Dit weekend is “Johnny Hallyday” het pseudoniem van Jean-Philippe Smet, die werd geboren in Parijs op 15 juni 1943 de Gouden terugblik.
Er valt heel veel te schrijven over hem, maar ik zal het kort en bondig proberen te houden.
Hij zou vandaag 75 jaar geworden zijn als hij vorig jaar niet op 5 december 2017 in
Marnes-la-Coquette was “overleden”.
Hij was een Frans zanger en acteur van Belgische afkomst, hij wordt gezien als de “Elvis Presley” van de Fransen.
Zijn moeder kwam uit Frankrijk en zijn vader uit België, ze scheiden toen Johnny nog een baby was, zodoende groeide hij op bij zijn tante.
Toen hij ongeveer vijftien jaar oud was voelde hij zich al een rocker en liet zich Johnny noemen.
Hij wilde net als Elvis Presley kunnen zingen en zich kleden als “James Dean”.
En dat deed hij dan ook op zeventien jarige leeftijd, hij zong toen nummers van Elvis Presley voor 150.000 personen.
Een van zijn nummers was een cover van “Heartbreak Hotel”.
Een optreden in een televisieprogramma levert hem uiteindelijk een platencontract op.
Zijn eerste single, “Laisse les Filles” werd geen echte hit, maar de opvolger “Souvenirs Souvenirs” echter wel.
Begin 1960 komt het album “Hello! Johnny” uit en het jaar erop treedt hij op tijdens het eerste Franse rockfestival waarbij bijna rellen uitbreken, wat er voor zorgt dat de rock’n’roll optredens voor een paar maanden worden verboden.
Als hij tweeëntwintig jaar is gaat hij zijn dienstplicht vervullen en trouwt hij met “Sylvie Vartan”, een jaar later krijgen zij hun eerste kind “David“.
Nauwelijks een maand later, probeerde hij zelfmoord te plegen.
Na zijn diensttijd is de rock’n’roll niet meer populair en slaat hij muzikaal een andere weg in.
Hoe oud hij ook werd, zijn concerten waren in een mum van tijd volgeboekt.
En hij was niet alleen populair onder leeftijdgenoten, oud en jong stonden voor hem in de rij.
Iedere fan had zo wel zijn eigen reden, de een misschien om de herinnering aan een uitbundige jeugd, de ander waarschijnlijk om de niet in te tomen energie van het podiumbeest.
Want je moest hem eigenlijk wel zien en niet alleen horen.
De Gouden terugblik “Tes tendres années” is van oorsprong een Amerikaanse countrysong
geschreven door “Darrell Edwards” en in 1961 op plaat gezet door “George Jones”.
In 1963 was Halliday in Nashville om daar enkele nummers op te nemen waaronder een
Engelstalige versie van “Tender years” en hij besloot eenmaal terug in Frankrijk er de Franstalige versie van op te nemen.
Hij gebruikte de originele Amerikaanse orkestband en niemand stoorden zich er aan dat op de Franse versie het koor in het Engels “Tender years” stond mee te zingen.
In die tijd waren er in Frankrijk alleen “EP’s” en er werden geen singles op de markt gebracht, dat betekend dat er vier nummer op een EP moeten staan.
Dus hij had nog drie andere nummers nodig voor zijn plaatje met daarop zijn hit
“Tes tendres années”.
Begin februari 1963 is hij in de Fontana studio’s in Parijs voor de opname en wordt begeleid door “The London All Stars”.
Hij neemt het nummer “Poupée brisée” aan van de hand van “Eddie Vartan”, oorspronkelijk
een instrumentaal nummer voorzien van een Franse tekst van “Georges Auber” en “Francis Dreyfus” op.
Ook wordt het nummer “Mashed Potato Time” opgenomen waarmee hij inhaakt op deze dans die vlak na de twist een rage is.
Aan deze EP die op een maart 1963 op de markt verschijnt, wordt ook nog het nummer
“Elle est terrible” toegevoegd.
Het nummer “Tes tendres années” wordt in Frankrijk een gouden hit en op negen april
verschijnt het nummer ook op de elpee “L’idole des jeunes”.
In Nederland vind “Willy Alberti” het nummer heel geschikt om er een Nederlandstalige versie van te maken voor zijn dochter “Willeke”.
Het grappige is dat Halliday bij dezelfde platenfirma Philips als Willeke zit, die zagen het wel zitten het nummer in het Nederlands te vertalen door “Lodewijk Post”, pseudoniem van tekstschrijver en radioman “Gerrit den Braber”.
Het nummer krijgt de titel “Spiegelbeeld” en het wordt Willeke opgenomen samen met het orkest van “Jack Bulterman” de productie is in handen van “Peter Koelewijn”.
Op dertig november 1963 bereikt Willeke de tweede plaats van de Nederlandse top veertig,
Het is haar eerste gouden plaat.
Maar dit weekend is Johnny Hallyday met zijn hit “tes tendres années” de Gouden terugblik.