Maandelijks archief: oktober 2015

Bank’s Show.

Een nieuwe Bank Show staat weer online.
De laatste werkweek in oktober.
De wintertijd is begonnen, de klok ging een uur terug.
Hou je van het weekend en van muziek uit verschillende jaren.
Dan is de weekend show van Banks Radio misschien wel wat,
muziek om bij op de bank te hangen.
Het wachtwoord kun je krijgen door een persoonlijk bericht,
of via het reactie formulier op de weblog.
Welkom luisteraar bij een nieuwe aflevering van de “Bank’s Show”,
Ik wens je heel veel luisterplezier.
Op de pagina “Bank’s Radio” staat een player met alle shows die tot nu toe zijn gemaakt.

De volgende luisteraars hebben een verzoekje in de “Bank’s Show” aangevraagd:
Catharina.
Redstar.
Peter & Petra.
Sjoerd.
Willy.
Lies.
Di Mario.
mymorgaine.
Shirel en Yaron.
Zilvertje.
Boerin.


Roy Orbison – Oh, Pretty Woman.

Deze week als gouden terugblik inde Bank show Roy Orbison met zijn hit die in de Tijd voor Teenagers Top 10 terecht kwam, Oh, pretty woman.
Roy Kelton Orbison geboren in Vernon, Texas op 23 april 1936 en overleden te Nashville, Tennessee op 6 december 1988.
Hij was een Amerikaanse country- en rockzanger, staat sinds 1987 in de Rock and Roll Hall of Fame, sinds 1987 in de Nashville Songwriters Hall of Fame en sinds 1989 in de Songwriters Hall of Fame.
In 2006 kreeg Orbison postuum een ster op de Music City Walk of Fame en in 2010 op de Hollywood Walk of Fame en in 2014 werd Orbison opgenomen in de Musicians Hall of Fame.
Hij schreef het nummer “Oh, Pretty Woman” samen met Bill Dees, een songwriter met wie hij veel samen werkte.
Het nummer werd een wereldwijde hit en haalde de eerste plaats in onder andere de Billboard Hot 100 (Verenigde Staten) en de UK Singles Chart (Groot-Brittannië) .
In 1991 kreeg Roy Orbison postuum de Grammy Award voor een live-uitvoering op het kabelnetwerk Home Box Office uit 1988.
In 1999 kreeg het lied een Grammy Hall of Fame Award en werd het op de lijst van de ‘500 Songs that Shaped Rock and Roll’ van de Rock and Roll Hall of Fame gezet.
In 2004 zette het blad Rolling Stone het nummer op de 222e plaats op de lijst van ‘The 500 Greatest Songs of All Time’.
De titel van de film Pretty Woman uit 1990 is geïnspireerd door dit nummer, dat trouwens ook in die film te horen is.
De song vertelt het verhaal over hoe de zanger een mooie vrouw langs ziet lopen.
Hij begint over haar te fantaseren en vraagt zich af of ze misschien ook eenzaam is,
net zoals hij.
En ineens keert ze zich om en loopt naar hem toe.
Maar op 30 oktober 1964 werd Roy Orbison een gouden plaat rijker, dankzij deze hit “Oh, Pretty Woman”, dat is vandaag 51 jaar terug een gouden terugblik waardig.

Vuurtoren.

Het einde van de maand oktober is duidelijk in zicht, op naar november.
Wat ook wel prettig is dat de kust in zicht is als je op een schip zit op zee, zeker als het mistig of donker is, kan ook beide.
Daar heeft men een vuurtoren voor uitgevonden, eerst met een vuur en later met elektrisch licht.
Een vuurtoren oefent een bijzondere aantrekkingskracht uit op de mens.
Het zijn fascinerende bouwwerken op vaak moeilijk toegankelijke plaatsen, waar ze met kop en schouder boven de omgeving uitsteken.
In de loop van hun bestaan hebben ze heel wat schepen de juiste weg gewezen, en al veel mensen het leven gered.
Vuurtorens zijn in het leven geroepen om gevaarlijke kusten, ondieptes en veilige haveningangen te markeren.
In vroegere tijden waren de vuurtorens altijd bemand door vuurtorenwachters die er voor moesten zorgen dat het vuur bleef branden.
Vuurtorenwachters waren tot de verbeelding sprekende mensen die soms een helden rol vertolkten bij het redden van schipbreukelingen.
Vuurtorens komen in alle maten en uitvoeringen voor en de lichten zijn getransformeerd van een open vuur naar vernuftiger elektrisch licht, in vaak volautomatische systemen.
Tegenwoordig zijn de meeste vuurtorens onbemand en worden zij alleen zo nu en dan bezocht door technici voor onderhoud aan de apparatuur.
Men vraagt zich zelfs af of het gebruik van vuurtorens nog wel zo nodig is met de precieze satellietnavigatie van nu.
Sommige torens zijn al afgebroken maar andere leven voort als musea of als woonhuis voor mensen die iets aparts willen.
Wat de rol van een vuurtoren ook zal worden, ze blijven fascinerende overblijfselen van ons maritieme verbondenheid.



Een flinke storm.

Phone vergeten.

Afgelopen zaterdag naar de Showmaster geweest, samen met Brenda en een prachtige dag gehad, een feestje was het.
Gezellig radio gemaakt en veel bij zitten kletsen, lunchen en Chinezen ze smaakte weer best.
Maar aan alle leuke dingen komt ook een einde, dus ook aan deze dag.
Brenda bracht me terug naar station Rotterdam-Alexander, daar had ze me ook opgepikt.
Sta ik op het station, dacht ik laat ik even naar de OV9292 planner kijken en schrik, Phone vergeten mee te nemen, tja daar sta je dan te balen.
Terug in huis, las ik op Facebook het volgende: En toen had ik er zomaar een telefoon bij!
wat is de pincode Anne of Brenda??

Tja, van mij natuurlijk.
Maar geen probleem de Showmaster, zou er een mooi pakketje van maken en naar me toesturen, of ELS zou deze hoogst persoonlijk afgeven.
Wel lekker rustig zonder Phone, tot dinsdagmiddag.
De deurbel ging, Gelukkig dacht ik daar is de post.
Maar het bleek toch ELS te zijn, met een nog narokende bezem.
Nou daar ben ik eindelijk zei ze, ben al dagen onderweg naar je toe, maar je postcode is ook verkeerd, zuchtte ze en ook nog pech gehad met mijn bezem.
Wil je even binnen komen, kopje heksenthee drinken.
Nee, nee geen tijd voor de Showmaster zit met smart op me te wachten het is een heksenketel zonder mij op de zaak.
Nou ELS dank je voor het brengen, je bent een topper.
Ja, ja dat heb ik meer gehoord, nu doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.
En weg was ze, gelukkig is mijn mobiel weer thuis.

Glibberig.

Als ik ga wandelen loop ik vrij vaak de zelfde route, zal wel komen dat ik van zekerheid of regelmaat hou.
Maar er zijn ook dagen dat is daar vanaf wijk, een andere route kies om te lopen.
Kost me geen moeite nog innerlijke strijd, het is gewoon links of rechtsaf slaan, maar kan ook gewoon recht door zijn.
Zo dacht ik dat ook toen ik langs de vijver liep, laat ik eens gek doen.
Er loopt een namelijk een voetpad door het riet, dat bestaat uit een hardhouten steiger.
Trappetje af, over de steiger recht door en dan kom je weer op het voetpad uit.
Ik loop dapper het trappetje af, en glij bijna onderuit, zo glad is het hout.
Ach dacht ik na het trappetje gaat het vast beter, maar deze hoop was snel vervlogen.
Al glibberend heb ik het eindpunt gehaald, nog net niet in het water gevallen, volgende keer loop ik het pad wel als het droog is en niet meer in de herfst.
Blijkbaar geven de zolen van mijn wandelschoenen niet de grip die ik verwachte.
Blijkbaar toch een vorm van een halve zool.