Ik pin soms wel eens contant geld, vorige week nog gedaan.
Soms makkelijk.
Dus ik doe mijn pinpas in de geld automaat.
Gaat deze op tilt en gaat opnieuw opstarten.
Gelukkig kwam de pinpas weer terug.
Na een tijdje wachten dacht ik kom wel morgen terug.
Staat er een vrouw achter me, dringt in principe voor en gelijk pinpas in de automaat.
Terwijl er met grote letters staat dat niet te doen.
Dus ik zeg: kijk maar uit straks ben je je pinpas kwijt!
Gaat ze ook nog op alle knoppen slaan.
Loopt ze boos weg en kijkt mij aan of het mijn schuld is.
Zeker een slechte nacht gehad.

De geldautomaat sluit af.

Opnieuw opstarten.

De boodschap ik toch duidelijk.

Was ik bij de buurtsuup en normaal staan er nu kinderen bij de deur voor de voetbalplaatjes, nu dus niet.
Dus bij het afrekenen staat een vrouw voor me die graag voetbalplaatjes wil hebben.
Nu had ik al een verzameling in mijn jaszak, dus vraag ik aan haar: ‘spaart u voetbalplaatjes voor de kleinkinderen?’
Nee voor mijn kinderen, beetje geïrriteerd.
Wat dom van me, ik had moeten vragen ‘spaart u voetbalplaatjes voor de kinderen?’
Maar het stapeltje voetbalplaatjes maakte alles weer goed.
Sorry mevrouw.

Denk laat ik eens het glas wegbrengen, werd weer eens tijd.
Je kent het wel potjes en nog meer potjes en een fles.
Aangekomen bij de glasbak, gooi ik het eerste potje in de glasbak, ik let niet op de omgeving.
Als ik het potje net door het gat van witglas gooi, hoor ik een vlak daarna achter de glasbak ‘plof’.
Hé dat is vreemd, het potje kan er toch niet aan de achterkant uitkomen.
Dus ik kijk achter de glasbak en zie een kleine vrouw gebukt staan en ze is net bezig de scherven van een gevallen potje aan het op te rapen.
Ik moest hard lachen en vertelde aan de vrouw wat ik dacht en waarom ik moest lachen.
We hebben er beide nog over na lopen lachen.
Waar een glasbak al niet toe kan leiden.

Ineens waren ze er weer, wel een stuk of vijf kwamen te voorschijn in de woonkamer.
Lieveheersbeestjes op de vensterbanken, op de muur en op het toetsenbord.
Dan vraag ik me toch af waar komen die opeens vandaan!
En hoe komen ze binnen, dus eens kijken op het internet.
Blijkbaar waren ze al binnen, want ongeveer in september zoeken ze een plekje om te
overwinteren.
Het blijkt dus de Aziatische lieveheersbeestje te zijn en is de enige soort die meerdere
generaties per jaar voortbrengt.
Dit jaar was ook qua temperatuur erg gunstig voor ze en kunnen er zich wel drie generaties voortplanten.
Maar goed ik heb er geen last van, ik gooi ze wel naar buiten via het raam.
Maar het is een vreemde gewaarwording, blijkbaar brengt de hoge buiten temperatuur ze in verleiding om uit hun winterholletje te komen.
De winter zal dit jaar ons land niet aandoen volgens de weermensen.

Op het toetsenbord.