Ik loop een rondje in de wijk en kijk of ik nog wat foto’s kan maken van de laatste winter tekens.
Op het ijs ligt brood en de meeuwen doen zich er te goed aan, denk hé leuk fotootje maken.
Als ze mij zien vliegen ze over mijn hoofd weg, net of ze iets illegaals aan het doen waren.
Ik wacht even en hoop dat ze terug komen, gelijk even een rust momentje voor deze senior.
Ze komen terug maar vertrouwen me niet en ik heb niet eens een zwart jack aan zoals
bij toezicht.
Ik kijk nog wat rond en loop verder, opeens hoor ik geroep!
Meneer…. meneer… meneer!
Ik kijk de richting waar het roepen vandaan komt op en er staan twee jongetjes op de stoep.
Hij roept naar me, meneer ik ben vandaag tien geworden, ik ben wel verbaast, waarom roept hij dat naar me?
Ik feliciteer hem, maar hij hoort me niet goed, ik loop naar de overkant en zeg nogmaals van harte gefeliciteerd en dat je maar een grote jongen mag worden.
Ze moeten beide lachen om mijn opmerking.
Ze hebben schooltassen bij zich en ik vraag ‘gaan jullie nu weer naar school?’
Ja gelukkig wel maar hij gaat op de maandag, woensdag en vrijdag en ik de andere dagen.
Maar, hij verteld verder, omdat ik vandaag jarig ben is hij speciaal voor mij op school in de klas gekomen.
Ik zeg, dan heb je een echte vriend, want die doet dat.
Nou zeker zegt hij en hij glundert.
We staan best een tijdje te praten over koetjes en kalfjes.
Na een tijdje zeg ik als ik jullie over tien jaar weer tegen kom, zou het leuk zijn dat jullie zeggen dat het goed met jullie gaat.
Nou daar gaan we echt ons best voordoen hoor.
Ik heb vertrouwen in jullie en het komt echt goed.
Een feestje komt later verteld hij door de corona gaat het niet door en ik zie een enorme
teleurstelling in zijn ogen.
Even later gaan ze naar huis en ik wens ze het aller beste en ze zwaaiden nog naar me.
Eigenlijk ben ik wel geraakt door dit gesprek met ze, achteraf voel je de eenzaamheid van de jongens.
Ze wilde zo graag hun verhaal kwijt en ja aan wie, dan maar aan een vreemde meneer.
Doet me denken aan mijn oude baan, daar kwam ik het ook regelmatig tegen en het blijft pijn doen.
Jongeren die opgroeien en zo eenzaam kunnen zijn, nu door de corona, maar er zijn veel meer omstandigheden.
Denk dat ik ze nog wel eens tegen zal komen, hopen doe ik het zeker.
Vandaag in de GGOS 2021-02-25
Een overzicht van de GGOS van vandaag, het is aflevering 39.
Oldman heeft gewoon zin om een programma te maken.
Ondanks de onrustige nacht als gevolg van de erwtensoep.
Via de intercom geeft hij Flip een opdracht.
Oma is met Tessa en haar vriendinnen aan het winkelen.
Ze komen dol gelukkig terug aan boord.
Morgen is het wel de veertigste aflevering!
Wat gaat er komen, gaat de GGOS door?
Laat je verder maar verrassen in de GGOS, te vinden op de pagina van Bankradio.
Wat een bijzonder gesprekje! En ook lief van je Hans, dat ze bij jou hun verhaal kwijt konden.
Ja, ze zijn niet de enige, iedereen heeft last van de maatregelen. Meer last van de maatregelen dan van de griep zelf.
Wat een mooie ontmoeting Hans. Kinderen zijn de toekomst terwijl ze nog vol onschuld zitten. Prachtig.
Wat een leuke ontmoeting! Echt een gesprek om te koesteren. Voor zowel jou als de mini-mannen.
Tien jaar…een eeuwigheid geleden dat wij zo oud waren (-:
een leuke babbel, is mooi meegenomen Hans
gemakkelijk hebben ze het niet
maar dat geldt voor iedereen
38 % van de jeugd en jongeren hier kampen met eenzaamheid vanwege de corona. Dat is erg, heel erg. Gooi de scholen open zoals in Noorwegen.
Al maar goed dat kinderen veerkracht hebben.. dat gaat allemaal wel weer goed komen hoor.
Jij hebt ze even een leuk momentje bezorgd op hun dag.. ik heb dat zelf vaak met oudere mensen die ik tegenkom als ik met Jax wandel.. ik neem daar ook de tijd voor, haast heb ik nooit en die oudjes spreken soms dágen niemand.. dus ben ik ook blij dan als ik dat voor hen kan doen.
Onverwachtse ontmoeting, het doet je goed.
Het jongetje had nog een vriendje maar ik kan me zijn teleurstelling evengoed indenken.,
O wat leuk zo een spontaan gesprekje…is voor beide goed toch?
Groetjes
Ha Hans,
mooi verhaal…
Ik vind het heel erg voor de jongeren, dat ze niet lekker kunnen dollen met elkaar en de slappe lach krijgen en verliefd worden en noem maar op.
Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen en dan… gaan we los!
Groetjes!
Vreselijk, eenzaamheid.
Gisteren nog gebeld met een oude man, over zijn suikers.
Hij ziet niemand meer.
Maandag wordt hij 84, ik heb hem weer in mijn agenda gezet, ik ga hem bellen, om hem te feliciteren.
voor jongeren is het een crime, maar ook voor veel oudere mensen hans,
wat ben je toch een lieverd om ze aan te spreken en een praatje mee te maken,
Tja, dat is voor volwassenen niet anders. Ook daar zit nu een berg eenzaamheid, versterkt met elke maand die we langer in deze situatie zitten.
Vooral die eenzaamheid, dat hakt erin. Kinderen zijn niet vrij meer, mogen niemand meer knuffelen, mogen nergens op bezoek. Zien hun vriendje niet zo vaak meer, en dat terwijl dat allemaal een deel van het volwassen worden is.
Gelukkig heeft hij nog een vriendje. Er zijn er zat die helemaal niemand als vriendje tegenkomen. Sommige ouders hebben ook geen tijd voor de kinderen.
Love As always
Dimario
We snakken allemaal weer naar het gewone leven.
Maar, voor de jongeren is het wel heel moeilijk nu.
Ze missen veel.
Heb een mooie dag Hans.
iedereen verlangt naar het gewone,
maar kinderen die er onder lijden is heel erg
-Een @->- voor jou.