Het was vorige week woensdag een1 mei een mooie zonnige dag.
Ik had nog wat klusjes buiten de deur te doen en ging zodoende eerst naar het winkelcentrum.
Tot mijn verbazing was het er erg druk, heel veel moeders met hun kinderen stonden in een lange rij.
Dus ik vroeg of ik er tussendoor mocht en een moeder met kinderen maakte plaats.
Denk zal vragen wat er aan de hand is aan de zelfde aardige moeder.
Ze antwoorden dat de kinderen op de foto konden met de figuren van PAW Patrol dat is een Canadese kinderserie.
Ik moest toegeven dat ik daar niet bekend mee was, maar wel het enthousiasme van de
kinderen kon begrijpen.
Die vonden mij wel een leuke afleiding tijdens het wachten en noemde me opa.
Moeder ook blij, die was even verlost van de vraag ‘hoe lang duurt het nog’.
Het was gezellig en het springkasteel was na het maken van de foto een goede manier om de kinderen stoom te laten afblazen.
Toen ik verder ging, zag ik in mijn ooghoek dat de figuren van PAW Patrol wegliepen van de
fotosessie tot grote teleurstelling van de wachtende ouders.
Of ze terug zijn gekomen weet ik niet, ik ben verder gegaan en gedaan waar ik mee bezig was.
Verder op in de wijk aan de De Ontdekking staat nog een boerderij uit 1900 die nu als
woonboerderij wordt gebruikt.
Het leuke van de woonboerderij is dat men er schaapjes en kippen houdt, vooral de haan liet zich al van verre horen.
Het klinkt wel gezellig, de hobbydieren in het kleine weilandje waar ook de witte was in de zon hing te drogen.
Je zou er nostalgische gevoelens bij krijgen.
Verder op zat een buurman op een bankje te genieten van het zonnetje en al het moois wat voorbij kwam, zoals hij dat zelf noemde.
We hebben samen genoten van het mooie weer en een luchtig gesprek.

Moeders met hun kinderen stonden in een lange rij.

Het springkasteel.

Durf te snoeien.

Zo mooi groen is het weer in de natuur.

De was in de wind, met de kippen

Vorige week woensdag was het een mooie zonnige dag en dat kwam goed uit want ik had een afspraak bij de podotherapeut in Hoogland.
Dus koos ik voor een leuke route richting de bestemming.
Ik besloot om via het wandelpad te gaan, rustig aan tussen het groen.
Alleen bij de ingang werd ik geconfronteerd met hekjes die fietsers moeten weren om te fietsen over het wandelpad.
Met wat moeite kon ik door de hekjes heen komen, wat op de fiets eigenlijk veel makkelijker gaat.
Rechtdoor gaat niet daar bevind zich een trap naar het Hoogland perkje en de skatebaan.
Maar goed ik wilde via het voetpad dat aan de achterkant van de Woudzoom loopt en de grens tussen Amersfoort en Hoogland is.
Aangekomen op de Engweg bleek deze te zijn afgesloten vanwege werkzaamheden.
Via de Engweg kom ik op de Kerklaan, waar ik een mooi uitzicht heb op de Sint Martinuskerk.
Na het bezoek aan de podotherapeut ging ik opgewekt richting huis, want ik heb geen grote problemen met mijn voet.
Deze is ooit door een ongeluk verbrijzeld en heeft me een jaar gekost om te herstellen.
Alleen de doorbloeding is verstoord en de bovenkant is nog steeds erg gevoelig.
Onderweg zag ik het pannenkoekenrestaurant “In den Gloeiende Gerrit” nog staan,
het maakte een beetje vervallen indruk bij mij.
Via de Oude kerklaan ga ik richting Leo’s Oord.
Sociëteit Leo’s Oord is een vereniging die zich richt op de ontmoeting tussen 50+ers uit Hoogland en omgeving en is vernoemd naar paus Leo XIII (1878-1903).
Het gebouw werd tot eind 19e eeuw gebruikt als kerk.
Vanaf de ingebruikname van de nieuwe Sint Martinuskerk tot het midden van de vorige eeuw is Leo’s Oord ingericht als bejaardenpension en zusterklooster.
Het huidige pand stamt uit 1992.
De oude kapel en de prachtige voorgevel zijn bewaard gebleven.
Het is tijd om rustig naar huis te gaan, de koffie ruikt ik al.

Hekjes die fietsers moeten weren.

Trap naar het Hoogland perkje en de skatebaan.

Het wandelpad.

Werkzaamheden Engweg.

De Sint Martinuskerk.

De Sint Martinuskerk vanaf de Kerklaan.

Pannenkoekenrestaurant “In den Gloeiende Gerrit”.

Leo’s Oord, nieuwbouw met de oude voorgevel.

De prachtige voorgevel.

De achterkant van de Woudzoom.

Dag, zegt de Ekster.

Gisteren schreef ik over afgelopen zaterdag dat het heel mooi weer was en echt een dag om naar buiten te gaan.
Dat heb ik dan ook maar gedaan en heb er ook van flink van genoten.
Het park Schothorst is een verademing in de omgeving, helaas voor schootmobiel gebruikers niet toegankelijk.
Zodoende ben ik er maar omheen gereden, want ik kan niet door de hekken die fietsers buiten het park moeten houden en die kunnen er juist wel tussendoor glippen.
Gisteren was ik gebleven dat er aan de witte villa werd gewerkt, zo te zien werd aan de
buitenkant het stukwerk behandeld en er werd geschilderd.
Het ritje verder om het park heen, aan de buitenrand is nog schade te zien van de laatste storm.
Een aantal bomen zijn omgewaaid, een deel zal blijven liggen maar andere moeten nog worden opgeruimd.
Het was gezellig druk, het was ook een dag om van het mooie weer te genieten en vele deden dat dan ook.

De witte villa in de steigers.

Schaapjes onder de boom.

Schaapjes drie op een rij.

Ook nu was het druk op de speelplekken.

De Ekster bleef zo netjes zitten.

Het zonnetje niet.

Een omgewaaide boom over de sloot.

Deze omgewaaide boom zal wel blijven liggen.

Op het speelveld verpozen ook bezoekers