Zomaar een verhaaltje rond de kerst.
Het is allemaal niets voor oma, die koude kerstdrukte.
In de winkel moet gewoon een rondje kunnen maken en naar de kassa.
Dacht voor de kerst slimmer te zijn, en bedacht een plan om alvast wat boodschappen van te voren op te halen.
Maar Oma kwam al vrij snel terug van een koude kerstmis.
Wat normaal in twintig minuten past, koste oma nu ruim een uur, het leek wel gratis.
Begon al met het parkeren van de waterfiets, het was nog net niet stapelen.
De strijd om een winkelwagentje kon beginnen.
Smoesjes als, ik heb haast of ben slecht ter been gingen niet op bij oma gewoon netjes op een karretje wachten.
Eindelijk had Oma het meest gewilde onderwerp in haar bezit en uiteraard was het er ook net eentje waarvan een van de wielen niet helemaal lekker rolde, "Who Cares" oma had een
winkelwagentje.
Met opgeheven hoofd en trots op de overwinning liep oma langs de rij nog wachtende mensen en stapte onbezorgd de winkel binnen.
Natuurlijk waren er veel dingen die oma moest hebben helaas uitverkocht, na lang zoeken kon oma toch nog een paar dingetjes vinden.
Met nog maar een halflege kar op naar de kassa.
Waar de moed in de schoenen van oma zakte, het had wel iets van een pretpark, miste alleen de bordjes vanaf hier nog 30 minuten wachten en ook het plezier ontbrak toch ook wel.
Gelukkig eindelijk aan de beurt, helaas de kassarol moest vervangen worden, ach oma wacht wel even.
Na het afrekenen en de boodschappen in de kar heb gezet, gaat oma door het poortje, gaat plotseling het alarm af.
Wat is dat nu weer, oma kijkt nieuwsgierig om zich heen en zocht wie de dader was,
maar voelde blikken de richting van oma opgaan.
Was ik het?
De bedrijfsleider werd uit het kantoortje geroepen, en oma moest haar jaszakken leeghalen.
Nou dat doe ik lekker niet zei oma, dat is privé!
De bedrijfsleider werd een beetje kerstrood, en vond dat wel onzin.
Moedeloos keek oma naar de winkelwagen, en de blik viel op de nieuwe gekochte laarzen,
want zonder kun je niet op het zendschip.
Beste bedrijfsleider, ik heb ergens ander nieuwe laarzen gekocht!
Waarbij de rij achter oma in de lach schoot, en in koor riepen, Ze heeft nieuwe laarzen gekocht!
Eindelijk mocht oma de winkel verlaten, weer buitengekomen nog met rood hoofd van het
gebeuren en excuses, stond er nog steeds een hele rij bij de winkelwagentjes, die het hadden aflaten weten.
Na eindelijk de waterfiets opgedoken te hebben, kon ik oma de boodschappen in de
waterfietstassen te proppen.
Oma geeft het winkelwagentje aan een oudere meneer die ook al een poosje stond te wachten.
Oma kon het slagveld verlaten zonder verdere kleerscheuren.
Wel frappant is om te weten dat er mensen zijn die oma gewoon een slim mens vinden.
Want wie bedenkt er nou om voor boodschappen te gaan doen in de stille tijd?
Oma natuurlijk.
Maar het is voor oma prettiger als die mensen die het oma idee na-apen dit gewoon op een
ander tijdstip gaan doen.
Dus laten we dat bij deze meteen even afspreken.
Straks komt namelijk de jaarwisseling ook nog.
