Het lijkt erop dat men de corona tijd van quarantaine is vergeten, nou ja bijna dan.
Laatst hoorde ik iemand tegen mij zeggen, elke dag thuis lijkt me heerlijk, elke dag uitslapen.
Nou als je een pensionaris bent of om welke reden je elke dag thuis zit, moet je ook elke dag een invulling aan de dag geven.
Het lijkt zo leuk, het lijkt op vrijheid, maar is het niet.
Als je werkt dan lijkt elke dag die je vrij bent een heerlijke dag, je kunt naar het weekend toeleven.
Maar als je elke dag thuis zit omdat je pensionaris of anders kan het een straf zijn.
Dan voelt elke dat als de zelfde, als je niet iets onderneemt.
Het uitslapen veranderd in slecht slapen.
Ook al kijken er mensen anders tegenaan als een soort van Zwitsers gevoel.
Maar elke dag je zelf vermaken is een hele opgave, het geeft na vele jaren een gevoel dat je lijkt te zijn opgesloten.

Windows 11 en Firefox hebben mij bezig gehouden en dan gaat er wel eens wat mis in de logjes.
Het volgende blogje heeft vast iets met mij kindertijd te maken.
Bij onze moeder was op de markt haar portemonnee gestolen door een zakkenroller.
Dat was in de jaren zestig.
Maar als moeder haar portemonnee was gestolen, is er ook geen geld meer, het is kinderlijke logica.
Dus wij, de kinderen gingen circusvoorstellingen geven om geld te verdienen, omdat moeder haar portemonnee was gestolen en er geen geld meer in huis was.
Moeder vond het erg lief van ons, maar het was niet nodig omdat het salaris van vader genoeg was om verder te leven.
Dat was een hele geruststelling, heel anders wat me laatst is overkomen.
Ik ga in de buurtsuup wat lege flessen in leveren.
Er staat een meisje van een jaar of acht in de afvalbak bij de flessenautomaat te zoeken naar blikjes met statiegeld.
Ach je ziet het wel vaker dat kinderen creatief zijn om aan geld te komen.
Het is een lang tengere meisje met blond lang haar.
Bij het zien krijg ik toch medelijden met haar en besluit de statiegeldbon aan haar te geven.
Dank u wel meneer, daar zijn we heel blij mee.
Het duurt even voordat de woorden landen.
Een vrouw zegt tegen me dat het lief van mij is.
Dat is wel zo, maar wat het meisje tegen mij zei gonst nog na in mijn hoofd, ‘daar zijn we heel blij mee’.
Ik denk wat is dit erg, is dit werkelijkheid.
Leven we in een land waar kinderen geld moeten schrapen voor het onderhoud van het gezin.
Hoe kwetsbaar worden deze kinderen voor kwaadwillende.
Willen wij zo een land?
Vol natuur en gezinnen die daar kapot aan gaan?
Dit is geen politiek praatje, niet links of rechts.
Maar wel heel zorgelijk dat we afglijden naar een land waar je sommige kinderen geen toekomst geeft.
Ik vind dit een zorgelijke ontwikkeling.

Ontbijttassen uitdelen voor kinderen uit armoede gezinnen.