De Gouden terugblik van vorige week plaats ik nu.
Omdat ik vorige week “Alan Parsons – The turn of a friendly card” de Gouden terugblik van deze week had geplaatst.

Dit weekend in de Gouden terugblik “ Julius Theodoor Hugo Uiterloo” hij werd op 13 december 1934 geboren in Paramaribo geboren en zou vandaag zijn negentigste geboortedag vieren als hij niet op 15 november 1975 in Amsterdam was overleden.
Hij is bekend geworden onder zijn artiestennaam Lieve Hugo en was de ongekroonde Koning van Surinaamse Kasekomuziek.
Hij was een trotse man met een prachtige uitstraling en was onder andere drummer en zanger in “Orchestra Washboard”, dat in de zestiger jaren is opgericht.
Als afsluiting van het Holland festival in 1970 trad Orchestra Washboard op in het
Concertgebouw in Amsterdam.
De bezoeker wist niet wat hen overkwam, “ze werden door hun enthousiasme letterlijk van de stoelen gelicht en tot dans gedreven”, staat op de achterzijde van de LP Washboard Spirit.
Orchestra Washboard is een typisch Surinaamse kaseko band.
De kaseko is de Surinaamse dansmuziek die kort voor de tweede wereld oorlog ontstond maar vooral na de tweede wereld oorlog tot bloei kwam onder invloed van de Noord- en Latijns
Amerikaanse muziek.
Vaak maakte men gebruik van teksten van Kawina en andere Afro-Surinaamse volksliederen.
Naast Mighty Koesi en Lieve Hugo zingt Mighty Power en wel het toepasselijke lied Prike Pré: “Waar wij ook komen, overal waardeert men onze muziek.
Overal, in Suriname, in Nederland en elders, wij maken de mensen vrolijk en blij, zij voelen zich high door onze muziek.”
Dat geldt zeker ook voor de muziek van “Trafassi”.
Lieve Hugo was de eerste Surinaamse kaseko zanger die als een echte popster werd vereerd.
Hij was vooral geliefd om zijn eigen helder Surinaams stemgeluid.
Zijn muziek raakte een ieder, die waren ongecompliceerd, goed getimed en zuiver.
Het moet gezegd worden dat zijn begeleiding uit een unieke groep van professionele
muzikanten bestond, die elk stuk voor stuk tot grote hoogte zijn gestegen.
Zij beheersten hun instrumenten als geen ander en konden moeiteloos verschillende zangers zowel live als in de studio begeleiden.
Surinaamse Kaseko muziek bedient zich over het algemeen van een vast redelijk monotoon
ritme waarin de slaginstrumenten een belangrijke rol spelen.
Lieve Hugo bracht daar verandering in, door variatie aan te brengen door de kaseko meer te verweven met andere muziekstijlen.
De periode 1965 – 1975 mag dan ook wel als de “gouden Surinaamse muziek periode” worden aangemerkt.
Omdat hij nogal eens stout was en vaak door zijn moeder die een vrij schelle stem had werd
geroepen, klonk het “Iko” (een verbastering in uitspraak van Hugo) vaak hard door de straat.
Zijn vriendjes noemden hem dan ook al snel Iko in plaats van Hugo.
Het afwisselen van Sranan met Nederlands, gaven zijn liedjes in die tijd al een eigen dimensie.
De dubbelzinnige teksten en toespelingen op seks, maakten hem voor de preutse en
kerkgezinden een beetje een omstreden figuur.
Maar veel van zijn liedjes gaan over het leven met volkswijsheden die hij zingt op vaak luchtige manier en over alledaagse zaken.
Niemand kan echter ontkennen dat hij met zijn enerzijds gevoelige, maar soms ook
opzwepende muziek iedereen de dansvloer op kreeg.
Hij had dan ook een uitgebreid repertoire van het gedurfde, rustige en romantische Blaka
Rosoe tot het opzwepende Langa Bere.
Hij was dan ook een bijzonder gevoelsmens, die zijn dood waarschijnlijk zag aankomen.
De grote hit, “Na fu sa ede (mi mu dede)”, is deels een aanklacht tegen de kortheid van het
leven, terwijl hij nog zo graag meer van het leven had willen genieten.
Een nummer dat nu nog veel mensen aan het denken zet over de zin en de vergankelijkheid van het leven.
Lieve Hugo is te vroeg gestorven en aanvankelijk waren er rond zijn dood de wildste geruchten.
Hij zou door de concurrentie vergiftigd zijn, ze zouden hem met magische krachten bewerkt.
Lieve Hugo geloofde zelf in een bovennatuurlijke winti krachten.
De werkelijkheid was echter dat hij al geruime tijd last van zijn hart had.
Dat hij hartpatiënt was weerhield hem er toch niet om regelmatig op te treden en zijn fans in vervoering te brengen.
Op 15 november 1975, bij een optreden in Club Sosa in Amsterdam heeft hij dan ook te veel van zijn lichaam gevergd, hij stort in elkaar door het gevolg van een hartinfarct en is niet meer bijgekomen. Enkele dagen voordat Suriname onafhankelijk zou worden stierf de grote zanger en werd hij op 23 november op Mariusrust aan de van Dr. sophie Redmond straat in Suriname begraven.
Lieve Hugo, King of Surinam Kaseko, leeft met zijn sprankelende songs onverminderd voort in de harten van talrijke muziekliefhebbers die populaire Surinaamse muziek kennen, beoefenen en waarderen.
Dit weekend is hij de Gouden terugblik met het nummer Een Pot Met Bonen (Oh Marie).