Peter schreef over een bezoek aan zijn vader op het werk.
Als kind deed ik dat ook wel, samen met mijn broer, we woonden vlakbij de fabriek.
Onze vader werkte op de linoleum fabriek in Krommenie.
Er waren twee fabrieken de noord en zuid linoleum fabriek, vader werkte op de noord.
In betonnen fabriek gelegen aan het kanaal de Vaart, daar lagen ook dekschuiten met kurk voor de fabricage van linoleum.
Op een dag gingen we vader ophalen van zijn werk, hij was bezig op de expeditie een vrachtwagen aan het laden met rollen linoleum, die een flink gewicht hadden.
We werden opgetild op de vrachtwagen en zo weer op de verdieping waar de rollen linoleum stonden.
Daar werden we door vader op de rollen linoleum gezet, want in de weg lopen mocht niet en was ook gevaarlijk want als een rol op je zou vallen dan was je nog niet klaar.
Als kind was het een avontuur om in de fabriek te zijn, alles was groot en zwaar.
De noorder fabriek is niet meer, die is gesloopt en daar staan nu woningen, de straten hebben de namen gekregen die te maken hadden met de oude fabriek.
Op de foto staat de fabriek, bij de rode pijl was de expeditie.

Het logje over linkshandige mensen of je linkse voorkeurshand gaf weer stof tot nadenken, zo ook bij Suske.
Zijn reactie was de volgende: ik ben rechtshandig.
links iets schrijven lukt niet, dus laat ik het maar.
Vroeger mocht dit niet en werd dit hardhandig afgeleerd.
ik heb nooit begrepen wat slecht is aan “links”, Suske.
Ik schreef de volgende reactie aan Suske: links schrijven was niet goed omdat je dan over je pas geschreven tekst ging, toen we nog met inkt en kroontjes pen schreven.
Nu zat ik op de lagere school, waar de meeste kinderen naar toe werden gestuurd.
Daar schreven we in de klas nog met een kroontjespen, met inkt wat uit een inktpotje kwam wat rechts in je tafeltje zat, met een schuifdekseltje erop, links schuiven was open en rechts schuiven was dicht en er omheen zaten inktvlekken, die je soms met een spons moest reinigen.
Zat je gelijk weer vol met inkt, tja, juf maakte ze niet schoon.
Het was een straf om als linkshandige schrijfles te krijgen, later dat was eind jaren zestig is het gebruik van de kroontjespen op onze school vervangen door de balpen.
Kan me dat moment nog goed herinneren, een balpen om mee te schrijven, geweldig leek me dat, helaas kwam ik bedrogen uit.
Maar als linkshandige van links naar rechts te schrijven blijft een ramp, meestal leg ik het te beschrijven vlak, scheef neer en hou de balpen zo ver mogelijk naar beneden van de te schrijven zin, zodat mijn linker hand niet over de tekst gaat.
Lang leven de tekstverwerker, hoera, hoera.

Stel, je hebt een eigen bedrijf, dan ben je geen ZZP’er, je hebt meer dan tien personeelsleden in dienst en je bedrijft draait goed.
Dan komt de crisis, je orderportefeuille wordt dunner, daarnaast wordt je als eigenaar getroffen door ziekte en kom je thuis te zitten.
Dit gaat niet over mezelf, het is een voorbeeld uit de praktijk.
Nu heeft de eigenaar, toen het goed ging zich nooit verzekerd tegen arbeidsongeschiktheid.
Nu is hij aan het interen op zijn eigen vet, daar heeft niemand schuld aan.
Alleen is het heel vervelend dat hij de maatschappij de schuld geeft, werkelozen, bijstandsgerechtigde, WAOers, gastarbeiders zij zijn de schuldige dat hij het nu minder heeft, die slokken zijn vermogen op door de heffingen van de belasting.
Dan vind ik je een zielig persoon, dat je ziek wordt kun je niets aan doen, dat je geen maatregelen treft om een tegenslag op te vangen is heel onverstandig.
De bevolkingsgroep waar hij op afgeeft, moet ook verplicht verzekerd zijn.
Een voorbeeld van hoe val ik de zwakkere in de samenleving aan om je eigen fouten te camoufleren.
Maar als je dat zegt heb jij het ook nog eens gedaan.