Afgelopen zaterdag naar de Showmaster geweest, samen met Brenda en een prachtige dag gehad, een feestje was het.
Gezellig radio gemaakt en veel bij zitten kletsen, lunchen en Chinezen ze smaakte weer best.
Maar aan alle leuke dingen komt ook een einde, dus ook aan deze dag.
Brenda bracht me terug naar station Rotterdam-Alexander, daar had ze me ook opgepikt.
Sta ik op het station, dacht ik laat ik even naar de OV9292 planner kijken en schrik, Phone vergeten mee te nemen, tja daar sta je dan te balen.
Terug in huis, las ik op Facebook het volgende: En toen had ik er zomaar een telefoon bij!
wat is de pincode Anne of Brenda??
Tja, van mij natuurlijk.
Maar geen probleem de Showmaster, zou er een mooi pakketje van maken en naar me toesturen, of ELS zou deze hoogst persoonlijk afgeven.
Wel lekker rustig zonder Phone, tot dinsdagmiddag.
De deurbel ging, Gelukkig dacht ik daar is de post.
Maar het bleek toch ELS te zijn, met een nog narokende bezem.
Nou daar ben ik eindelijk zei ze, ben al dagen onderweg naar je toe, maar je postcode is ook verkeerd, zuchtte ze en ook nog pech gehad met mijn bezem.
Wil je even binnen komen, kopje heksenthee drinken.
Nee, nee geen tijd voor de Showmaster zit met smart op me te wachten het is een heksenketel zonder mij op de zaak.
Nou ELS dank je voor het brengen, je bent een topper.
Ja, ja dat heb ik meer gehoord, nu doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.
En weg was ze, gelukkig is mijn mobiel weer thuis.
dat liep goed af Hans…
Een verhaal met een heel mooi einde, Hans.
@Dacht aan Matthijs toen ik blogde…
Lie(f)s.
Daar had je dus mazzel mee…
Ja, sommige mensen klagen steen en been over de telefoons, maar als je er eenmaal een hebt, gewend bent aan het gemak, mis je hem toch als hij er niet is/je hem kwijt bent.
Ik vind die van mij iig een uitkomst.
Oh attent zeg!
Da’s geluk bij een ongeluk!
Dat is heel netjes dat ze hem is komen brengen. Gelukkig bestaat dit soort naastenliefde nog.