Deze week niet alleen de van de Bankplaat maar ook de gouden terugblik,
Barbara Joan Streisand bekend geworden onder haar artiestennaam “Barbra Streisand” ze is geboren in Brooklyn, New York, op 24 april 1942 en is een Amerikaans zangeres, actrice,
producent en filmregisseuse.
Vandaag viert ze haar acht en zeventigste verjaardag.
Ze was de dochter van Joodse ouders, Emanuel en Diana (Rosen) Streisand.
Haar vader was een leraar Engels op de middelbare school die stierf toen ze nog maar vijftien maanden oud was.
Haar moeder voedde haar en haar oudere broer Sheldon op en werkte als secretaresse in het openbare schoolsysteem van New York City en hertrouwde eind jaren veertig.
Ze heeft haar jeugd als pijnlijk ervaren, ze was verlegen als kind en voelde zich vaak afgewezen door andere kinderen omdat haar uiterlijk afweek van wat men normaal vond.
Ze benadrukte haar uniciteit door vreemde outfits te dragen en schoolactiviteiten te vermijden.
Ze voelde zich ook afgewezen door haar moeder en haar stiefvader,
die een tweedehands autoverkoper was.
Ze studeerde af op de middelbare school toen ze zestien jaar oud was en verhuisde naar Manhattan in New York City, waar ze een appartement deelde met vrienden.
Op dit moment veranderde ze de spelling van haar voornaam in best verkochte zangeres van”Barbra”.
Ze werkte in die tijd in verschillende kleine toneelstukken en zong ook in nachtclubs.
Zo werd ze opgemerkt door een Broadway-producer en werd ingehuurd om op te treden in de musical “I Can Get It for You Wholesale”.
De productie startte in maart 1962, duurde negen maanden en leverde een zeer goed
ontvangen castalbum op.
Ze tekende een contract bij Columbia Records en nam in 1963 “The Barbra Streisand Album” en “The Barbra Streisand Second Album” op en beide albums waren zeer succesvol.
Beide albums wonnen een Grammy voor zowel album van het jaar als beste vrouwelijke vocaal.
Al snel volgde het derde album onder de titel “The Barbra Streisand Third Album” .
Ze nam vervolgens de rol van komiek en zangeres “Fanny Brice” in de Broadway-productie van “Funny Girl” in 1964.
Het was een van de meest succesvolle toneelproducties in de geschiedenis van Broadway en haar optreden daarin zou haar de eerste van vele Golden Globe Awards opleveren.
Haar volgende album in dat jaar was “People” en werd een van haar best verkochte albums en leverde haar een derde Grammy Award op.
Ze richtte zich vervolgens op televisie en “My name is Barbra” werd uitgezonden in 1965 en de opvolger “Color Me Barbra” volgde in 1966.
Tussen 1967 en 1986 verscheen ze in totaal nog tien televisiespecials.
In 1968, op de jonge leeftijd van zesentwintig jaar, was ze de best verkochte zangeres van
populaire maatstaven sinds “Judy Garland”.
Het succes van haar duurde voort gedurende 1968, terwijl ze albums bleef uitbrengen en
concerten gaf.
Het zelfde jaar herhaalde ze haar rol als Fanny Brice in de filmversie van “Funny Girl” uit 1968 en won er een Academy Award mee voor de beste actrice in deze rol.
In 1969 verscheen ze als ‘Dolly Levi’ in de film “Hallo, Dolly!” en ontving ze een Golden
Globe-prijs als Best Female World Film Favorite.
Na het succes van Funny Girl begon ze zich meer te concentreren op films dan op live
optredens.
Ze verscheen in “What’s Up, Doc?” en “Up the Sand-box” uit 1972.
In 1973 kreeg ze lovende kritieken voor haar werk in de film “The Way We Were”, waarin ze
samen speelde met “Robert Redford” en voor deze rol won ze opnieuw een Golden Globe Award.
Ze speelde in de film “For Pete’s Sake” en “Funny Lady” en “A Star Is Born” uit 1976.
De film en haar vertolking van het themalied “Evergreen” leverden haar een tweede Academy Award, twee Grammy Awards en drie Golden Globe Awards op.
De film was dat jaar een van de films waar het meest op werd verdiend.
Sommige critici waren echter van mening dat Streisand te veel controle uitoefende, omdat ze in de aftiteling werd vermeld als niet alleen de ster, uitvoerend producent en mede-schrijver, maar ook als de garderobeadviseur en de ontwerper van ‘muzikale concepten’.
Maar ze was er nog niet, ze zou nog een sprong voorwaarts maken in haar creatieve leven toen ze in 1983 besloot om de film “Yentl” niet alleen te regisseren maar ook te produceren en te spelen.
Yentl, gefilmd in Oost-Europa, was het verhaal van een vrouw die zich voordeed als een man om orthodox-joods religieus onderwijs te volgen.
De film leverde meer dan $ 35 miljoen, maar het zou vier jaar duren voordat ze in een andere film zou verschijnen.
De rol van haar in de film “Nuts” uit 1987, met als medespeler “Richard Dreyfuss”, is het verhaal van een vrouw die een competentie moet doorlopen
(in staat om mentaal normaal te functioneren) om te bepalen of ze gezond genoeg is
om terecht te staan voor doodslag.
De meeste critici hadden een hekel aan de film die ze produceerde, maar sommigen noemden het haar beste werk ooit.
De dramatische rol bereidde haar voor op de spanning en emotie die ze in haar volgende film liet zien.
In romantische film “The Prince of Tides”uit 1991 speelde ze, tegenover “Nick Nolte”, niet alleen de hoofdrol, maar regisseerde en coproduceerde hij de film.
De film werd genomineerd voor verschillende Academy Awards, waaronder de prijs voor beste film en Streisand won een Golden Globe Award voor regie.
Naast het optreden in films en op televisie in de jaren zeventig to negentig, bleef ze albums uitbrengen.
Na Funny Girl een Original Broadway Cast Recording zouden er meer dan vijftig Streisand-albums worden uitgebracht.
Door de jaren heen nam ze duetten op met artiesten als “Barry Gibb”,
“Bryan Adams”, “Don Johnson”, “Neil Diamond”, “Kim Carnes”, “Johnny Mathis” en “Michael Crawford”.
Na in 1967 met de dood te zijn bedreigd, ontwikkelde ze podiumangst en stopte met optreden in openbare concerten.
Ze zei tegen Susan Price van Ladies Home Journal: ‘Je komt niet over de plankenkoorts heen, je treedt gewoon niet op.
Nieuwe vriendschappen leken echter een positieve impact te hebben.
Begin jaren negentig begon ze dichter bij haar moeder te komen en raakte ze bevriend met de toenmalige president “Bill Clinton” en zijn vrouw “Hillary”.
Ze maakte een wereldtournee in 1994, beginnend in Londen, Engeland en eindigend in New York City.
Haar shows waren enkele van de grootste verdienende concerten van het jaar.
Streisand bracht haar zeven en twintigste album “Higher Ground” uit in november 1997 en het werd meteen nummer één op de Billboard chart.
Het vestigde een record voor de grootste tijdspanne tussen de eerste en meest recente
nummer één albums van een artiest – drieëndertig jaar.
De eerste single van het album, “Tell Him”, een duet met “Celine Dion”, werd meteen een Top 40-hit en werd genomineerd voor een Grammy Award.
Totaal heeft ze vierenvijftig albums opgenomen en heeft een overweldigende hoeveelheid van negenendertig gouden albums, vijfentwintig platina-albums en twaalf multi-platina-albums
verzameld.
Zij was de eerste persoon die een Academy Award, een Emmy Award, een Grammy Award en een Antoinette Perry (Tony) Award won.
Ze is ook de enige persoon die een Academy Award heeft gewonnen voor zowel acteren als songwriting.
Ze trouwde in juli 1998 met acteur “James Brolin” en het paar verdeelt hun tijd tussen huizen in Malibu en Beverly Hills, Californië.
Ze heeft concerten gegeven om politieke kandidaten en liefdadigheidsinstellingen te helpen die sociale doelen ten goede komen, zoals het onderzoek naar het verworven immunodeficiëntiesyndroom (AIDS) .
De Streisand Foundation werd in 1992 opgericht om de rechten van vrouwen, burgerlijke
vrijheden en milieubescherming te bevorderen.
President Clinton reikte Streisand in 2000 een National Medal of Arts uit.
Ze gaf naar eigen zeggen haar laatste live-optredens in Madison Square Garden in New York City dat jaar.
Ze won in 2001 een Emmy voor haar Fox TV-special Barbra Streisand: “Timeless”.
Tijdens de ceremonie zong ze “You’ll Never Walk Alone” als eerbetoon aan de slachtoffers van de aanslagen van 11 september 2001 op Washington, D.C. en New York City.
In 2012 kwam een verzameling van niet eerder uitgebracht materiaal boven water, met tracks verzameld van honderden uren uit de jaren ’60 en tapes met 48 tracks van haar en coproducent “Jay Landers”.
Onder de titel “Release Me” bevat het album een compilatie aan opnames uit 1967 tot 2011 die een prachtige weergave zijn van haar gevarieerde carrière.
Ze toerde zwaar ter ondersteuning van de release van het album.
Een van de grootste datums tijdens de tour was haar allereerste show op haar thuisbasis, in het Barclays Center in Brooklyn, met gastoptredens van trompettist “Chris Botti” en pop-opera trio “Il Volo”.
De show werd opgenomen en in 2013 uitgebracht als het dubbele live-album onder de titel “Back to Brooklyn”.
In 2014 keerde ze terug met het door “Kenneth Ascher” geproduceerde duettenalbum “Partners”, met gastartiesten als “Michael Bublé”, “Andrea Bocelli”, “Lionel Richie” en “John Mayer”.
Twee jaar later volgde er “Encore: Movie Partners Sing Broadway”, waar ze duetten op klassieke Broadway muzieknummers stonden.
Beide releases stonden bovenaan de Billboard 200.
Ze lanceerde een concerttournee ter ondersteuning van de release Encore: Movie Partners Sing Broadway, waarbij de ster tussen augustus 2016 en mei 2017 16 shows in 14 steden uitvoerde.
Haar optreden op 5 december 2016 in Miami werd gedocumenteerd op zowel audio als video, haar negende live album, “The Music … The Mem’ries … The Magic!”, werd uitgebracht in
december 2017, terwijl een begeleidende concertvideo debuteerde op Netflix.
Het jaar daarop in 2018 gaf ze het Grammy genomineerde album “Walls” uit , een politiek gezind, sociaal bewust album dat voortkomt uit haar zorgen over de toestand van de wereld en de Amerikaanse democratie.
Maandag 24 juni 2019 trad ze op in Chicago, ze bracht een legendarische live optreden slechts voor een nacht terug in het United Center van Chicago.
Streisand overstijgt de showbusiness, haar carrière die ze vertoonde door middel van zang en beeld is anders dan die van iemand anders.
Er zal geen andere Streisand zijn de zangeres die durfde te acteren, de filmster die durfde
te regisseren.
Om een van haar kenmerkende deuntjes te gebruiken voor het publiek dat haar in concert zagen waren inderdaad ’the luckiest people in the world’.
Op acht juli 2019 trad ze op in Hyde Park te Londen een exclusief optreden tijdens de British Summer Time 2019, het was de enigste Europese show voor de Amerikaanse zangeres dit jaar.
In maart van dit jaar werd bekend dat ‘The Prince of Tides’ de Criterion Edition opnieuw verkrijgbaar was, deze werd bijna dertig jaar geleden uitgebracht en de film hersteld naar een 4K-restauratie.
Maar dit weekend is ze de Gouden terugblik in de BankShow met haar eerste nummer in de Nederlandse top 40, ‘A Star Is Born’.