“Laura Branigan” was een Grammy-genomineerde popzangeres, songwriter en actrice, ze werd geboren op 3 juli 1952 in Laura Branigan in Brewster een stad in de staat New York.
Pas in haar laatste jaar op de middelbare school overwoog ze een muzikale carrière na te streven nadat ze de hoofdrol had gespeeld in een schoolmusical.
Haar filmische, clubvriendelijke dancepop en baanbrekende muziekvideo’s stuurden haar singles en albums naar de top van de hitlijsten en maakten van haar een enorme concertattractie.
Van haar heldere stem en haar postdisco singles zoals “Gloria” tot de zwoele op de Roland 808 vamps en drum machine loops in het nummer “Self-Control” en verder, was ze een singles artiest wiens carrière samenviel met de opkomst van het “MTV” tijdperk.
Haar successen in de hitparade weerspiegelden die van andere vrouwelijke iconen uit de jaren 80, zoals “Sade”, “Kim Wilde” en “Kim Carnes”.
Haar plaats in de popcultuur was zo wijd verspreid dat twee van haar nummers werden geselecteerd voor de soundtracks van een paar van de meest iconische films van het decennium, “Flashdance” en “Ghostbusters”.
Ze plaatste vijf singles in de bovenloop van de Hot 100, zes albums in de Top 200 en twee dozijn nummers verdeeld over de dansmuziek en de hedendaagse hitlijsten voor volwassenen.
Ze bleef werken in theater en film en nam op met andere artiesten tot haar dood als gevolg van een hersenaneurysma in 2004.
Halverwege de jaren ’70 werd ze aangenomen aan de American Academy of Dramatic Arts in New York City, en in de tweede helft van het decennium deed ze auditie als achtergrondzangeres voor “Leonard Cohen”.
Ze won een auditie en reisde de rest van dat decennium met hem de wereld rond.
Als gevolg hiervan kreeg ze een platencontract bij “Atlantic Records”.
Het werk aan haar solodebuut werd opgehouden door een contractbreuk als gevolg van het feit dat ze van management veranderde.
Alle problemen werden uiteindelijk in 1981 opgelost en ze lanceerde haar solozangcarrière met haar debuut studio album “Branigan” in 1982.
Het album bracht een van de beste pophits van het jaar voort, het Donna Summer-achtige “Gloria” een remake van een Italiaans popnummer uit de jaren ’70 dat piekte op nummer zes in het Verenigd koninkrijk en nummer twee in de Verenigde Staten en met het nummer verdiende ook ze haar eerste van vier opeen volgende Gramnominaties voor Female Best Pop Vocal Performance.
De populariteit van het nummer bereikte enorme proporties in andere delen van de wereld, vooral Duitsland, waar het de nummer één positie bereikte en hernieuwde interesse in de originele Italiaanse versie die de nummer twee slot bereikte.
Maar in Nederland werd Gloria geen hit.
Uitgebracht in 1983, bracht ze nog twee Amerikaanse hit-singles voort met “Solitaire” en “How Am I Supposed to Live Without You” dat mede was geschreven door “Michael Bolton”.
Nog andere albums werden uitgebracht in de rest van de jaren ’80: “Self Control” in 1984, “Hold Me” in 1985 en “Touch” in 1987, die allemaal hitsingles voortbrachten: het titelnummer van “Self Control”, “The Lucky One”, “Ti Amo”, “Spanish Eddie”, “I Found Someone” en het titelnummer van “Hold Me”, “Shattered Glass” en “The Power of Love”.
Maar aan het begin van de jaren negentig waren de hits opgedroogd voor haar en albums als haar zesde album, “Laura Branigan”.
Haar laatste album kwam uit in 1990 “Over My Heart” uit 1993, dat ze samen met “Phil Ramone” produceerde, ging bijna volledig onopgemerkt ten onder.
In 1994 duetteerde ze met “David Hasselhoff” op de track “I Believe” voor de soundtrack van de tv-serie “Baywatch” en een jaar later verscheen de compilatie van de eerste dertien hits van de zangeres op het album “The Best of Branigan”, samen met twee nieuw opgenomen covers, zoals “Show Me Heaven” van “Maria McKee” en de “Donna Summer” hit “Dim All the Lights”, deze laatste werd vervolgens ook verschillende keren in geremixte vorm uitgebracht.
Naast het uitbrengen van albums bleef ze acteren en concerten geven in Europa en Azië.
In de jaren 80 verscheen ze in gastrollen bij televisieseries als “CHiPS” en in de films “Mugsy’s Girl” in 1984, “Backstage” in 1988 en in de jaren ’90 verscheen ze in de tv-serie Monsters uit 1991.
In 1994 kreeg haar echtgenoot “Larry Kruteck” de diagnose darmkanker.
Ze weigerde de medische prognose te accepteren en verliet muziek om voor hem te zorgen.

Ze gaf hem een kruidenbehandelingen en naarmate zijn toestand verslechterde, zorgde ze uiteindelijk fulltime voor hem.
Hij stierf op 15 juni 1996 in New York.
In 2001 werd een tweede hitscollectie uitgebracht, “The Essentials”, met het vaak gevraagde maar lang uitverkochte hit “I Found Someone”.
Ze keerde terug naar het publiek en het podium in 2002 en kreeg lovende kritieken voor haar korte vertolking van de zingende “Janis Joplin” uit de Broadway musical “Love, Janis”.
Op 26 augustus 2004 leed Laura Branigan aan een hersenaneurysma en stierf in haar slaap.
Dit weekend is ze de Gouden terugblik in de BankShow met het nummer: Self control.