Eindelijk binnen.

Nou eindelijk was het zover, ik kon naar binnen in museum Oud Soest, dat is trouwens gesticht in 1980 om de geschiedenis van Soest en Soesterberg te bewaren en levendig te houden.
Het museum geeft een beeld van wonen en werken in het dorp door middel van stijlkamers,
gildekamer, wisselexposities en vele gebruiksvoorwerpen uit het dagelijks leven.
Zo zijn er oude ambachten, een winkeltje, een schoolklas en tal van gebruiksvoorwerpen van vroeger, schoolplaten van de Soester schilder Herman Isings en het spreukenhuisje.
Eigenlijk is het gewoon een herontdekking van mijn jeugdjaren.
Het museum is gevestigd in een klooster uit 1868, het St. Josephgesticht.
Vier keer per jaar heeft het museum drie maandelijkse wissel exposities in huis op het gebied van kunst en cultuur.
Daar kunnen dan hobbyisten of professionals in het museum gemiddeld twaalf weken gratis
exposeren met hun schilderwerk, tekenwerk en/of beelden, zo was er de expositie over Malle Pietje in 2017 waar ik op 15 februari logjes over schreef.
Het is een heel leuk museum vind ik, ik ontdek altijd weer iets van vroeger en de vrijwilligers zijn altijd erg aardig en toeschietelijk.
Er hangt een genoeglijke sfeer, je kunt vrij rondlopen en foto’s maken en de koffie is ouderwets lekker en heeft ook de prijs is van een ver verleden.
Dinsdag ga ik verder, op zoek naar de zolder met zijn geheimen.


Ik werd met trom geroffel ontvangen, alhoewel.

Vlag van het schuttersgilde.

Daar luste men wel een versnapering.

Gelukkig schoot men ook wel raak.
>
Gelukkig woonde de burgemeester in de volgende kamer.

Als het uit de hand dreigde te lopen.
Werd de gemeenderaad samen geroepen.

Was de nood hoog, is de redding nabij.

Wel de corona veilige route nemen.

Klompen uit trekken, wel zo netjes.

Je ruikt de pruttelende koffie in de keuken.

Geen ondergeschoven kindje.

Nu lekker naar bed en morgen weer gezond op.

16 gedachten over “Eindelijk binnen.

  1. Ferrara

    Veel herkenning, vooral in de keuken. Zand-zeep-soda, koffiemolen aan de muur. De sisaltegel was mijn eerste vloerbedekking toen ik op kamers ging wonen.

  2. Marlou

    Ha Hans,

    heerlijk museum!
    Ik kan me voorstellen, dat je er met plezier rondliep.
    Ben benieuwd naar de zolder!

    Groetjes, Marlou

  3. Peter

    Je hebt er weer wat moois van gemaakt Hans. Die burgermeesterkamer doet me een beetje aan de tijd van Zwiebertje terug denken. 😉

  4. Lies

    Hé, da’s tof, Hans! ’t Was toen toch nog niet zo slecht…!?
    En koffie aan ’toen’prijs 🙂 .
    Lie(f)s.
    @Heb de ‘plaats’ aangepast in je reactie. Jij doet altijd wel de moeite om te zoeken! Dank voor je interesse.

  5. mizzD

    Terug in de tijd hè.. leuk! ik hou ook wel van dat soort musea.. leuker dan alleen maar schilderijen! 😉

  6. klaproos

    Mooi om eens te zien Hans,
    wat zijn de mensen er op vooruit gegaan met veel dingen hé,
    andere hadden wel mogen blijven

    geniet van j e dag

  7. John

    Die riettegels die ik daar zie, die zijn wel museumwaardig. Lang geleden dat ik die ergens zag. Decennia geleden zag je ze overal liggen. Leuk dat je er zo van kan genieten, Hans. Daar is het voor gemaakt, zo’n museum.

Reacties zijn gesloten.