Ik zat wat te lezen in mijn oude weblogjes en kwam dit verhaaltje tegen.
Het een speciaal moment van toen en warm gevoel.
Er wordt nu veel geschreven over de winter en oma dacht dat ik natuurlijk niet achter kon blijven, nu iedereen al de hele dag bezig is met het weer.
Maar eigenlijk kwam het door de kou.
Bij ons thuis hadden ze vroeger een kolenkachel staan en achter het huis een kolenhok.
Deze werd voor de winter volgestort met kolen, om de winter door te komen, en die waren een stuk strenger dan tegenwoordig.
De kolenkachel kon zo lekker snorren, en gaf heerlijke warmte af.
Als de moeder de was had gedaan op maandag, werd er op dinsdag gestreken.
Als het dan buiten zo koud was kreeg ik van haar altijd een warme gestreken zakdoek .
Dat was altijd erg fijn, en wreef hem dan over mijn gezicht en dat gaf een heerlijk warm gevoel.
Het was net of moeder dan een pakketje met warme liefde aan je gaf, ik zal het nooit vergeten, het was haar liefde die ze gaf.
