Dat het klimaat warmer wordt hoef ik je niet te vertellen na de warmste zomer sinds jaren.
Het opwarmen gaat gewoon door, elke dag een beetje.
We weten het wel, maar het normale leven gaat ook door.
Er wordt nu meer geïnverteerd in alternatieve energie, maar we hebben wel met een inhaalslag te maken.
Want een boom is eerder opgebrand dan dat hij is gegroeid.
Zo las ik op de website van scientias.nl een artikel over de opwarming van de aarde.
Maar er staat ook een video op de website en die laat de temperatuursveranderingen zien 1880 en 2017, nou dat is inderdaad gewoon eng.

Nee ik heb geen hond aangeschaft, maar ga het wel over dieren hebben.
Er zijn websites en You Tube kanalen die je blijven boeien.
Een van die You Tube kanalen is “Wildlife Aid” een organisatie die zich al meer dan 30 jaar inzet tot het welzijn van de dieren, ze zijn gevestigd in het Engelse Kent.
Ook hebben ze meer dan 15 jaar de televisieserie “Wildlife SOS” op Animal Planet.
Hun website is wildlifeaid.
De filmpjes zijn boeiend en aandoenlijk om te zien, zeker als je een zwak voor dieren hebt.
Een van de bekendere filmpjes is wel dat Simon een zwanen jong gaat redden die vast zit in een hek en het aan de stok krijgt met een van de ouders.

Dit weekend weer een echte Gouden terugblik, waar over ik eerst de nodige informatie over moest lezen.
De Amerikaanse zangeres “Kitty Kallen” werd geboren op 25 mei 1921 in Philadelphia,
Pennsylvania en ze was een van de zeven kinderen.
Haar ouders waren Russische Joodse immigranten Samuel en Rose Kalinsky,
maar om haar etniciteit te verbergen veranderde ze haar achternaam in Kallen.
Haar eerste kennismaking met haar zang succes was het winnen van een talentenjacht en van daaruit werd ze een vaste personage op de radio.
Want als tiener verdiende ze geld met commerciële jingles en zong ze in “The Children’s Hour”, een populair radioprogramma gesponsord door de cafetariaketen Horn & Hardart
de eerste firma die voedsel via automaten verkocht.
Ze was een van de beste vrouwelijke vocalisten tijdens het Big Band-tijdperk.
De twee grote bands waarmee ze het meest verbonden was, zijn die van “Harry James” en
“Jimmy Dorsey”.
Haar hits met die bands waren onder meer“I’m Beginning to See the Light”, “It’s Been a Long, Long time”, “Besame Mucho” en “They’re Either Too Young or Too Old”.
Later trad ze op met onder andere met “Benny Goodman” en “Tommy Dorsey” en is ze te horen op veel van de grootste hits uit die tijd.
Bovendien had ze tijdens de jaren vijftig verschillende solo-hits waaronder “My Coloring Book” (1963), “In the Chapel in the Moonlight” (1954) en werden er meer dan een miljoen platen verkocht van “Little Things Mean a Lot” (1954), in die tijd was het verkopen van een miljoen platen een hele prestatie.
Ze trad op in nachtclubs zoals de Copacabana in New York en concertzalen met inbegrip van het Palladium in Londen.
In 1956 werkt ze samen met “Georgie Shaw” aan het produceren van een romantisch duet.
Dat was midden in alle Elvis Presley hits van dat jaar geen makkelijke opgave om er een hit van te maken maar ze slaagde in om de Top Forty te komen met het nummer
“Go on with the wedding”.
De emotionele songtekst van het nummer gaat over een bruiloft die in volle gang is.
Veel mensen zijn emotioneel tijdens een bruiloft, vooral tijdens dit nummer als het meisje gaat trouwen met een man genaamd Fred, wanneer plotseling een echte liefde uit haar verleden genaamd Jim verschijnt tijdens de ceremonie, die als overleden was gerapporteerd.
Ze rent naar hem toe, maar hij spoort haar aan om door te gaan met de bruiloft.
Fred ziet in het gezicht van zijn toekomstige vrouw dat Jim echt degene is die ze wil, ook al is hij al zo lang weg geweest en Fred legt dan haar hand in die van Jim en spoort haar aan met hem te trouwen wat ze inderdaad doet.
Het is het enige nummer dat in de Top Tien kwam.
Shaw stierf op 76-jarige leeftijd in 2006 na vele jaren van strijd tegen alcoholisme.
Na het duet met hem was er in haar carrière een grote stilte, maar in 1962 maakte ze een korte comeback met een versie van het nummer “My Coloring Book” dat een jaar later in de Top 20 kwam.
Ze was getrouwd met “Budd Granoff” en “Clint Garvin” en stierf toen ze 94 jaar was op 7 januari 2016 in Cuernavaca, Mexico.
Het nieuws van haar overlijden kwam langzaam op gang in de media het kreeg enkele weken lang geen aandacht.
Ze kreeg een ster op de “Hollywood Walk of Fame” voor opname op 7021 Hollywood Boulevard in Hollywood, Californië.
Dit weekend is ze met het nummer My Coloring Book de Gouden terugblik in de Bankshow.

Na vier jaar heb ik vorige week weer een pak kristalsuiker gekocht, zelf gebruik ik het niet maar ik heb het in huis voor als er bezoek komt.
Mijn moeder had diabetes type een en ik zelf had type twee, dus ik ken de klappen van de zweep.
Thuis was het een geregeld leven met gezond eten en drinken, toen werd er heel anders tegen diabetes aangekeken dan tegenwoordig.
Kan me nog herinneren dat mijn vader de ingrediënten las op een pakje margarine, toen kwamen de eerste plastickuipje in de winkel.
Hij was zo verbaast dat hij las dat er ook suiker in de margarine zat, hij zei “hier zit ook al suiker in”.
Suiker was in mijn jeugd geen positief product om te gebruiken, maar wij de kinderen aten het wel, een boterham met suiker was best lekker.
Maar daarnaast dronken wij helemaal geen frisdranken dat was er toen nog niet.
Via het diabetesfonds.nl las ik dat de film that sugar film op de televisie kwam, deze heb ik uit nieuwsgierigheid gekeken.
Inderdaad krijgt men als men er niet op let onbewust te veel suikers binnen, maar over de inhoud van de film zijn ook genoeg kritieken te vinden dat deze rammelt.
Al met al kun je er wel van uitgaan als je een pak suiker koopt je beter beseft wat je koopt dan een product waar een hoeveelheid suiker in is verwerkt.
Als ik op de voedingswaarde lees van een pak suiker is het zo klaar als een klontje.