Morgen viert Stuart Leslie Goddard zijn verjaardag, want hij is op 3 november 1954 geboren in Marylebone Londen.
Hij is bekend geworden onder zijn artiestennaam “Adam Ant” en hij is een Brits zanger en acteur.
Zijn pseudoniem is een woordspeling op het Engelse woord adamant dat onvermurwbaar, onbuigzaam betekent.
Hij was een enig kind van zijn ouders, zijn vader is Leslie Goddard en zijn moeder Betty Kathleen Smith ze scheidden toen hij zeven jaar oud was.
Later steunde zijn moeder hem door als huishoudster te werken.
Hij bezocht de Barrow Hill Junior School, waar hij lid werd van het cricketteam en hij slaagde voor het examen.
Daarna ging hij naar de St. Marylebone Grammer school, een school voor alleen jongens waar hij geschiedenislessen volgde, rugby speelde en later een schoolprefect werd.
Na het behalen van zes O-niveaus en drie A-niveaus in het Engels, Geschiedenis en Kunst ging hij naar het Hornsey College of Art bij om grafisch ontwerper te gaan studeren.
Om zich meer op zijn muziekcarrière te concentreren, stopte hij na het behalen van zijn BA niveau op het Hornsey College of Art.
Na de beslissing om door te gaan in de muziek, vormde hij een nieuwe band genaamd The Ants, die later werd veranderd in “Adam and the Ants” waar hij erg populair mee werd.
Deze punk groepsband kwam in de schijnwerpers toen ze in 1980 hun album “Kings of the Wild Frontier” uitbrachten.
Het succes ging door met een ander hitalbum uit 1982 “Prince Charming”, dat een zestien hits voortbracht en meer dan vijftien miljoen exemplaren verkocht.
In 1981 produceerde de band zeven singles waaronder “Stand and Deliver”.
De band werd erg populair bij de fans en zo werd hij het gezicht van New Wave muziek.
De band besloot op tournee te gaan en zo werd hun muziek over de hele wereld verspreid.
Nadat de groep in 1982 was uit elkaar gegaan, besloot hij een solocarrière na te streven en tegelijkertijd te strijden tegen depressie en zijn bipolaire toestand.
In het zelfde jaar bracht hij zijn eerste soloalbum uit “Friend or Foe”.
In 1983 wordt het album “Strip” uitgebracht, met daarop een samenwerking in twee nummers met “Phil Collins”.
In 1985 verschijnt het album “Vive le Rock” waarvan het titelnummer op Live Aid wordt gespeeld.
Daarna stopt hij tijdelijk met muziek maken om zich op het acteren te richten.
Drie maanden staat hij op het toneel in Engeland met de Joe Orton-productie Entertaining Mr. Sloane en daarna verhuist hij voor een paar jaar naar Hollywood om in Amerikaanse films en televisieseries te spelen, ook zingt hij de herkenningstune van “Weird Science”.
Zo speelde hij ondersteunende rollen in verschillende films en in 1989 speelde hij zijn eerste lead in de film “Trust Me”.
Als comeback in de muziek bracht hij in 2013 een ander muziekalbum uit: “Adam Ant Is The Blueblack Hussar In Marrying The Gunner’s Daughter”.
Zo kwam hij ook terug op het podium om muziekreizen te maken in Australië en de Verenigde Staten.
Ant toerde begin 2016 door Groot-Brittannië en Noord-Amerika en voerde zijn album “Kings of the Wild Frontier” in zijn geheel uit.
Na zijn show op 24 januari 2017 in Boston MA sterft zijn gitarist en muziekregisseur “Tom Edwards” plotseling naar men vermoed aan hartfalen, hij werd eenenveertig jaar.
Na het annuleren van shows in New York en Philadelphia, ging de reis verder.
Later datzelfde jaar toerde hij door het Verenigd Koninkrijk en kondigde aan dat hij in de herfst met een andere tournee naar Noord-Amerika zou terugkeren en daarna de Kings-tournee naar Australië en Nieuw-Zeeland zou doen.
Maar dit weekend is hij op tournee in de Bankshow met het nummer, zijn eerste solo nummer Goody two Shoes.

Daliah Lewinbuk is bekend geworden onder haar artiestennaam “Dahlia Lavi”, ze werd wellicht op 12 oktober 1942 geboren in Haifa, Israël, al vermelden sommige bronnen ook 1940 als geboortejaar.
Ze was een Israëlische actrice, zangeres en model, haar artiestennaam “Lavi” betekent “leeuw” in het Hebreeuws.
Haar vader Reuben Lewinbuk was van Russische herkomst en haar moeder Ruth Klammer van Duitse, beide van een Joodse komaf.
Ze bracht haar eerste jaren van haar leven door met haar ouders op een kibboets.
Daar was het in 1952, waar ze “Kirk Douglas” zou ontmoeten tijdens het feest ter ere van haar tiende verjaardag waar hij en de filmploeg waren uitgenodigd, ze waren daar in Israël om de film “Juggler” op te nemen in het kleine dorpje Shavi Sion, later introduceerde hij haar in Hollywood.
Een decennium later werkten ze samen in “Vincente Minnelli’s” film “Two Weeks in Another Town” in 1962 en ontving ze een Golden Globe voor de meest veelbelovende vrouwelijke nieuwkomer voor haar werk.
De acteur was ingenomen door het meisje dat hij haar als verjaardagscadeau een balletjurk gaf en twee jaar later regelde hij een studiebeurs voor haar om ballet te studeren aan het Royal Operahouse in Stockholm, Zweden.
Ze moest de balletdans na drie jaar opgeven vanwege haar lage bloeddruk.
Ze had ondertussen de smaak te pakken om te gaan acteren en kreeg een kleine rol in de film “Hemsöborna” in 1955.
Kort daarna echter ging ze terug naar Israël omdat haar vader na een ziekbed overleed.
In Israël startte haar professionele loopbaan als model en in 1960 begon haar filmcarrière officieel.
Omdat ze vloeiend Hebreeuws, Engels, Duits, Frans, Italiaans, Spaans, Zweeds en Russisch sprak werd ze bekend in Europa en Amerika, en verscheen in tientallen films, meestal komedies en vaak erotisch geladen.
Zo speelde ze tussen 1960 en 1971 in zo’n veertig films, waaronder “Old Shatterhand” in 1964, “La Frusta e il Corpo” uit 1963, “Lord Jim”, 1965 en in de spionage parodie “The Silencers” en “Casino royale” uit 1967.
Ze werkte onder meer samen met grote sterren als “Yul Brynner”, “Peter O’Toole”, “David Niven” en “Peter Sellers”.
Vanaf 1969 richtte zij zich vooral op haar zangcarrière.
Na het uitvoeren van een aantal liedjes in het Hebreeuws in de BBC-show van de Israëlische zanger “Chaim Topol”, werd ze uiteindelijk bekend bij de in Duitsland gevestigde Polydor Records en al snel werd ze een echte ster van ‘schlager’ en popliedjes.
Haar eerste single, “Liebeslied Jener Sommernacht”, werd een hit.
Met de Engelse versie ervan (“Love’s Song”) won ze de tweede prijs op het Tokyo Song Festival.
Later datzelfde jaar kwam haar grootste hit in de hitlijsten “Oh , Wann Kommst Du?” werd haar eerste van haar Top 10-hits in Duitsland, een andere hit was “”illst du mit mihr geh’n?” uit 1971.
Dat jaar was ze de meest succesvolle zangeres in Duitsland en won ze een ‘Otto’, een grote prijs die werd uitgereikt door het Duitse popmagazine Bravo.
Haar laatste hit scoorde ze in 1984 met “Ich wollt’ nur mal mit dir reden”, een Duitse vertaling van “Stevie Wonder” zijn hit “I just called to say I love you”.
Ondanks het feit dat ze af en toe een album bleef uitbrengen in de jaren tachtig en negentig, kreeg ze nooit de bekendheid die ze in haar jongere jaren had, hoewel ze in de jaren 2000 een beetje een opleving beleefde met de uitgave van verschillende “grootste hits albums”, en “Jürgen Paape” heeft haar zelfs gesampled voor zijn lied “So Weit Wie Noch Nie”.
Zo verscheen ze in de jaren negentig als actrice op de Duitse televisie.
Na een aantal jaar zingen en op de Duitse televisie te verschijnen, verhuisde ze naar Asheville, North Carolina, met haar vierde echtgenoot, zakenman Charles Gans en trok zich terug uit het artiestenbestaan.
Ze overleed op woensdag 3 mei 2017 in Asheville, in de Amerikaanse staat North Carolina, waar ze sinds 1992 samen met haar man woonde.
Ze werd naar haar wens in Israël begraven.
Dit weekend is ze de Gouden terugblik met het nummer Jerusalem.

Vandaag een overzicht van dingen die zijn blijven liggen en die ik wel wil delen.
Begin met een drietal foto’s gemaakt op de zesde verdieping van het stadshuis door Chris.
Zijn wel unieke foto’s want niet iedereen komt in deze ruimtes in het stadshuis.

Richting oost, recht vooruit zie je de Sint-Joriskerk en links het witte torentje van
de Elleboogkerk.

Onze lieve vrouwetoren, of te wel “de lange Jan”.

De stadsring kruising van Asch van Wijckstraat, Molenstraat..

Multimedia kom je overal tegen.

Deze temperaturen zijn al een tijdje voorbij.

Nog even een glasvezelkabel in de grond.

Volgens mij is dit blauwalg.

Als het geen blauwalg is vind ik het er toch verdacht uitzien.

De bouw gaat weer verder na de bouwvak.

De gouden terugblik van dit weekend is Johanna Margaretha Bal geboren op 29 juni 1948 in Bandung, Indonesië.
Ze werd bekend onder haar artiestennaam Margie Ball.
Ze kwam in 1950 met haar ouders uit Indonesië mee naar Nederland en vanaf 1955 woonde het gezin in de gemeente Voorschoten, haar vader is Gustaaf Leendert Bal, adjudantvlieger bij de luchtmacht en haar moeder Mathilde Helena van Zwieten.
Ze volgt in Den Haag zang en gitaarlessen en begint al snel met het schrijven van eigen liedjes.
In 1962 begint ze in haar woonplaats Voorschoten te zingen maar haar zangcarrière begint echt serieus in 1965.
In de begin periode wordt ze in die tijd vaak begeleid door “The Gamblers“,
deze groep is opgericht door haar broer “Lenn Bal” in 1965.
Toen de in de vijfde klas van het Sint Bonaventura-college in Leiden zat werd ze door haar
leraar Engels ontdekt en die tipte zijn collega Nederlands “Theo Joosten”,
hij liet Margie voorzingen in de klas en was heel erg onder de indruk.
Zo liet hij een bandje met nummers, gezongen door Margie aan de mensen van de
platenmaatschappij “Artone” horen.
De platenmaatschappij zag er wel wat in, maar dan moesten het wel andere nummers worden, het moest commerciëler zijn.
Het was muziekuitgever “Joop Portengen” die het eerst nummer “Goodbye to love” voor haar schreef.
Haar leraar Nederlands Theo Joosten werd haar manager.
Rond Kerstmis 1965 stopt ze met school, ze zat inmiddels wel in de eindexamenklas, maar haar zangcarrière en school waren niet meer te combineren.
Vrij kort hierna maakt ze haar radiodebuut bij Radio Veronica in het programma “Binnen zonder kloppen” waar dagelijks met korte tussenpozen was te beluisteren.
Men kon haar voor het eerst zien op televisie bij de “AVRO” in jongerenprogramma “Rooster“.
Ze werd ook door “Willem Duys” in zijn “Voor de vuist weg ” uitgenodigd, door haar bekendheid werd het nummer werd een hit.
In 1966 doet ze mee aan het “Songfestival van Knokke”, ze maakt deel uit van de Nederlandse ploeg onderleiding van “Lou van Rees”.
Een paar maanden later ze inderdaad voor de internationale televisiecamera’s in de Belgische badplaats, samen met “Martine Bijl” en “Ronnie Tober”.
Haar uitvoering van het zelfgeschreven liedje “Avond” verliep niet vlekkeloos door een fikse keelontsteking en toch haalde de Nederlandse ploeg er de tweede plaats.
Hoewel ze zeker over veel talent beschikt verdwijnt ze na haar succes in Knokke naar het
clubcircuit en daar blijft ze regelmatig optreden.
Er verschijnen nog wel een paar singles, maar haalt daar niet meer de hitparade mee.
In 1968 trouwt ze met “Peter Huisman” de leider van het Haagse orkest “The Cosy Corner Street paraders“, met deze band neemt zij in 1967 de LP “ The Cosy Corner Street Paraders ” op.
ze zingt op het album twee nummers namelijk “Stormy Weather” en “ Ain’t Misbehavin’”.
Na de geboorte van haar dochter Laura in 1969, stopt ze met haar professionele zangcarrière en treed soms nog wel eens incidenteel op.
Ze viel regelmatig in bij “The Shepherds” en trad ze samen met haar man op bij de
“New Orleans Syncopators”, ze was een bekend gezicht in Haagse jazzkringen.
Eind jaren zeventig deed ze een poging tot een comeback, ze trad op in diverse programma’s, maar het liep echter uit op een teleurstelling.
Ze voelde zich niet op haar plek, de televisie wereld was te veel veranderd en ze vond zichzelf er te oud en kritisch voor geworden.
Alleen het optreden in “De late late Lien show” van “Wieteke van Dort” beviel haar nog wel.
Ze keerde de showbizz de rug toe en ging in een ziekenhuis in Den Haag werken.
Ze kreeg in 1985 een nieuwe relatie en ze vertrekt samen met “James Martin”, een Amerikaanse jazz drummer die ze in Nederland had ontmoet naar Amerika.
Eerst woonden ze in Atlanta, Georgia en later in Hollywood,
Florida maar optreden deed ze niet meer.
Ze werkte vooral in de medische sector en in 1999 op 12 oktober overlijdt zonder dat er
melding van gemaakt werd in de krant en ze werd niet ouder dan 51 jaar.
Dit weekend is ze de Gouden terugblik in de Bankshow met het hit Goodbye to love

Nieuwe bezems vegen schoon.
Maar oude bezems kennen alle hoeken en gaten.
Zo is het ook in de muziek wereld.
Roem heeft zijn houdbaarheidsdatum.
Alles is weer te beluisteren in de nieuwe aflevering van de Bank Show.
Vol met verzoekjes, het weer, de brief en het verhaal.
Nu ook nu weer een aflevering met verschillende soorten muziek.
Met muziek om bij op de bank te hangen.
Het wachtwoord kun je krijgen door een persoonlijk bericht,
of via het reactie formulier op de weblog.
Welkom luisteraar bij een nieuwe aflevering van de “Bank’s Show”,
Ik wens je heel veel luisterplezier.
Op de pagina “Bank’s Radio” staat een player met alle shows die tot nu toe zijn gemaakt.