalon een paar deuntjes hoorde zingen, wist Marcucci dat hij had gevonden wat hij zocht en werd er onmiddellijk een managementcontract getekend.
Het duurde nog zes tot acht maanden voordat zijn eerste single, onder de titel “Cupid” uitkwam op Marcucci’s Chancellor-label.
Pas bij zijn derde release “Dede Dinah” had hij zijn eerste Top Tien-hit,
het nummer werd geschreven door “Peter De Angelis” en “Bob Marcucci”.
Vanaf dat moment verschenen er een ongekende reeks hits, te beginnen met zijn eerste
nummer één hit in februari 1959, “Venus”, daarna in november het nummer “Why” waarmee hij alleen al in dat jaar met niet minder dan zes extra records in de Billboard Hot 100 chart terecht kwamen.
Marcucci werkte aan de formule, waardoor Avalon de rockers achter zich zou laten en naar een meer ‘volwassen’ concept te groeien als een echte professional en hij was in staat om
vergelijkbare resultaten te produceren met de veel minder getalenteerde maar ook erg mooie zanger en acteur “Fabian Forte”.
In 1962 kwam er een einde aan de vierjarige dominantie van Avalon in de hitlijsten,
maar zijn carrière was nog niet voorbij.
Hij werkte samen met “Annette Funicello” en vond zichzelf opnieuw uit als een strakke,
knappe surfer in een enorm succesvolle reeks “Beach Party” films die van hem een veel beter beeld vormde dan in de jaren 60 van de meeste van zijn collega’s.
De serie was populair genoeg om hemzelf en Funicello een herhaling te geven voor een update in de jaren ’80 in de film “Back to the Beach”.
Ooit de muzikant stond Avalon erop dat surflegende en origineel castlid “Dick Dale”,
de bedenker van de surf muziek, in deze revival zou zijn.
Avalon was de eerste van de gefabriceerde tieneridolen, voor Fabian en “Bobby Rydell” en de talloze andere troon bestijgers die op het bunne werkten met een strakke zwarte broek en rode truien, terwijl “Elvis” zijn hakken afkoelde in het leger in Duitsland.
Hij trouwde op 19 januari 1963 met Kathryn ‘Kay’ Diebel, een voormalig winnares van een schoonheidswedstrijd en hij ontmoette haar tijdens het kaarten spelen bij een vriend thuis.
Hij vertelde zijn vriend dat Kay het meisje was met wie hij zou trouwen.
Zijn agent waarschuwde Avalon dat het huwelijk de mystiek van zijn tieneridool zou bederven.
Ze hebben acht kinderen – Frankie Jr., Tony, Dina, Laura, Joseph, Nicolas, Kathryn en Carla en tien kleinkinderen.
“Frankie Avalon Jr” is een voormalige acteur die in de originele “The Karate Kid” speelde en nu muzikant is en “Tony”, de tweede zoon speelt gitaar en gaf les aan de Rock Nation School.
Beide zoons spelen ook op tour met hun vader.
In de late jaren 50 en vroege jaren 60, post-Twist en pre-Beatles, waren deze over het algemeen ongetalenteerde knappe jongens de kartonnen niet-bedreigende overblijfselen van een
post-Elvis tijdperk.
Hij was een symbool van zijn tijd, verscheen in 1978 in de musical “Grease” uit de jaren 50, waar hij ‘The Teen Angel’ speelde voor een periode van een week in het Jackie Gleason Theater in Miami Beach en de gedenkwaardige ‘Beauty School Drop-out’ in de film zong.
‘Kinderen kennen me van hun Grease-dvd, dus ze reageren meteen”, zei hij later. ‘Je kunt een speld horen vallen als ik mijn oude liedjes speel’.
Vier jaar na de release van Grease vertrok hij om te schitteren in een film van een ander genre, door ‘Paul Foley’ te spelen in de horrorthriller “Blood Song” uit 1982 naast “Donna Wilkes” en “Antoinette Bower”.
In 1985 begon hij aan een tour van vijftig steden met Fabiano “Fabian” Forte en Bobby Rydell, bekend als “The Golden Boys of Bandstand”.
die in 1986 door ‘Public Broadcasting Service’ werd uitgezonden als een onderdeel van
“On Stage at Wolf Trap”.
Het jaar daarop werkte de nog jeugdig ogende Avalon opnieuw samen met Funicello voor de luchtige erfenis in de film “Back to the Beach”, die een opmerkelijke uitvoering van het nummer “Pipeline” van “Stevie Ray Vaughan” en ‘King of Surf Guitar’ Dick Dale omvatte.
Avalon en Funicello speelden de hoofdrol als ouders van een paar lastige tieners in de film.
Het paar kwam later weer samen om eind jaren tachtig en negentig in het hele land ‘nostalgie’ shows op te voeren, waarbij ze de Beach Party-muziek uitvoerden en hitsingles die ze in de
jaren ’60 beroemd hadden gemaakt, totdat Funicello zich terugtrok uit de showbusiness.
Meer recentelijk creëerde van hem is zijn lijn van gezondheids- en schoonheidsverzorgingslijn genaamd Frankie Avalon Products, en heeft zijn producten op de markt gebracht via het Home Shopping Network.
In april 2009 was hij te gast in de populaire tv-show American Idol, waar hij ‘Venus’ zong.
Ook publiceerde hij in oktober 2015 “Frankie Avalons Italian Family Cookbook”: From Mom’s Kitchen to Mine and Yours.
Tegenwoordig verschijnt op de Golden Boys of Rock’n’Roll oldies-show met Bobby Rydell en Fabian, die er knap uitzien als altijd.
Voor dit en volgend jaar staan er concerten in de agenda, hij is nog actief voor zijn leeftijd.
Maar dit weekend gaan we terug naar 1959 met zijn hit Venus.

Let’s Work.
Deze week is het een warme nazomer.
Eigenlijk vreemd want het is nog steeds zomer.
We doen gewoon wat we kunnen doen.
De van de Bankplaat is deze week:
Mick Jagger met “Let’s Work”.

Mick Jagger – Let’s Work.

Aanstaande donderdagmiddag staat de nieuwe “Bankshow” op de “Bank’s Radio” pagina.
Mocht je een verzoekje hebben, laat het Hans Bank weten,
hij zal deze dan meenemen in de uitzending.
Je verzoek kun je aanvragen tot aanstaande woensdagochtend,
moet even onder de bank kijken of ik deze wel in mijn verzameling heb.
Trouwens daar haal ik de muziek altijd vandaan, soms onder het stof,
soms een blinde greep, als het maar goed in het gehoor ligt.
Wens je een mooie week toe.

Shakin’ All Over.
Als een vreemde te dicht bij je komt,
Krijg je vooral in deze tijd de rillingen.
Dan liever contact met wie je nabijstaan.
Vandaag is er weer een nieuwe aflevering van de BankShow.
Vol met verzoekjes, de brief, het weer en het verhaal.
Nu ook nu weer een gezellige aflevering met veel muziek.
Muziek om bij op de bank te hangen.
Het wachtwoord kun je krijgen door een persoonlijk bericht,
of via het reactie formulier op de weblog.
Welkom luisteraar bij een nieuwe aflevering van de “Bank’s Show”,
Ik wens je heel veel luisterplezier.
Op de pagina “Bank’s Radio” staat een player met alle shows die tot nu toe zijn gemaakt.

Dit weekend is ze de Gouden terugblik Fay Luyendijk, geboren in Leiden op 11 september 1955, dus viert ze haar vijf en zestigste verjaardag.
Haar ouders waren “Willem Luyendijk” (medici) en Tonny Luyendijk-Elshout.
Ze is bekend geworden onder haar artiestennaam “Fay Lovsky”, ze is een Nederlands zangeres en componiste
Haar single “Christmas Was A Friend Of Mine” is haar eerste hit
Ze bespeelt verschillende instrumenten, waaronder de theremin en de zingende zaag.
Gedurende haar schooltijd op het Stedelijk Gymnasium Leiden trad ze op in cafés met
nummers van “Joni Mitchell” en “Simon and Garfunkel”.
Op de Gerrit Rietveld Academie studeerde ze grafische en audiovisuele vormgeving.
Tijdens deze studie maakte ze enkele filmpjes voor de televisiequiz “Twee voor twaalf”
van de VARA.
Met het hiermee verdiende geld kocht ze een twee sporen Revox bandrecorder en nam zij
hierop al haar muziek op.
Dit ging volgens het sound on soundprincipe, wat ook de titel werd van haar eerste album.
De Engelse zanger “Jona Lewie” hielp haar daarbij.
Ze debuteert dus in 1980 met de mini-lp “Sound On Sound” onder de door ‘Idiot Records’
bedachte artiesten naam Fay Lovesick. .
Die naam verandert ze al snel naar Fay Lovsky.
Met haar tweede lp “Confetti” ontvangt ze een Edison en een Zilveren Harp.
De single ‘Christmas Was A Friend Of Mine’ wordt een bescheiden hit en staat heden ten dage als een ware klassieker te boek.
In 1986 voegt Fay Lovsky zich bij het Nederlands theatergezelschap “The Magnificent 7” van “Henny Vrienten”.
Deze band speelde filmklassiekers en bestond van 1986 tot 1991 en maakte maar een album namelijk “The best of the worst”.
In 1986 verleende ze ook haar medewerking aan “La Grande Parade”, een concept-elpee
waarop ‘Rietveld’-musici als de “Nits” muziek maken geïnspireerd op de gelijknamige
tentoonstelling in het Stedelijk Museum.
Fay Lovsky kiest voor een schilderij van Bonnard, “Nu dans le bain“.
In 1994 richt ze de groep “Fay Lovsky & La Bande Dessinée” op, waarmee ze ook twee albums maakt.
Dit resulteert in een hernieuwde belangstelling voor haar werk de komende twee jaar.
Haar oude materiaal werd opnieuw uitgebracht.
In 1997 zingt Fay mee op de track “You invented me” van het album “Fool’s Tango” van het Nijmeegse band “Nighthawks at the Diner”.
Drie jaar later ontvangt ze een Gouden Harp en “Eigen Weg” is de titel van haar eerste Nederlandstalige album.
Ook levert ze een bijdrage aan het album “Music For Imaginary Films” van “Arling & Cameron”, een Nederlandse band die (voornamelijk Engelstalige) synthesizerpop maakt.
Sinds 1998 bespeelt ze onder meer de zingende zaag in “Les Primitifs du Futur”
van “Dominique Cravic”.
Ze is op 30 maart 2001 samen met “Gerard Cox” te gast in de eerste aflevering van De Muziekcentrale, een achtdelig televisieprogramma, gepresenteerd door “Bob Fosko”, waarin twee muzikanten Nederlandstalig repertoire vertolken begeleid door het “Metropole Orkest”.
Fay Lovsky doet in juli 2003 mee tijdens een van de optredens van gitarist “Pat Metheny” en het Metropole Orchestra op het North Sea Jazz Festival.
De zangeres is ook te vinden op het reizende festival De Parade.
Op de soundtrack van Henny Vrienten van de film “Pietje Bell 2” staat in de credits bij Fay Lovsky ‘kip & zang’ vermeld.
Ook verzorgt ze de muziek op de cd “Erik Of The Klein Insectenboek”, het hoorspel is gebaseerd op het boek van “Godfried Bomans” en wordt voorgedragen door “Peter Drost” die ook alle
rollen voor zijn rekening neemt.
De cd verschijnt in december 2004, vrijwel gelijktijdig met release van de gelijknamig
speelfilmversie.
Tijdens de “Filmmuseum Biënnale 2005” in april verzorgt ze samen met “Gert-Jan Blom”,
“Joost Belinfante” en “Cok van Vuuren” de muzikale begeleiding bij de stomme film
“Le Mystère De La Tour Eiffel” van “Julien Duvivier” uit 1927.
Fay Lovsky zingt in 2007 het nummer “Images Of Washington” op het album “Gatecrashin’” van jazztrompettist “Eric Vloeimans”.
Voor de derde editie van de Filmmuseum Biënnale componeert ze een zogenaamde soundscape bij de zwijgende film “The Floor Below” uit 1918 met de komische actrice “Mabel Normand” en ze voert een combinatie van livemuziek en geluidseffecten uit tijdens de opening van de Biënnale op 11 april in Muziekgebouw aan ’t IJ.
Zo zong ze in 2008 samen met “Harrie Jekkers” de cd “Verdriet Is Drie Sokken” met 21 liedjes
bestemd voor kinderen vanaf zes jaar vol met liedjes van “Koos Meinderts”.
In 2010 zingt ze als bijdrage teksten van kinderliedjes van vroeger in op de CD “Ozewiezewoze” met muziek van “Thijs Borsten”, de man achter “Trapperdetrap”.
Verder levert ze haar aandeel in de speciaal gecomponeerde filmmuziek bij de film
“The adventures of mr. West in the land of the Bolsheviks”, een Communistische western uit 1924, die werd uitgevoerd in januari 2011 door het Metropole Orkest op het International Film Festival Rotterdam.
Ook treedt ze bij gelegenheid samen met zanger/gitarist “Arthur Ebeling” op,
het is een bijzondere samenwerking die alom veel waardering oogst.
Andere gelegenheidsformaties zijn bijvoorbeeld de samenwerking met bassiste “Jet Stevens” en gitarist “Laurens Joensen” met wie ze als ‘EKO-trio’ onder meer de “Bezemkast-toernee” deed en met de Rotterdamse groep “Ocobar”, waar musici “Cok van Vuuren” en Rob Wijtman deel van uitmaken.
Cok van Vuuren speelde ook al in ‘La Bande Dessinéé’ en Rob Wijtman kwam er bij in ‘Lovsky’, de band van haar met welke zij de albums “Eigen Weg” en “Maze of Mirrors” opnam.
Op zaterdag 3 september 2011 treedt ze met Ocobar in Rotterdam op, waar zij een ode
brengt aan de “Kilima Hawaiians”.
Het jaar 2011 was sowieso al een druk jaar voor haar, zo houdt zij zich onderandere bezig met de gehele muzikale aankleding van “Jip en Janneke”, de “Mjoeziekul” ter gelegenheid dat Jip en Janneke zestig jaar en Annie M.G. Schmidt honderd jaar zou zijn geworden.
In 2012 maakt ze deel uit van de band, onder leiding van “Charly Zastrau” ter ondersteuning van het muziektheatervoorstelling “Ich habe den Dreigroschenblues” van de Duits-Nederlandse
zanger en entertainer die internationaal toert met zijn onemanshows, “Sven Ratzke” gebruikt de muziek van “Kurt Weill” als rode draad.
Na twee elektronische concerten in Bergen Op Zoom en Amsterdam in 2013 met “Pierre Courbois”, “Leo van Oostrom” en “Niels Meliefste”, gaat ze op een akoestische tournee langs kleine theaters met het EKO trio.
Ze schrijft mee aan het nummer Tour De France op het debuutalbum “Siren Song” van het trio “Zazí” en maakt een Franse vertaling voor het lied “Butterfly” van “Marike Jager” dat in juni als “Papillon” uitkomt op single.
Een jaar later op 1 februari betreedt ze het podium en belooft een uur met veel rare klanken: harpje, zingende zaag en de theremin.
Maar ook brengt dat jaar ze de cd “Daar Buiten Loopt Een Schaap” uit.
In 2015 treed ze onder andere op in “Souldada Beauforthuis” in Austerlitz,
ze raakt met de zingende zaag de kern van Souldada en daarmee de ziel van de luisteraar.
In 2016 brengt ze samen Dominique Cravic de cd “Simply Unique” uit.
In 2017 speelt ze de zingende zaag en zingt mee op het “Kasabian”, de Britse rockband uit Leicester album “For Crying Out Loud”.
Ze treed ook op in het Club Concertgebouw in juni 2018 en in december de “oude meuk”, Friejam sloot het concertjaar 2018 af met een optreden van Fay Lovsky & Arthur Ebeling.
Ze werkte mee aan “Soirée Décolletée” – Vrouwen zingen Drs. P in 2019.
Na aanleiding van de honderdste geboortejaar van “Drs P” was het de ideale gelegenheid om hem te herinneren.
Voor dit jaar staan en zijn er diverse concerten geweest en of komen nog, maar dat is
afhankelijk van de corona maatregelen die worden genomen.
Maar dit weekend is ze de Gouden terugblik met het nummer Automatic pilot,
het is nog te vroeg voor kerst.

Shakin’ All Over.
Als een vreemde te dicht bij je komt,
Krijg je vooral in deze tijd de rillingen.
Dan liever cotact met wie je nabijstaan.
De van de Bankplaat is deze week:
The Guess Who met “Shakin’ All Over”.

The Guess Who – Shakin’ All Over.
live in Toronto in 1983.

Aanstaande donderdagmiddag staat de nieuwe “Bankshow” op de “Bank’s Radio” pagina.
Mocht je een verzoekje hebben, laat het Hans Bank weten,
hij zal deze dan meenemen in de uitzending.
Je verzoek kun je aanvragen tot aanstaande woensdagochtend,
moet even onder de bank kijken of ik deze wel in mijn verzameling heb.
Trouwens daar haal ik de muziek altijd vandaan, soms onder het stof,
soms een blinde greep, als het maar goed in het gehoor ligt.
Wens je een mooie week toe.