Vandaag dag viert “Michael Philip Jagger” zijn zes en zeventigste verjaardag, hij is geboren in Dartford, Kent, op 26 juli 1943 en hij is een Brits rockmuzikant, acteur, schrijver, componist en producer, maar is het bekendst als zanger (en mondharmonicaspeler) van “The Rolling Stones”.
Hij werd geboren in het Livingstone Hospital in East Hill, Dartford en groeide op in een middenklasse gezin.
Zijn vader, Basil Joe Jagger was net zoals diens vader een leerkracht.
Zijn moeder, Eva was een Australische immigrante en was een actief lid van de Conservatieve Partij.
Mick heeft nog een jongere broer, “Chris Jagger”, die ook actief is als muzikant.
Na de middelbare school ging hij studeren aan de London School of Economics.
Na een jaar liet stopte hij zijn studie en ging zich te richten op zijn carrière als zanger.
Als leadzanger bij de Rolling Stones heeft Mick Jagger het concept van de rock & roll frontman virtueel uitgevonden.
Hij verliet nooit de schijnwerpers en toerde met de Rolling Stones tot hij in de zeventig was.
In tegenstelling tot zijn levenslange medewerker “Keith Richards”, leek hij altijd bereid om
buiten de Stones zijn muziek gebied te verkennen met een solo-single genaamd
“Memo from Turner” uit te brengen in 1970 en een volwaardige solo-carrière op te starten in 1985, 21 jaar na het debuut van de band.
Toen hij zijn solodebuutalbum “She’s the Boss” uitbracht, leek het erop dat de Stones mogelijk het einde van hun carrière naderen, maar al snel bleek dat zijn solocarrière parallel zou lopen met die van de band.
In de daaropvolgende decennia bracht hij een reeks soloalbums uit en vormde een supergroep genaamd “SuperHeavy” met “David A. Stewart” en hoewel geen van deze projecten de aandacht opeiste die de Rolling Stones bereikten, presenteerden ze niettemin een rusteloos talent
met interesse in pop , dans en wereldmuziek.
Hij ontmoette “Keith Richards” al toen ze als kinderen op de Dartford Maypole County Primary School zaten.
Ze ontmoetten elkaar in 1960 als tieners en ontdekten dat ze een voorliefde hadden voor Amerikaanse blues, rock & roll en R & B.
In die tijd was hij student aan de London School of Economics en speelde hij met een Londense band genaamd “Little Boy Blue” en “The Blue Boys”.
Binnen twee jaar had hij en Richards de Rolling Stones gevormd.
In de loop van de jaren 60 waren de Stones de enige rock & roll-groep die de populariteit van de Beatles kon evenaren.
Daarbij cultiveerden ze een beeld als de gevaarlijkste rock & roll groep, een status die niet alleen werd bevestigd door het roekeloze, decadente gedrag van de band, maar ook door zijn teksten en obsessies met seks en geweld.
Begin jaren ’70 begon maakte hij zich los van de groep.
Hij was het ondertussen het beroemdste lid van de Stones geworden, deels vanwege zijn rol als hoofdzanger van de band, maar ook vanwege zijn jetsetlevensstijl, waar hij een bekend figuur werd in de kunstkringen in New York en Hollywood.
Hij speelde in 1970 mee in de Australische film “Ned Kelly”, na zijn korte uitstap naar de film concentreerde hij zich de Stones en een beroemdheid te worden, waar hij net zo vaak in de
reguliere roddelkolommen verscheen als muziekpublicaties.
Maar in de vroege jaren 80 was hij en Richards het niet eens met de muzikale richting van de band.
Hij wilde de band in een meer pop- en dansgerichte richting brengen, terwijl Richards trouw
wilde blijven aan de rock & roll en blues roots van de band.
In die periode begon hij met het opnemen van zijn soloalbum She’s the Boss, waar hij een meer mainstream, dans en pop richting nastreefde.
Hij filmde een aantal state-of-the-art video’s voor het album, die allemaal veel airplay bij MTV ontvingen, waarmee de eerste single van het album, “Just Another Night”, daar door steeg en het album een platina status behaalde.
De tweede single van het album “Lucky in Love”, was niet zo succesvol, maar schraapte de
onderkant van de Top 40.
In de zomer van 1985 namen hij en David Bowie een cover op van “Martha & the Vandellas” “Dancing in the Street” voor de Live Aid organisatie.
Het nummer bereikte een zevende plaats in de pop charts van de Verenigde Staten en
alle opbrengsten van de verkoop zijn gedoneerd aan Live Aid.
In die tijd in 1986 brachten de Rolling Stones hun album “Dirty Work“ uit, bracht hij de
themasong van de film “Ruthless People” uit als single.
De daaropvolgende jaren sprak hij en Richards amper met elkaar en snipte elkaar in de pers.
In deze periode probeerde hij zijn solocarrière even succesvol te maken als die van Rolling Stones, waarbij hij al zijn energie stortte in zijn tweede soloalbum “Primitive Cool” die in 1987 werd uitgebracht.
Na dit commerciële falen van Primitive Cool, keerde hij in 1989 terug naar de het warme bad van de Rolling Stones, waarbij hij opnamen van hun album van “Steel Wheels” maakten, het werd een enorm succesvolle onderneming en nadat de tournee was voltooid, gingen de Stones een rustige periode in, waarbij elk van de leden soloprojecten nastreefde.
Toen nam hij zijn het derde soloalbum “Wandering Spirit” met “Rick Rubin” op, die eerder met de “Beastie Boys” en “Red Hot Chili Peppers” had gewerkt en werd in 1993 uitgebracht.
Het album kwam op nummer 11 in de Amerikaanse hitlijsten terecht en werd goud in het jaar waarin het werd uitgebracht.
Een jaar na de komst van het album Wandering Spirit werden de Stones herenigd voor
“Voodoo Lounge” en promootten ze het album met een uitgebreide internationale tournee.
In 2001 bracht hij zijn vierde soloalbum “Goddess in the Doorway” uit ondanks een recensie van Rolling Stone, slaagde het album er niet in om veel aandacht te genereren.
The Rolling Stones vierden hun 40-jarig jubileum in 2002 met de compilatie “Forty Licks” en een bijbehorende tournee, waarna hij zijn aandacht richtte op het samenwerken met “Dave Stewart” voor de nummers voor de in 2004 remake van de klassieke film van “Michael Caine” “Alfie” uit 1966.
SuperHeavy zou hun enige album in 2011 uitbrengen en tijdens de kloof tussen die gelijknamige plaat en Alfie hield hij zich bezig door zijn filmproductiebedrijf en met Stones projecten, waaronder de release van een nieuw album genaamd “A Bigger Bang” in 2005 en een aantal van tours.
Na het album “Blues Bluones” van de Stones in 2016, richtte hij zich voor het eerst sinds 16 jaar weer zijn aandacht weer op zijn solocarrière.
In september 2018 werd door Variety aangekondigd dat hij een Engelse kunsthandel-verzamelaar en patroon in de thriller van Giuseppe Capotondi “The Burnt Orange Heresy” zou portretteren.
Hij is ‘still going strong’ ondanks dat hij zes en zeventig jaar is.
Dit weekend is hij de Gouden terugblik in de BankShow met zijn eerste solohit Memo from Turner.