Maandelijks archief: april 2014

Three Dog Night – Mama told me not to come.

De Amerikaanse popgroep Three Dog Night kwam voor het eerst samen in 1967 en deden wat opnamen met Brian Wilson onder de bandnaam Redwood.
De band Three Dog Night werd het jaar erop in Los Angeles opgericht door de zangers Danny Hutton, Chuck Negron en Cory Wells.
Hutton had vanaf zijn achttiende al gewerkt als producer en bedacht het concept van de driestemmige samenzang.
Het gelijknamige debuutalbum van Three Dog Night uit 1968 bevatte de single “Nobody” .
In 1969 brak Three Dog Night door in Amerika met het door Harry Nilsson geschreven “One” .
Andere hits uit de late jaren zestig en het begin van de jaren zeventig waren: “Easy to be hard”, “Eli’s coming”, “Lady Samantha”, “Mama told me (Not to come)” en “Joy to the world”.
De groepsleden schreven zelden eigen nummers, maar bleken uitstekend in staat om uit nummers van anderen een eigen uitvoering te geven.
De concerten van Three Dog Night waren altijd uitverkocht en de groep verzorgde zelfs een eigen televisieprogramma en de muziek werd veel gedraaid op de radio.
Maar de magie van het succes begon de groep langzaam te verlaten omdat er onenigheden in de groep ontstond omdat de meeste hits gezongen werden door Chuck Negron.
In 1976 vonden nog wat personeelswisselingen plaats, maar een jaar later werd de groep ontbonden.
In later jaren vonden echter nog verschillende reünies plaats in diverse samenstellingen maar het oude succes kwam niet meer terug.
Het nummer “Mama told me not to come” is deze week de Gouden-terugblik, Randy Newman schrijft dit lied in de jaren ’60 voor Eric Burdon van de “The Animals”.
Three Dog Night had er in 1970 succes mee en Tom Jones covert het lied jaren later.

Huisdieren.

Huisdieren zijn voor ons een gezellig onderdeel van ons gezin.
Twee honden en katten sieren ons.
Oké, je hebt er wel werk aan, maar je krijg ook veel terug.
Als je gaat wandelen en een kat loopt mee met de hond(en) heb je altijd bekijks.
Het is toch vreemd dat een hond en kat samen kunnen leven, maar het is echt zo.
Het is wel duidelijk dat de kat de baas is, maar ook zijn plaats weet ten opzichte van de hond.
Samen kunnen ze het heel goed vinden, ze zijn best erg close met elkaar en als het moet komen ze voor elkaar op als een ander in hun hiërarchie binnen dringt.


De kat Mickey en Tommie.
>
Puzi zit liever bij iemand opschoot.

Tommie, Snuf en Mickey.

Klompen.

Klompen, waar zie je ze nog, of waar hoor je ze nog?
Als kind liep ik op schoenen, laarzen en klompen, als we uit school kwamen deden we die meestal aan
We deden er alles mee, hardlopen, voetballen en vooral erg handig als je ruzie met een jongen uit de andere straat had, ze schopten zo lekker hard.
Wat hebben we een plezier aan ze gehad en ook onze ouders want een paar versleten klompen stond gelijk aan een aantal paar schoenen, die toen toch wel prijzig waren.
Want ik was niet echt de rustigste in mijn spel, dus schoeisel en kleding hadden het zwaar te verduren.
Zelf had ik geen hekel om op klompen, ze liepen zeker goed.
Het grappige is dat al onze kinderen ook nog op klompen hebben gelopen.
Dat vonden ze prachtig en ze waren de enigste in de buurt, zo wisten wij altijd waar ze waren.


Onze jongste zoon op klompen

De lichtmatroos deel 2.

De lichtmatroos deel 2. 2014-04-08

We zijn even afwezig geweest, maar hier is deel twee, de zee is zo groot en ruig, dat je wel eens vermist raakt.
Uit de reacties van deel 1 merk ik wel dat men zelf nooit voor zo’n baantje zou kiezen.
Maar in de tijd dat dit verhaal zich afspeelt werd er niet gevraagd of je het leuk zou vinden, je werd gewoon naar zee gestuurd en leerde daar het vak.
Maar gelukkig we zijn weer terug aanboort, met de bakkie jongen.
De bakkie jongen had veel meer taken, hij moest alle ondergeschikte klusjes doen.
De kooien opmaken, dat door de steeds wisselende wachten de hele dag door moesten worden gedaan.
ook moest hij zorgen dat het eten, koffie, thee en alles voor de inwendige mens over de hele dag in de kombuis kon worden genuttigd.
Als tafel gedekt was, moest tijdens het eten er bij blijven staan en als het brood op was, werd er naar de hem gecommandeerd, jongetje rij het brood even bij.
Kwam hij terug met het brood, dan was de kaas wel weer op, jongetje rij even worst bij, in het scheepvaartjargon was bij rijden gelijk aan aanvullen.
Het ergste was als het eten op rantsoen was dan werd een plakje kaas werd een half plakje.
Als de hofmeester een rot bui had, kreeg de bemanning geen aanvulling meer en moest de bakkie jongen bedelen om toch nog wat los te krijgen en werd het hem aangerekend als dat niet lukte.
Er werd in twee ploegen gegeten, als de eerste ploeg klaar was, kwam de afgeloste wacht en mocht ook de bakkie jongen mee eten.
’s middags na het afwassen, daarvoor moest hij een emmer heet water uit de kombuis gehaald, was hij vrij.
Hij stond dan al van ’s morgens zes uur op zijn benen, er moest dan alleen nog om drie uur thee worden gehaald.
Om promotie te maken werd er toch wel verwacht dat hij ’s middags aan het roer kwam, een matroos van de wacht was dan wel zo goed om thee te halen.
Als de jongen ’s avonds rond een uur of acht klaar was rolde hij om half negen doodmoe zijn kooi in, de volgende morgen om zes uur begon het feest opnieuw.
Om verder te komen op een schip was dit de plaats waar de bakkie jongen moest beginnen, hij begon als lichtmatroos volgde een beroepsopleiding, en groeide zo verder.

Van de Bank plaat.


Het eerste weekend is weer voorbij en dat betekend een nieuwe week.
Niet meer bankhangen of andere leuke dingen.
Nee, je moet van de bank komen.
Als je week begint met de van de bank plaat gaat dit misschien wel gemakkelijker.
Deze keer is de keuze gevallen Canned Heat met On The Road Again.

Aanstaande vrijdag een nieuwe “the Bank’s show” op “Bank’s Radio”.
Mocht je een verzoekje hebben, laat het Hans Bank weten,
hij zal deze dan meenemen in de uitzending.
Je verzoek kun je tot en met aanstaande woensdag aanvragen,
moet even onder de bank kijken of ik deze wel in mijn verzameling heb.
Trouwens daar haal ik de muziek altijd vandaan, soms onder het stof,
vaak een blinde greep, als het maar goed in het gehoor ligt.
Een fijne week gewenst.