Ik ben flesje en blikjes in de statiegeld automaat aan het gooien.
Er staat een gezin naast me en pa vind het maar niks al die losse flesje en blikjes inleveren.
Hij heeft een punt want het is niet het leukste van boodschappen doen.
Ik gooi nog maar een blikje in de machine en kijk om mij heen.
Dan zie ik een jongen van de buurtsuup met een container staan wachten,
die bij het inleverpunt hoort te staan.
Ik zeg, sorry, doet het altijd wel, sta ik inde weg?
Nee hoor, doet u maar rustig aan, maak er maar vijf minuten van.
Vijf minuten vraag ik?
Ja want dan ben ik klaar met mijn werk.
Ik moet lachen en hij ook, is zeg doe mijn best voor je.
Vraag gelijk of hij nog leuke plannen heeft voor het weekend.
Ik heb alles ingeleverd en geef hem de ruimte om de container neer te zetten.
Ik draai me om en zie de chef bezig bij de afgeprijsde producten, hij heeft een grote glimlach op zijn gezicht.
Ik zeg wat heb je toch altijd leuk personeel in de winkel, ik mag ze graag zien en spreken.
Hij zegt, wat een leuk gesprek had je met hem en ja dat is voor ons ook heel belangrijk om leuke medewerkers in de winkel te hebben.
Kijk dat zijn de krenten in de pap omdat ze ook de ruimte krijgen om zichzelf te zijn.
Dat maakt een dag toch een stuk leuker.

Blikjes op straat verzamelen is nieuw verdienmodel: ‘Toch wel zo’n 40 à 50 euro per dag’

Jaxon die loopt het liefst zijn eigen rondje.
Dat lees ik regelmatig bij MizzD.
Ach mijn hondjes waren vroeger niet anders, en na wat sturen kwamen we wel weer thuis.
Zo kwam een vrouw tegen met haar Tervuerense Herdershond, een prachtige hond.
Dat zeg ik ook tegen haar en ze reageert heel positief en legt de verschillende rassen
herdershonden aan me uit.
Ik was verbaast over haar kennis van de hondenrassen.
Op laatst zei ze ik loop altijd maar achter hem aan want hij is lief en gek op zijn eigen
routes te lopen.
En we komen altijd weer thuis, zei ze lachend.
Een prachtige hond die van jongs af aan zoveel mogelijk kennismaken met verschillende
situaties, mensen en dieren.
Zorg dat deze situaties op een vrolijke positieve manier verlopen.
Ze zijn zeer intelligent en leren erg snel, dit staat voor dit ras.
Dat is eigenlijk een hond die iedereen zou willen hebben.
Voor mij had hij geen aandacht, zijn neus zat te dicht bij de grond.
De geurtjes die zocht hij op tijdens de route.

Het leuke van internet is dat je tv series tegenkomt die je allang was vergeten.
Zo ook de Vliegende Non het is een Amerikaanse komedieserie met in de hoofdrol Sally Field.
De serie werd oorspronkelijk uitgezonden door de Amerikaanse zender ABC van september 1967 t/m april 1970.
Het verhaal is gebaseerd op het boek “The Fifteenth Pelican” uit 1965 geschreven door
Tere Rios.
Bij het maken van de Vliegende Non serie had Sally Field nog niet de bekendheid die ze een paar jaar later wel kreeg dankzij diverse filmrollen en prijzen die ze daarmee won, zoals een Oscar en Emmy.
De serie De vliegende non was te zien tussen 1967 en 1970 en bestond uit 83 afleveringen.
In Nederland werd de serie in dezelfde periode uitgezonden door de AVRO, onder de naam “The Flying Nun”.
Het verhaal gaat over een non die, dankzij een bijzondere nonskap en een gewicht van slechts vijfenveertig kilogram, kan vliegen.
Dankzij haar vliegkunsten is ze in staat andere te helpen.

Statiegeld op flesje en blikjes is natuurlijk een goede zaak, we hopen zo op minder afval in het milieu.
Zo sta ik dus een aantal blikjes in de automaat te stoppen en naast mij ook een mevrouw die het zelfde aan het doen is.
Maar een blikje komt terug en ze probeert het nog een keer.
Maar het blikje wordt geweigerd, dat is vreemd zegt ze tegen me, terwijl de retourbon van mij wordt geprint.
Ik heb dit blikje gisteren gekocht en nu wordt het geweigerd, zegt ze.
Kunt u even kijken hoe dat kan?
Ik pak het blikje van haar aan en bekijk te pictogrammen, ik zeg dit is nog een blikje zonder
statiegeld en die wordt geweigerd.
Maar een troost je hebt er ook geen statiegeld voor betaald, zeg ik tegen haar.
Ik vond het gewoon vreemd zegt ze tegen me en ik kijk haar voor het eerst aan.
Het is een mooie vrouw met donker haar en een zwarte bril, ze draagt een mooie zomer jurk met vrolijke kleuren.
Ik kan het niet laten en geef haar een compliment over haar mooie zomerse jurk, die haar echt heel goed staat.
Ze kijkt me aan en fleurt helemaal op een grote lach komt op haar gezicht en de strubbelingen van het blikje verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Dank u wel voor dit compliment, ik voel me gelukkig in zomerse kleding zegt ze en nu kan mijn dag helemaal niet meer verkeerd gaan.
Dank je voor je hulp en compliment.
Ik blijf gelukkig achter.

Misschien ken je de film De Lift nog?
De lift is een Nederlandse horrorfilm uit 1983 over een lift die een eigen leven lijkt te leven.
Toen het zo warm was kregen ook elektronische apparaten last van de warmte.
Op een zekermoment gaan ze kuren vertonen, maar wanneer is dat moment?
Ik kom aanrijden en wil de lift in, een buurvrouw drukt op het knopje dat de lift moet komen.
De liftdeuren gaat open en ik wil naar binnen gaan, maar de liftdeuren sluiten gelijk weer.
Daarna gaan de liftdeuren van de andere lift open, nou ja, zegt buurvrouw wat is dat!
Ik ga na de andere lift en als ik er voor sta gaat deze dicht.
Buurvrouw druk nog maar een keer op de liftknop.
Het is heel bijzonder, want beide liften gaan de deuren open en gelijk weer dicht.
Op dat moment begin ik dus aan de film te denken, wil ik er nog wel in?
De buurvrouw, vind het zo eng dat ze de lift niet meer in wil stappen, ik neem de trap wel.
Ik ben veel te bang om straks opgesloten te zitten.
Ik kan haar geen ongelijk geven.
Ik stel haar voor om samen met de lift te gaan, dat vind ze goed.
Nou daar gaan we, de lift is weer gehoorzaam en brengt ons naar de juiste verdieping.
Het gevoel van dat de lift last van de warmte heeft blijft ons wel bezighouden.