Ik heb wel eens van die dagen.
Welke?
Dat ik voel dat ik ouder wordt.
Vraag me af of deze van de Bankplaat ook bij de dames aanslaat.
Alles is weer te beluisteren in de nieuwe aflevering van de Bank Show.
Vol met verzoekjes, de brief, het weer en het verhaal.
Nu ook nu weer een gezellige aflevering met veel muziek.
Muziek om bij op de bank te hangen.
Het wachtwoord kun je krijgen door een persoonlijk bericht,
of via het reactie formulier op de weblog.
Welkom luisteraar bij een nieuwe aflevering van de “Bank’s Show”,
Ik wens je heel veel luisterplezier.
Op de pagina “Bank’s Radio” staat een player met alle shows die tot nu toe zijn gemaakt.
Voor de volgende jarige luisteraars heeft Hans Bank een song gespeeld. Hans. Trudy.
Ka.
Vandaag viert “Chi Coltrane” haar zeventigste verjaardag want ze is op 16 november 1948
geboren in Racine, Wisconsin en ze is een Amerikaans zangeres en songwriter.
Ze was een van de zeven kinderen van een Canadese moeder en een Duitse vader,
die violist was.
Het gezin verhuisde vaak en ze volgde in acht jaar twaalf basisscholen, zodat muziek de enige constante in haar leven werd.
Aangemoedigd door haar vader, die stierf toen ze tien jaar was begon ze op zevenjarige leeftijd klassieke piano te studeren en zong ook in het kerkkoor.
Ongetwijfeld waren de voortdurende ontroering en de dood van haar vader erg moeilijk voor haar te verwerken.
Ze leerde veel instrumenten bespelen, maar werd het meest aangetrokken door de piano,
zo gaf ze haar eerste pianorecital op twaalfjarige leeftijd
Haar timing was goed, ze was een geweldige pianiste, een bekwame componist,
een fijne zangeres en duidelijk fotogeniek.
Bovendien was haar stijl een soort van ultraverfijnde interpretatie van “Carole King” en
“Elton John”.
Maar om verschillende redenen, onder andere een afkeer van zelfpromotie versterkte ze nooit haar aanvankelijke succes en vestigde ze zich in plaats daarvan voor een kleine, maar loyale cult aanhang, zowel in Noord-Amerika als in Europa.
Op haar zeventiende, na haar middelbare schoolopleiding, begon ze een muziekcombo en
opereerde ze later solo deels met tape in de lokale hotspots, bars en clubs.
Later dat jaar verhuisde ze met haar moeder naar Chicago.
Haar moeder overwoog in die tijd te gaan hertrouwen met een man maar besloot het niet te doen en Chi was het met deze keuze eens omdat zij van mening was dat de man niet geschikt was voor haar moeder.
Hoewel ze het goed met haar moeder kon vinden, besloot ze dat het tijd was om zelfstandig te worden en huurde een appartement.
Nu ze zelfstandig woonde begon ze te spelen in de lokale hotspots van Chicago.
Ze zong en speelde daar in de clubs en bars en had een tijdlang haar eigen band,
de “Chicago Coltrane”.
Zo speelde ze blues en trad ook op met gospelbands in funky bars.
Ze verdiende meer geld in cocktailbars, maar vond het niet leuk om de oude popstandaarden te zingen als ze haar eigen geschreven materiaal zou kunnen spelen en zingen.
In 1971 vertegenwoordigde ze de VS op het International Rock Festival in Rio de Janeiro,
Brazilië.
Ze verscheen in verschillende televisieshows, zoals “The Tonight Show” en
“The Midnight Special“.
Ze tekende een contract in 1972 bij Columbia records, op basis van een demo met zes liedjes en haar eerste album, het volledig zelf geschreven “Chi Coltrane”, verscheen dat jaar en zou drie maanden in de hitlijsten te blijven staan.
Haar eerste hit in de Verenigde Staten is “Thunder and Lightning” die werd uitgebracht in mei 1972.
Het bereikte de 17de positie in de Amerikaanse Billboard Hot 100-hitlijst en de 12de in de Amerikaanse Record World top 100- record chart en de Amerikaanse CashBox-top 100 , en de 18de in de Canadese RPM-hitlijsten, en de 4de in de Duitse hitlijst in Nederland kwam ze niet verder dan een tip notering.
Het tweede album wat ze uitbracht was “Let It Ride” in 1974, op het Columbia-label.
Het jaar daarna volgde “Greatest Hits” en “Best Of albums” en in 1977 nog een album,
“Road To Tomorrow” en “Silk & Steel” in 1981.
Daarna verhuisde ze naar Europa waar ze een paar jaar woonde.
Ze werd verkozen tot Beste Vrouwelijke artiest gedurende twee opeenvolgende jaren.
Ze bracht in de jaren tachtig verschillende albums op het Teldec-label uit, waaronder “Live!” in 1982, “Ready to Roll”, 1983 en “The Message”, 1986.
In de Europese lijst met “100 beste muzikanten van de eeuw” stond ze in de top 50.
“Golden Classics” werd uitgebracht in november 1996 bij Collectibles-label.
Ze heeft tv-soundtrackwerk gedaan en samengewerkt met Tangerine Dream in 1991.
Ze keerde terug naar Los Angeles in 1993, waar ze een opnamestudio bouwde en werkte met kansarme groepen.
In 2009 hervatte ze haar muziekcarrière en bracht een nieuwe compilatie uit getiteld
“The Essential Chi Coltrane – Yesterday, Today & Forever”.
De collectie bevatte materiaal van haar albums uit de jaren 80 “Live!”, “Ready to Roll” en “The Message”.
Het bevatte ook drie nieuwe opnames, waaronder het titelnummer met een snaararrangement van “Paul Buckmaster”.
Haar eerste comeback-optreden was een concert in Wenen op de Donounselfest in 2009, waar 100.000 bezoekers op af kwamen.
Ze deed toen ook nog in oktober een tournee in Nederland.
Ze tekende vervolgens bij Sony en deed nog een aantal tournees in Nederland, Duitsland en Zwitserland.
Ze treed nog steeds op in vooral de laatste twee landen.
Maar dit Weekend is het nummer “Go Like Elijah” wat behoorlijk wat airplay kreeg de Gouden terugblik.
Toen we in het Nationaal Militair Museum in Soest waren, was er ook de tentoonstelling over Willem van Oranje.
Dit jaar is het 450 jaar geleden dat de Tachtigjarige Oorlog begon.
Willem van Oranje speelde daarin een belangrijke rol en legde de basis voor het ontstaan van de Republiek van de Zeven Verenigde Nederlanden.
De tentoonstelling toont het leven van de jonge Willem vanaf het jaar dat hij de titel Prins van Oranje erft en als elf jarige jongen naar de Nederlanden komt.
Het geeft een overzicht van zijn leven, zijn onbekende jaren als militair en veldheer ver voordat de Tachtigjarige Oorlog of de Nederlandse Opstand uitbrak.
Zo werd hij de leider van de Opstand en wordt gezien als ‘Vader des Vaderlands’.
Als je maar goed leest kom je veel te weten en ik moest wel meelezen want zoon was reuze geïnteresseerd in de tentoonstelling.
Hij zag onderwerpen die is niet zag, zoals wat er allemaal niet werd gebruikt voor een feestmaal, nou daar kan ik wel drie jaar op leven.
Misschien is zijn interesse wel ontstaan naar ons bezoek aan de Slot Dillenburg en daar werd in 1533 werd Willem van Oranje-Nassau geboren.
De tentoonstelling was leuke en leerzaam om te bezoeken.
Poster tentoonstelling.
Iemand in het harnas jagen.
Ceremonieel zwaard werd tussen 1532-1558 in de Nederlanden gebruikt voor plechtigheid rondom keizer Karel V.
Een cadeau van Karel V aan veldheer Maximiliaan, voor zijn inzet.
Koninklijke kleding, hondje was niet goed gelukt.
De hofmeester Francois de Verdi.
De geldkist met verborgen slot, maar we zagen het gelijk.
Medaille met Willem van Oranje en Charlotte de Bourbon 1577.
Nog even virtueel.
Mijn hoofd is te groot om in de helm te passen.
‘Angst is een slechte raadgever’ zegt het spreekwoord.
Maar er zijn momenten die best angstig kunnen zijn.
Zo hadden we dat moment tijdens een zomervakantie in 1990 in Duitsland.
De oudste was een jaar en zat in een soort van rugzitje toen we aan het wandelen waren, rechts van ons was een ravijn.
Er stond een bankje en daar gingen we zitten en genoten van het uitzicht.
De vogeltje vlogen en er was geen vuiltje aan de lucht.
We kregen echt een vakantie gevoel.
Totdat we werden overvallen door een heel angstig ogenblik en een ogenblik was het, maar we hebben uren daarna nog staan te trillen.
Want vanuit het dal kwam er opeens een straaljager omhoog, je hoorde hem niet aankomen en ik keek recht in het gezicht, nou hij had een helm op met donker venster van de piloot.
Maar aan deze situatie was weinig te veranderen, ik zag hem en hij zag mij maar het toestel gaat door.
Het was net een lelijke droom in slow motion kwam de straal jager omhoog en vloog nog geen 10 meter over ons heen, ik had het gevoel dat ik hem als ik mijn arm omhoog zou doen hem kon aanraken zo laag kwam hij over ons heen.
Later kwam ik er achter dat het een Eurofighter Typhoon is geweest.
Kun je het je voorstellen dat zo’n gevaarte over je heen schuift en je de hitte van de motoren voelt.
Moeders dook boven op onze oudste zoon en drukte zijn oren dicht, ze beschermde hem met haar lichaam.
Wat een verschrikkelijk angstig moment is het geweest, krijg er nog de bibbers van als ik er aan terug denk.
Deze gebeurtenis kwam weer boven toen we onder de straaljagers door liepen in het Nationaal Militair Museum, ik heb het verhaal toen verteld aan mijn zoon en we zijn toen voor het gevoel eens onder zo’n monster gaan staan en inderdaad ze zijn groot, zeker als ze laag over je heen vliegen.
Vrijdag 26 oktober had mijn zoon en ik afgesproken een dagje opstap te gaan.
Achteraf was het na Brugge iets te veel voor me.
maar het werd toch een heel gezellige dag, we hadden besloten om naar het Nationaal Militair Museum in Soest te gaan.
Want toen de oudste nog kind was gingen we regelmatig naar het voormalig
Nationaal Militair Museum.
Maar alles is verhuist naar de nieuwe locatie waar vroeger de vliegbasis was.
De reis er heen ging vlot want vanaf centraal station Amersfoort is er een directe bus
verbinding.
We waren vroeg aanwezig dus was het nog rustig, in de loop van ons bezoek werd het steeds drukker het was duidelijk herfstvakantie.
Bekende en onbekende dingen zagen we staan, het is een tijdsreis.
Want naast de collectie komen de verhalen van vroeger ook weer boven.
Zo vertelde ik hem dat we ooit tijdens een vakantie in Duitsland ons rot zijn geschrokken van een gevechtsvliegtuig, maar daar morgen meer over.
Het museum.
Restaurant en de tentoonstellingshal.
Versnapering met op de achtergrond .
M139D lanceerinrichting.
Zoon lief bij een straaljager.
Marine luchtvaartdienst, Naval aviation.
Nog wat vliegtuigen.
Moet je eens voorstellen als deze minder dan 15 meter over je hoofd vliegt.
Morgen krijg je het verhaal te lezen.
Niet alleen vliegen ook rollen.
De Daimler ferret MK. 2/1.
En toch weer vliegen, F16?
Er stonden allemaal kisten en niemand keek er naar.
Totdat we een kist openmaakte en er allemaal communicatie apparatuur was te zien.
Werd het op eens een stuk drukker bij de kisten, kinderen zijn gek op verrassingen.
