Wat deed jij of ik toen we 17 jaar waren?
Die vraag stelde ik mezelf toen ik het volgende bericht bij de NOS las.
Wij leefde in vrede en over het algemeen een onbezorgde jeugd.
Dat was heel anders bij de generatie waar mijn ouders onder vielen.
Onderduiken, elke dag op je hoede zijn dat je niet werd opgepakt.
Meedoen in het verzet tegen de vijand, met gevaar voor eigen leven.
Zo is in zijn woonplaats London (Canada) is oorlogsveteraan William ‘Bill’ Ramakers op 95 jarige leeftijd overleden.
Ramakers vocht als 17-jarige marinier in de meidagen van 1940 in de strijd om de Maasbruggen in Rotterdam tegen de Duitsers, zij wisten in de meidagen de Duitse opmars over de Nieuwe Maas tot staan te brengen.
Die gaven de mariniers, die donkerblauwe uniformen droegen,
de bijnaam ‘die schwarzen Teufel‘. Ramakers was de laatste nog levende ‘Duivel’.
Uiteindelijk werd het centrum van Rotterdam gebombardeerd.
Ramakers was toen al krijgsgevangen gemaakt, maar kort daarna wist hij te ontsnappen.
Later vertrok hij als marinier naar voormalig Nederlands-Indië en in 1948 keerde hij terug naar Nederland.
In 1951 emigreerde hij naar Canada en nam hij in 2014 contact op met Defensie en vroeg of hij nog één keer een herdenking in Nederland kon bijwonen.
In de zomer van dat jaar was hij bij de Rotterdamse Veteranendag en ook bij de
Nationale Veteranendag in Den Haag.
Laten we hopen dat we door de inzet van deze generatie nooit meer oorlog krijgen.
logbankje
De zon in je radio
Toen ik 17 was leerde ik mijn huidige man kennen en na een verkeringtijd…zijn intussen al 42 jaar getrouwd 🙂
Ik ging de verpleging in en moest wachten tot ik 17 en 7 maanden was om ook nachten te mogen werken, ik woonde op mezelf en ging uit in Purmerend op de Koemarkt.
Ja, onze ouders en die generatie hadden het niet makkelijk en zeker niet de mannen die later weer naar de oorlog moesten en onschuldige mensen moeten vermoorden, pffffffffffffff, wat een tijd. En ik was deze dag doodziek, dus reageer nu, beterschap oom Bankje.
‘k Heb een fijne jeugd gehad, Hans.
Lie(f)s.
17.. toen deed ik examen voor de HAVO en daarna ging ik naar de KLOS om kleuterleidster te worden.. best een indrukwekkend jaar in m’n leven, maar gelukkig géén oorlogstoestanden. Ik las het van die veteraan, de laatste Zwarte Duivel.. die mannen waren echt fantastisch in die dagen.
Groetjesss!
oorlogstoestanden heb ik gelukkig nooit gekend Hans
en dat wil ik het liefst zo houden
prettige dag
Met zeventien heb ik mijn vrouw leren kennen en we zijn inmiddels meer dan 45 jaar een stel…
Ik ben zo blij dat ik dat met 17 jaar niet heb hoeven doen. Sterker nog. Ik ben op mijn 18de voorgoed ongeschikt verklaard voor dienst. Maar als er oorlog is, dan heb je geen keuring, Dan moet je doen wat je moet doen. Ik ben die mensen nog steeds dankbaar.
Love As Always
Di Mario
toen ik 17 was ging ik nog naar school en in het weekend was naar de chiro gaan en op stap gaan het voornaamste…
Een @->- voor jou.