Koningsdag Thuis Oranje boven, oranje binnen.
Was te lezen op de website van het koningsdagthuis.nl.
Zo twijfelde de ochtend DJ of hij nog goed functioneerde.
Hij werd ook een dagje, jaartje ouder.
Vandaag is er weer een nieuwe aflevering van de BankShow.
Vol met verzoekjes, de brief, het weer en het verhaal.
Nu ook nu weer een gezellige aflevering met veel muziek.
Muziek om bij op de bank te hangen.
Het wachtwoord kun je krijgen door een persoonlijk bericht,
of via het reactie formulier op de weblog.
Welkom luisteraar bij een nieuwe aflevering van de “Bank’s Show”,
Ik wens je heel veel luisterplezier.
Op de pagina “Bank’s Radio” staat een player met alle shows die tot nu toe zijn gemaakt.

Ter gelegenheid van het 140-jarig bestaan van de Oudheidkundige Vereniging Flehite
verscheen eind vorig jaar Amersfoort in beeld.
Over zes eeuwen stadsgezichten van Amersfoort.
Zo ontstaat een fascinerend beeld van de ontwikkelingen in stad door de eeuwen heen.
Dit boek werd geschreven door Burchard Elias, oud-directeur van Museum Flehite ,
waar het boek ook is te kopen.
Aan de hand van zo’n 500 afbeeldingen van schilderijen, tekeningen en prenten laat hij zien hoe talloze kunstenaars Amersfoort in beeld hebben gebracht.
Onderdeel van de tentoonstelling is onder meer het imposante schilderij (± 2,5 x 4,5 meter) Gezicht op Amersfoort van Matthias Withoos, die in 1671 de ommuurde stad afbeeldde met de Koppelpoort, Onze Lieve Vrouwetoren en de St. Joriskerk.
Dit doek, een van de topstukken uit de collectie van Flehite, is na ruim een jaar afwezigheid weer terug in het museum.
Daarnaast is in de benedenzalen nog veel meer te zien, zoals: wasvrouwen buiten
de stadsmuren, de Hof met het stadhuis en natuurlijk de keitrekking in 1661.
Binnenkort ga ik het museum bezoeken want ik moet toch naar het gemeentehuis,
kan ik het bezoek mooi combineren.
Museum Flehite is open van dinsdag t/m zondag van 11.00 tot 17.00 uur en de tentoonstelling duurt tot en met 3 mei 2020.

Gezicht op Amersfoort

Brian Wilson – Love and Mercy 2019-06-21

“Brian Wilson” is geboren in Hawthorne te Californië op 20 juni 1942 en viert vandaag
zijn zevenenzeventigste verjaardag.
Hij is een Amerikaanse muzikant, singer, songwriter en platenproducer.
Hij is misschien wel de grootste Amerikaanse componist van populaire muziek in het
rocktijdperk.
Opgegroeid in zijn geboorteplaats vormde hij in 1961 “The Beach Boys” samen met zijn twee jongere broers “Dennis” en “Carl”, neef “Mike Love” en schoolvriend “Alan Jardine”.
Met harde hand werd de band aangespoord door hun vader en manager “Murry Wilson”, zelf een weinig succesvolle liedjesschrijver, muzikant, platenproducer en vooral zakenman, maakten de jongens muziek in de stijl van “The Four Freshmen”, waarbij harmonieuze zang de hoofdrol speelde.
Hun eerste single “Surfin” uit 1961 werd geschreven door Brian en Mike en sloeg aan bij het
publiek en werd het typerende geluid voor de richting die de band de eerstvolgende jaren zou volgen, een combinatie van surfmuziek, een stijl die tot dan toe vooral instrumentaal was de teksten gingen over surfen, auto’s en meisjes.
Brain werd de primaire songwriter van de groep en combineerde de rock muziek van “Chuck Berry” met de harmonieën van The Four Freshmen voordat hij aan het eind van de jaren zestig zijn muzikale expressie uitbouwde, gedurende deze tijd experimenteerde hij met nieuwe song writing structuren en productietechnieken.
Na 1967 werd zijn bijdrage aan de band een stuk minder, hij werkte nog sporadisch mee aan hun platen, waardoor de meeste controle over ging naar zijn jongere broer Carl.
Hij kwam nog kort terug in de jaren zeventig en in de jaren tachtig, voor het 50-jarige jubileumtournee.
Na een lange periode van drugsverslaving, geestesziekten en algemene isolatie, bracht hij in 1988 zijn eerste soloalbum “Brian Wilson” uit.
Ondanks de veelbelovende eerste single “Love and Mercy” bleek commercieel succes niet haalbaar en ironisch genoeg hadden the Beach Boys hun eigen comebackrecord rond dezelfde tijd opgenomen en eindigden ze bovenaan met “Kokomo”.
Wilson probeerde zijn weg te vinden met een tweede solo-album, “Sweet Insanity”, dat volledig werd afgewezen door Sire Records albums en werd permanent opgeschort.
Brain vertelde dat de master tapes gestolen waren, waardoor een officiële release niet door kon gaan, hoewel de nummers wel beschikbaar zijn op verschillende bootlegs.
De jaren negentig betekenden een creatieve heropleving en het opbouwen van zijn immense invloed in de muziek.
Het begon met een reünie, hij nam in 1995 het album “Orange Crate Art” op in samenwerking met “Van Dyke Parks”.
In datzelfde jaar kwam zijn tweede studio album “I Just Wasn’t Made for These Times” uit, waarvan hij ook een volledige soundtrack opnam.
Na die releases van zijn derde studio album “Imagination” in 1998, die een aantal teruggrijpen op zijn weelderige Beach Boys-producties van de jaren 1960 bevat lukte het hem niet om een breed commercieel publiek niet verleiden.
Tijdens de Beach Boys periode was Wilson vaak thuis gebleven of in de studio, terwijl de rest van de groep op tournee was.
Dat veranderende begin 2000, toen hij begon te toeren als een solo artiest, vaak vergezeld door een grote begeleidingsband.
Na aanleiding van deze tournees bracht hij een aantal live albums uit, “Live at the Roxy Theatre” in 2000 en “Pet Sounds Live” in 2002.
Hij bereide ook een studioalbum “Gettin ‘in Over My Head” voor en dat werd uitgebracht in 2004.
Het album werd gedeeltelijk overschaduwd door zijn volgende project, hij was bezig met de voorbereidingen van het legendarische Beach Boys album “SMiLE”
Hij debuteerde met het nieuwe album SMiLE in de Royal Festival Hall in Londen op 20 februari 2004.
Zowel de live- als studioversies kregen lovende recensies, wat hem ertoe aanzette een volledige wereldtour te starten ter ondersteuning van het Grammy winnende album.
De seizoensgebonden inspanning voor het album “What I Really Want for Christmas” volgde in oktober 2005.
Hij begon met het voorbereiden van een ander thematisch werk nadat hij in opdracht van het Southbank Centre in Londen was om het seizoen 2007 van de locatie te helpen starten.
Het resultaat was het zevende studio album “That Lucky Old Sun”, een conceptalbum gebaseerd op het Great American Songbook en inclusief de deelname van zijn SMiLE band en Van Dyke Parks.
Die Lucky Old Sun ging in première in de Royal Festival Hall in september 2007 en werd later dat jaar uitgebracht als een studioalbum.
Wilson keerde twee jaar later terug naar de studio, dit keer om zijn eigen stempel te drukken op een aantal covers van “George Gershwin”.
Zijn achtste studio album “Brian Wilson Reimagines Gershwin” werd in augustus 2010 uitgebracht en markeert zijn eerste album voor het aan Disney gelieerde Pearl-label.
Zijn tweede project bij Pearl werd het album “In the Key of Disney”, werd het jaar er op uitgebracht en bevatte 11 klassieke Disney liedjes.
In 2012 werd Wilson officieel herenigd met de Beach Boys.
Alle vier overlevende leden van de klassieke line-up hadden bijgedragen aan een nummer van “Al Jardine” zijn album uit 2011, “A Postcard from California”.
The Beach Boys toerde en namen muziek op tijdens de eerste helft van 2012 en in juni van dat jaar werd “That’s Why God Made the Radio” hun eerste originele album met Brian Wilson in meer dan vijftien jaar.
Het album debuteerde op nummer drie in de Billboard charts en kreeg vele positieve recensie.
Na de zomertournee keerde Mike Love terug naar de Beach Boys samen met Bruce Johnston waren ze leden van de klassieke line-up, waarbij Wilson en Jardine achterbleven.
In 2014 begon hij opnieuw met het opnemen van solo albums, met nummers die hij aanvankelijk had geschreven voor een Beach Boys-album.
In plaats daarvan rekruteerde hij gaststerren voor de klus, waaronder “She & Him Zooey Deschanel”, “M. Ward”, “Nate Ruess” en vele andere.
De resultaten verschenen op Capitol records in april 2015, onder de titel “No Pier Pressure”.
Het jaar daarop stond in het teken van het 50-jarig jubileum van de Beach Boys landmark Pet Sounds-album, en Wilson begon aan een wereldtournee ter nagedachtenis aan de iconische LP.
Die zomer was ook de release van een nieuw live-album en een dvd van de No Pier Pressure-tournee onder de titel Brian Wilson and Friends.
Terwijl de Pet Sounds-tour in 2017 werd overspoeld met optreden in Europa en het Verenigd Koninkrijk tijdens de zomer en een Noord-Amerikaanse stint in september, bracht hij ook een compilatie uit die zijn 30-jarige solocarrière overspande.
Op 22 september 2017 kwam het compilatiealbum uit dat is gewijd aan de solocarrière: “The Brian Wilson Anthology” .
Het omvat drie decennia muziek met selecties van negen solo-albums van hem, uitgebracht tussen 1988 en 2015.
Het album bevat twee niet eerder uitgebrachte nummers “Run James Run” dat opnieuw werd opgenomen voor de compilatie van “Some Sweet Day”, een nummer dat hij schreef en opnam met “Andy Paley” aan het begin van de jaren negentig.
In mei van dit jaar kondigde hij een co-headlining tour aan met “the Zombies”, “Something Great From ’68“, met selecties van Friends en Surf’s Up uitvoert.
Maar dit weekend is hij de Gouden terugblik met het nummer: Love and Mercy.

Gisteren was het Vaderdag, nu geven mijn kinderen daar op hun eigen manier invulling aan.
De tijd van de basisschool ligt al ver achter ze, geen werkjes meer waarvan ik er nog een aantal heb bewaard.
Zo stuurde de oudste zaterdag een whatsapp berichtje, morgen kom ik je een lunch aanbieden, kunnen we gelijk bijpraten.
Nou dat is een goed idee, ik laat me graag verrassen.
Om half een gaat de bel en daar staat hij voor de deur een rugzak vol voor de Vaderdag lunch.
De kaasbroodjes gingen in de combimagnetron en de rest stond uitgestald op het aanrecht.
Snel een foto gemaakt, alles voor de weblog.
Hij heeft wel kijk op lekker eten voor zijn vader, de kersen en de sinaasappelen zijn nog niet op.
Maar het samen voorbereiden en de lunch heb ik maar een onder onsje gehouden.
Je kunt ervan uit gaan dat het erg gezellig was, we hebben heerlijk gegeten en veel bij gepraat.

Vroeger kreeg ik deze lieve werkjes.

Volop in de voorbereiding.