De slager.

Als kind hielp ik vaak mee bij de slager, die eerst aan de overkant van de straat woonde en later verhuisde naar het centrum van het dorp.
De dochter van de slager vond mij als kind aardig en liep zodoende veel te tutten met me en zo werd ik kind aan huis.
Op een dag zei de slager je kunt de ramen wel een lappen van de slagerij, ze zijn nogal vet.
Dus een emmer heet water met een flinke scheut ammoniak werd me aangereikt.
Ik dapper aan het lappen en na een tijdje kwam de slager kijken, nou dat knapt al lekker op.
Ja, zeker, en op dat moment viel de emmer van de trap op het hoofd van de slager.
De slager stonk een uur in de wind naar de ammoniak en moest zich verschonen.
Maar eerst maakte hij wel een emmer met heet water met een flinke scheut ammoniak, zo kon ik mijn klusje afmaken, ach ik was een jaar of negen, dus het was me vergeven.

13 gedachten over “De slager.

  1. catharina

    Ha Hans,
    Wat een leuk verhaal haha, ik heb ook een verzoekplaat, Alain Clark met Whatever.
    Succes met de show.

  2. John

    Zulke herinneringen zijn het leukst. En ammoniak is een goede vet oplosser. Voor het schilderen gebruik ik het ook altijd.
    Maar stinken doet het wel. De vader van een vriend van me ruikt er altijd aan als hij verkouden is.
    Mij niet gezien.

  3. די מריו

    Dan stinkt toch een uur in de wind. Was het echt ammoniak? Want dat is bijna niet in te ademen. pfffff. Ik ruik het nu al.

    Love As always
    Di Mario

  4. J@n.

    Ja, wie doet er nou ook ammoniak in het water om de ruiten te wassen?
    Spiritus! Dat hoort er in!
    Ammoniak tast namelijk de verf aan die er op de ramen zit!
    Weer wat geleerd Hans. 😉

Reacties zijn gesloten.