Dit weekend is “Bonnie Raitt” de Gouden terugblik, ze is geboren in Burbank Californië
op 8 november 1949 en viert vandaag haar zeventigste verjaardag.
Ze is een Amerikaanse zangeres, liedjesschrijfster en gitarist en de dochter van Broadway-ster “John Raitt”, vooral bekend om zijn hoofdrollen in de muzikaal “Carousel” en “The Pyjama Game”.
Nadat ze op 12-jarige leeftijd gitaar begon te spelen, voelde ze een onmiddellijke affiniteit met de blues, in 1967 ging ze studeren aan het “Radcliffe college” en stopte ze binnen twee jaar met het spelen in het folk- en bluesclubcircuit in Boston.
Ze werd bevriend met de bekende bluesmanager “Dick Waterman” en trad ze al snel op naast idolen zoals “Howlin ‘Wolf”, “Sippie Wallace” en “Mississippi Fred McDowell”.
Daardoor kreeg ze na verloop van tijd zo’n sterke reputatie dat ze een contract kreeg Warner Bros.
Gedurende haar carrière bleef ze een toegewijde activist, speelde honderden benefietconcerten en werkte onvermoeibaar namens de Rhythm and Blues Foundation.
Tegen het begin van de jaren ’80 was haar eigen carrière echter in moeilijkheden, haar achtste album “Green Light” uit 1982’s werd met de gebruikelijke goede recensies begroet, maar faalde ze opnieuw bij een breed publiek en terwijl ze aan de follow-up begon liet Warner haar zonder pardon vallen.
In die tijd had ze ook een drugs- en alcoholproblemen en werkte ze aan een paar nummers met “Prince”, maar hun schema’s kwamen nooit overeen en het materiaal bleef onuitgegeven.
In plaats daarvan bracht ze eindelijk het album “patchwork Nine Lives” uit in 1986, haar meest slechts verkochte album haar debuut.
Lang een lieveling van critici begon ze niet het vergelijkbare commerciële succes te behalen vanwege haar tot de release van haar tiende album met de toepasselijke titel “blockbuster Nick of Time” uit 1989, het raakte haar bijna twee decennia in een maalstroom van bewustzijn nadat ze haar unieke mix van blues, rock en R&B voor vinyl voor het eerst had vastgelegd.
Velen hadden haar al afgeschreven tot ze ging samenwerkte met producer “Don Was” en het album “Nick of Time” opnam en schijnbaar uit het niets won het album een handvol Grammy’s, waaronder Album van het Jaar, ’s nachts was ze een superster.
Haar elfde album “Luck of the Draw” uitgebracht in 1991 was populair en leverde de hits “Something to Talk About” en “I Can’t Make You Love Me” op.
Na haar twaalfde album “Longing in their Hearts” wat in 1994 uitkwam dook ze in 1998 weer op met het volgende album “Fundamental”.
In 2002 verscheen haar veertiende album “Silver Lining” gevolgd door “Souls Alike” in 2005, beide door Capitol Records uitgegeven.
Een jaar later werd “Bonnie Raitt and Friends” uitgebracht met een bootleg achtige liveset met onder andere gastoptredens van “Norah Jones” en “Ben Harper”.
Ze trad een aantal jaren op de achtergrond al professionele muzikant toen ze te maken kreeg met het overlijden van haar ouders, haar broer en haar beste vriend.
De pauze van opnemen en toeren was voor haar op veel manieren verlossend en ze keerde in 2012 opnieuw geconcentreerd en vernieuwd terug met haar eerste studioalbum in zeven jaar, “Slipstream” uitgebracht op haar eigen nieuwe label van Redwing.
Het album debuteerde op nummer zes op de Billboard 200 en zou uiteindelijk de Grammy Award 2013 voor Best Americana Album in ontvangst nemen.
In februari 2016 bracht ze haar twintigste studio album “Dig in Deep”, opnieuw via Redwing.
Het album bevatte een ongewone cover van “INXS” “Need You Tonight” en een origineel van haar zelf, “The Ones We Couldn’t Be” wat over het verlies van haar ouders en broer gaat.
Ze annuleerde de eerste etappe van haar tourschema voor de lente en zomer van 2018 vanwege een recent ontdekt medisch probleem dat chirurgische ingreep vereiste.
Haar laatste optreden was afgelopen drie oktober in Francisco Californië, met de titel REVEL in the Rainforest: Een speciale akoestische uitvoering met “James Hutchinson” ten voordele van het Rainforest Action Network.
In 1977 maakte ze een coverversie van “Runaway” in haar bekende Blues stijl waarmee ze een zeven en vijftigste ste plaats in de Amerikaanse hitlijsten behaalde.
Haar versie is terug te vinden op het album “Sweet Forgiveness”.
Het nummer “Runaway” is het bekendste van de Amerikaanse Rock and Roll zanger “Del Shannon”, hij scoorde er in 1961 een wereldhit mee met ondermeer een 1ste plaats in de Amerikaanse hitlijsten.
Del Shannon’s hit stond zelfs op nummer 472 in 2010 in de Rolling Stone’s lijst van 500 mooiste songs ooit.
Maar deze week is Bonnie Raitt met haar uitvoering de Gouden terugblik in de BankShow.