Wat heb ik toch een gelukkige jeugd gehad, geen gezeur over een stukende broek of schoenen.
Ik ging in korte of lange broek naar school, afhankelijk van het weer.
Een korte broek was heel gewoon.
Als we thuis kwamen uit school was er altijd moeder die voor je klaar stond met een kopje thee en een koekje, gewoon gezellig en zorgzaam.
Daarna was het buiten spelen, klompen of laarzen en een overal aan, heerlijk spelen in de
buitenlucht met vriendjes uit de buurt.
Als je thuis moest komen voor de gezamenlijke maaltijd, geen probleem overal en laarzen uit, geen gezeur dat het vies was, want morgen kon het best weer aan.
Gewoon een hand zand in je gezicht en haar het was geen probleem.
Een heel andere tijd dan nu, dit na aanleiding van een artikel bij de NOS .

Tuinieren in het voortuintje samen met mijn nichtje.

Ze zijn in elke gemeente of stad wel te vinden, die verloren stukjes land.
Ze zouden kunnen worden bebouwd maar dat lijkt maar niet te gebeuren.
Zo was er ook zo’n stukje land in de vorm van een driehoek, wat al jaren lang maar
geen bestemming kreeg.
Via Google maps kun je een kijkje nemen van het begin van de bouw.
De gemeente wilde de grond ook wel graag verkopen en het bestemmingsplan werd toen
aangepast in 2012.
Het ‘Kavel Nijenrode/Schothorsterlaan’ in Amersfoort maakt de realisatie van één vrijstaande woning mogelijk.
De kavel is eigendom van de gemeente en zal na de bestemmingsplanwijziging bij openbare inschrijving worden verkocht.
Na een tijdje in de verkoop te hebben gestaan is het toch verkocht en werd er een vrijstaande woning gebouwd.
Nu liep ik deze week weer eens langs en was verrast door de uitvoering, men was namelijk het rieten kap aan het aanbrengen.
De woning ziet er gelijk een stuk vriendelijker uit en het is toch ook wel vakwerk om een rieten kap te leggen.
Zo heeft een stukje grond, waar alleen maar rommel werd gestort een nuttige nieuwe
bestemming gekregen.

Kavel nog te koop.

Blik vanaf Schothorsterlaan.

Blik vanaf Nijenrode.

dit logje had ik vorige week al in de pen, en gisteren las ik bij de Volgens NOSdat Nederland stijgt op lijst gelukkigste landen ter wereld.
Nederland staat op de zesde plaats van de lijst.
We zijn daarmee een plaatsje gestegen, ten koste van Canada, zo zie je dat geluk blijkbaar ten koste van een ander gaat.
Het gelukkigst zijn de Noren, staat in het World Happiness Report 2017a.
De definitie van geluk is nogal divers, zeg maar persoonlijk.
Volgens wikipedia:
“geluk (of gelukkig zijn) kan worden omschreven als het tevreden zijn met de huidige levensomstandigheden”.
Als je zo kunt leven ben je echt een gelukkig mens.
Want als je niet tevreden bent met je met de huidige levensomstandigheden, dan wil je die maar al te graag veranderen, zeg maar verbeteren.
Het is ongelofelijk wat mensen er voor over hebben om hun levensgeluk te vinden op aarde.
Men stort zich liever in het ongeluk in de verwachting het geluk te vinden, men zoekt naar de schatten op en onder de aarde.
Men ploetert zich elke dag af in de hoop iets te vinden dat gelukkig maakt, maar dan aan het einde van de dag toch weer teleurgesteld huiswaarts of de kroeg gaan.
Om in de roes zich toch wat gelukkiger te voelen, zo ging het vaak in het wilde westen.
Men zocht naar de bodemschatten in de hoop schatrijk en gelukkig te worden, de meeste stierven zo arm als een kerkrat.
Ik vraag me wel eens af of mensen boven de grond niet gelukkiger zijn dan onder de grond, neem het bezoek aan een verlaten mijn.