Het vervolg van gisteren, het Kattepad had een magische aantrekkingskracht op ons.
Op een ochtend, misschien wel vakantie of op een zaterdag, gingen mijn broer en ik naar het kattenpad,
de sloot was net gedempt, dus we konden via de schuur zo oversteken.
Als kind is het een uitdaging om dingen te doen die je van huis uit niet mag doen.
Zo gingen wij dus ons avontuur te gemoed, op de braak liggende terreintjes gingen we aan het struinen.
Klompen en een overal aan, zo zag onze moeder ons het liefst, scheelde bergen wasgoed.
Op een zeker moment, kregen we het idee om een vuurtje te stoken, nou aan brandstof geen gebrek.
Oud droog hout, van de oude woningen, kartonnen displays uit de winkels er lag meer dan genoeg.
Dus wij een vuurtje gemaakt, nee nog geen vreugdevuur, gewoon een klein vuurtje.
Op een zeker moment, horen we onze moeder roepen dat het etenstijd was.
Mijn broer trapt het vuur uit en ik gooi er een pak met kartonnen displays boven op.
Wij naar huis, stinken naar de rook en zwart van het roet.
Nou kleden jullie je maar buiten uit zei moeder, wat hebben jullie aan de hand gehaald?
Ach, niks mam, gewoon gespeeld op het Kattepad.
Weer enigszins schoon zaten we aan tafel te eten en opeens horen we sirenes.
Dat is de brandweer roept mijn moeder, wat hebben jullie uitgevreten!
Niks man, mogen we gaan kijken, nou vooruit.
Wij door de schuur over de gedempte sloot, we voelden de bui al hangen.
Ja, hoor een flinke brand op het terrein waar wij net fikkie hadden gestookt.
politie, brandweer, ze maakte een grote indruk op ons, we zijn ook niet echt dicht bij gekomen om te kijken,
we wisten het zo wel wat er was gebeurd.
We zijn weer snel de schuur in gegaan en hebben ons die dag niet meer vertoond op het Kattenpad.
Onze moeder vroeg nog, zijn jullie nu al terug?
Ja, het vuur was al uit.
Groepsfoto voor de brandweerkazerne achter de kerk, sorry heren voor de overlast.
Sommige kende ik toen persoonlijk, denk dat er nog weinig in leven zijn.
Achterzijde van het spuithuis van de Vrijwillige Brandweer Krommenie.
Rechts de droogtoren voor de brandweerslangen,
links een fragment van de Nederlands Hervormde kerk.
bron Foto’s: archief Zaanstad.
Een jeugdherinnering die je niet vlug zal vergeten
Ja, dat is een herinnering die je nooit meer vergeet! En je hebt er vast van geleerd ook. Vuur is niet leuk, vuur is gevaarlijk.
leuk dat je de foto van het bankje hebt gebruikt, en wat een prachtig verhaal weer over je kwajongens
streken, ja dan had je als kind toch de angst het uit zou komen dat jullie fikkie hadden gestookt, een
heel herkenbaar gevoel, lol. We hebben als kind heel wat tijd door gebracht op het Kattenpad, daar
kon je dingen doen die niet gauw gezien werden
vuurtjes stoken..we deden dat ook wel eens..
maar gelukkig kwam de brandweer er niet aan te pas…
mijn kinderen heb ik het wel niet zien doen…
prettige avond Hans
Lol ;).
Is het nooit uitgekomen?
Mooi Hans Je moet het maar doen !! Voorstel “”Kattekwaadpad” zou dit niet kunnen ?? Grts Effen een vleug gehoord ;; c’est ci bon in het frans gezongen ! zegt dit U iets ,, Leek me mooi mogelijk en dank bij voorbaat Groetjes
Haha: sorry heren, voor de overlast 🙂
Ik vind dat elk mens recht heeft om een keer een flink fikkie te stoken! Tenzij er gevaar voor in/omwonenden zijn maar dat was het in dit geval niet, dus…groot gelijk.
Lieve groet,
Kakel
‘Kartonnen displays er bovenop…’. Kinderen toch…, Hans toch… Gelukkig eind goed, al goed !
Lie(f)s.
@Bankje in de mist…, dromerig mooi…
Hahaha Hans wie stak er nu niet eens geen een vuurtje he, ook nog gedaan met mijn zus en dierbare broer wat was ons ma boos op ons
Mijn overleden man ook altijd bij de brandweer geweest hij was onderluitenant
Mensen kun je vergelijken met muzieknoten.
Als ze eenmaal op elkaar zijn afgestemd,
vormen ze een prachtig orkest.
Groetjes Nikki
Goede morgen lieve vriend
Ik kom even aangestormd en wel om jou een heerlijke dag te wensen.
Ja jacky wilde niet mee uit die ging wel in eigen tuin hihihihihi .
Het stormt behoorlijk he toch ook niets aan om zo een winter te hebben bah
Maar ja wij moeten het er mee doen en ik hop maar dat het voorjaar dan maar snel komt dan maar geen winter toch?
Een hele fijne dag liefs en x’jes en..doe voorzichtig met de rug
Ja, vuurtjes stoken. Wie deed dat vroeger niet als kind, Maar tegenwoordig doen kinderen dat niet echt meer volgens mij. Goed dat er geen huis mee ging.
hahahahaha, ik zie je daar al staat als klein snotje. Hahhahahaha. Mooie verhalen. Ik kan hier wel van genieten.
Love As Always
Di Mario
Dingen gaan zoals het gaat. Zolang er geen huizen in de fik gaan heeft de brandweer er een mooi klusje aan.
Het pad van kattekwaad dus……
Herkenbaar, wij staken nog eens fikkie op een landje met veel riet. Dag later was hele landje platgebrand. Ach staan nu huizen dus misschien hebben we wel een goede daad gedaan 🙂