Keramiek.

Van het een komt het ander en verschijnt er voor het eerst een verhaal over keramiek op het
internet dat bij het Regionaal Sociaal Werkvoorzieningschap Amersfoort (RWA) De Stapsteen aan de Argonweg in Amersfoort werd geproduceerd.
Hoe is het verhaal ontstaan?
Eigenlijk uit nieuwsgierigheid, want zo zag ik bij mijn buurman Chris twee vazen staan en vroeg hem naar de herkomst van de vazen.
Hij antwoorden dat hij deze bij zijn afscheid had gekregen.
Ze werden geproduceerd bij “De Stapsteen”, waar hij toen werkzaam was.
Want zo verteld hij “het bedrijf draaide goed, maar om een of andere reden moest het worden gesloten.
Er was voldoende werk en afzet van het keramiek wat werd geproduceerd bij De Stapsteen.
Er was een goede band tussen het personeel onderling en het bedrijf, de personeelsvereniging was actief en organiseerde de viering van sinterklaas, kerst en ook de verjaardag van een
personeelslid ging niet ongemerkt voorbij.
Zo werd er ook elke vrijdagmiddag aan vorming gedaan voor het personeel.
Het was plezierig werken, zo werden er onder andere keramische vingerhoedjes en
vazen geproduceerd.
Maar in 1990 werd er andere apparatuur geplaatst, zoals elektrische ovens, verwarmde tafels en nog veel meer.
Deze apparatuur kwam uit Limburg daar was een sociale werkplaats gestopt met produceren.
Maar niet alleen de inventaris kwam naar Amersfoort ook de directeur kwam mee uit Limburg.
Maar na een jaar zag deze geen heil meer in het bedrijf en in 1991 sloot De Stapsteen
zijn deuren, tot verdriet van vele werknemers.”
Zo verdween de keramiek productie uit Amersfoort, een vergeten hoofdstuk uit de sociale werkvoorziening.
Het personeel ging naar andere onderdelen van de RWA en het oude pand aan de Argonweg werd gesloopt.
Maar soms kom je het keramiek nog tegen op verkoopsites dat in Amersfoort is geproduceerd.


De hoofdingang van het bedrijf De Stapsteen.
Rechts zie je een nog bestaand bedrijf staan.
De huidige situatie aan de Argonweg in Amersfoort.
Foto utrechtaltijd.nl.


De achterzijde, met opslag waar ook de fietsenstalling was.


Chris bij de productie van keramische vingerhoedjes.
En aan de overkant worden schaakstukken gemaakt.


Een serie keramische vingerhoedjes.
De afbeeldingen kwamen later in het assortiment.


Het vullen van de mallen met gips.
Dit gebeurde op een verwarmde tafel, zodat het gips sneller stolde.
Na een bepaalde tijd werd de mal leeg gegoten en
bleef de wand van de vaas achter in de mal.
Foto utrechtaltijd.nl.


Hier worden de vazen die uit de mal zijn gekomen afgewerkt.
Oneffenheden werden onder andere met een spons glad
gestreken.
Foto utrechtaltijd.nl.


Het logo wat op de producten werd aangebracht.


Een grote vaas zoals die werden geproduceerd.


Maar ook kleinere vazen werden geproduceerd.

19 gedachten over “Keramiek.”

  6. willy

    een interessant verhaal , maar geen happy end Hans

    keramiek als kunstvorm is hier wel populair..

    voor velen een hobby, maar voor andere hun beroep

    prettige avond

  7. Zilvertje

    Hahahahah, Kabouterzorg! Goed van je! Nou nu hebben we wel een probleem, want het zijn er zes, ik ga hier vragen waar nummer zeven is.

    Nee, ze hebben niet overgegeven, goed van je. Zou Sneeuwwitje ze in Krommenie afleveren? Nou heeft ze niet gedaan, die is mogelijk in Amsterdam uitgestapt, om een witte neus te halen, volgens haar stiefmoeder was het altijd al een lastig kind.

    1. Hans

      Nee, ze mogen niet in Amsterdam uitstappen, heb ik Sneeuwwitje nog op haar hart gedrukt, maar toen kreeg ik een klap.
      Ze zei: “wil je daar wel eens van afblijven”.
      Die stiefmoeder heb ik nooit vertrouwd, ze staat ook regelmatig achter het centraal station.
      Zou ze een dwerg op het slechte pad brengen?
      Nou dan hebben wij nog een appeltje met haar te schillen.

  8. Zilvertje

    Zojuist zes dwergen opgevangen, dus eentje is nog bij jou. Klopt dat?

    Hadden ze hun schoentjes uitgedaan in de trein en kwamen ze op het perron met sokken voeten. Ik roepen naar die conducteur of hij nog even wilde wachten, zodat ik hun schoenen kon opvissen, lagen in de prullenbak. Die man gaf me een minuut, dat was lief, hij hielp me ook zoeken, maar was wel boos op die kleine rakkers, ze hadden aan zijn snor getrokken en een gaatje met de tang geknipt in zijn mooie NS jasje. Ik keek hem vragend aan, tang? Die gebruiken ze toch al meer dan tien jaar niet meer? Maar hij had hem toch bij zich om lastige klanten in bedwang te houden……

    Ik heb net bij thuiskomt alle zes dwergen gecontroleerd en inderdaad, een heeft een gaatje in zijn oor, dat was de guit die aan de snor van de conducteur had getrokken. Dank voor hun logeren, ik heb mijn handen weer vol, ze vinden jouw pap lekkerder, jij kan het zonder klontjes zeiden ze.

    1. Hans

      Nee, alle 7 op de trein, Sneeuwwitje een dwerg laten vallen?
      Kan de dwerg een oorbel in, herken je hem ook makkelijker.

    1. Hans

      Vond het zelf ook leuk om te delen, zo zijn er veel bedrijfjes met een sociale functie verdwenen.

  12. די מריו

    Zo zie je maar weer, niet alles wat uit Limburg komt is goed 😉 Jammer eigenlijk dat het zo maar op kan houden.

    Love As Always
    Di Mario

  15. Zilvertje

    Ach, wat jammer dat zo iets sluit. Leuk die oude foto’s. Zag je reactie bij De Orkaan. Staan vaak mooie bijdrage in he.

    Dankjewel voor het logeren van de zeven dwergen, ik haal ze morgen op bij de trein. Bleef er nou nog eentje bij je, of komen ze allemaal terug? Nu maar hopen dat ze niet de conducteur plagen, ze zijn zo ondeugend. Geef ze geen koek mee, want dan spugen ze weer de hele trein onder. Nou ze zullen wel hun verhaal in geuren en kleuren vertellen. Ik zag je die zeven bordjes al opscheppen.

    1. Hans

      Ze komen alle zeven jou kant op, onder begeleiding.
      Heb een vrijwilligster getroffen, die kwam hier zomaar aanwaaien, iemand van kabouterzorg.
      Ze stelde zich voor als sneeuwwitje.
      Ze krijgen geen koek mee want dat kunnen we de conducteur niet aandoen.

Reacties zijn gesloten.