Gisteren herinneringen opgehaald over de warme zakdoek, gevuld met moederliefde.
Daar schreef ik ook over de kolenkachel.
De tijd van de kolenkachel ligt nog niet zo ver achter ons, en als kind bracht ik heel wat uurtjes rond de kolenkachel door.
Deze was het middelpunt van gezelligheid in de koude winter maanden.
Kan me ook nog goed herinneren dat de laatste mijn in Limburg werd gesloten, dat gaf bij veel mensen een schok.
Op de weblog van bvision.nl kun je daar regelmatig over lezen.(klik hier voor meer informatie.)
Zo kan ik me nog herinneren dat voor de winter de kolenboer het kolenhok kwam vullen.
De mannen liepen met de zakken met kolen, zelf waren ook altijd zwart van het kolengruis.
Zo moest altijd als de kachel was bijgevuld met een kitjekolen, het kolenkitje ook weer gevuld worden.
Dat werd altijd door onze ouders gedaan, โs avonds deed mijn vader dat met het laatste kolenkitje.
Maar als de winter streng was of langer duurde raakte de kolen voorraad op, dan moesten de kolen van achter uit het kolenhok worden geschept.
Ik zie mijn vader nog gaan, jas aan, alpinopetje op en dan zat hij voor de helft in het kolenhok.
Eigenlijk wel een komisch gezicht.
Zo waren mijn ouders best wel blij met de komst van het aardgas.
Toen hoefde onze vader niet meer aan het einde van de winter het kolenhok, die achter het huis stond, in te kruipen om een kitje kolen te scheppen.
Maar het snorren van de kolenkachel zal ik nooit vergeten.
Op het kolenhok tijdens Koninginnedag 1965, ik was verkleed als schoorsteenveger.
Dat kunnen onze kinderen zich niet meer voorstellen, en wie weet moeten we er weer naar terug als het zo doorgaat? ๐
x
Ja, dat waren nog eens tijden, en dan al die asrommel die het gaf, lijkt me ook niet gezond allemaal.
Maar wel knus warm, en dat is het tegenwoordig ook, met die fijne centrale verwarmingen.
Ik heb geen herinnering meer aan het snorren van de kolenkachel. Wat ik nog wel weet, is dat mijn ouders in onze portiekwoning in Rotterdam in de kelder ook kolen bewaarden. En soms “mocht” ik dan de kolenkit vol scheppen. Ik stond doodsangsten uit. De kelder was hartstikke donker en het lichtje dat je aandeed, floepte heel snel weer uit. Lang leven het gas dus ๐
Lieve groet
Die kachels herinner ik me nog. Prachtig onderwerp voor gezellige verhaaltjes maar dat mijn ouders er anders over dachten weet ik ook nog.
Wij hebben een houtkachel, en in de schuur staat een zak met briketten.
Die we branden als het heel, heel, heel erg koud is.
Deze houden de kachel brandend.
blijft een leuke foto, inderdaad wat zal pa blij geweest zijn met aardgas toen waren er nog strenge winters,
en zijn alpinopetje kan ik me zo goed herinneren die heeft hij tot zijn oude dag op gehad, mooie herinneringen . daar mag je van mij elke dag wel over schrijven ๐
dingen die ik me vaag herinner Hans..
en toen kwam de de stookolie ..
prettige dag
Dit kan ik me nog zeer goed herinner Hans en dit was gezellig allen lekker bij de kachel he
Ook al krijg je rimpels
en word je een dagje ouder;
Degenen die naar jou hart kijken
blijven van je houden
Nikki
Ik ben van de gaskachel…dat was toch al heel anders dan de kolenkachel, maar wel beter dan de cv. Mooi die herinneringen aan vroeger he.
Love As Always
Di Mario
Dat kan ik mij ook nog heel goed herinneren. Pa met de kolenkit. Die kolenschep heb ik trouwens nog, maar dan als nostalgisch sier ding. Leuke foto ook van die kleine Anne.
Fijne dag: Peter.
Bij ons vroeger ook kolenkachels en een kolenhok. Ik herinner me dat mijn ouders overgingen op gaskachels. IK was toen nog wel jong.
Heel mooie, warme herinneringen, Hans.
Lie(f)s.
Onze ouders had ook kolenkachel. Dan heel vroeger geweest. Dat weet ik nog goed. Op de foto had onze ouders ook in de tuin. Toen gebruiken later niet meer. Leuk om te weten toen het was. Nou hou me herinnering weer terug. Leuke foto van vroeger. Hoop mensen weten dit niet. Totaal ander tijd.
Mijn oom was ook kolenboer, met twee zakken tegelijk bracht hij de kolen tot onder in de kelder. Bikkels waren dat.
Als verhalen was het een prachtige tijd, in werkelijkheid mogen we natuurlijk blij zijn dat het voorbij is. Maar het snorren van het kacheltje was inderdaad erg mooi.