Wat heb ik toch een gelukkige jeugd gehad, geen gezeur over een stukende broek of schoenen.
Ik ging in korte of lange broek naar school, afhankelijk van het weer.
Een korte broek was heel gewoon.
Als we thuis kwamen uit school was er altijd moeder die voor je klaar stond met een kopje thee en een koekje, gewoon gezellig en zorgzaam.
Daarna was het buiten spelen, klompen of laarzen en een overal aan, heerlijk spelen in de
buitenlucht met vriendjes uit de buurt.
Als je thuis moest komen voor de gezamenlijke maaltijd, geen probleem overal en laarzen uit, geen gezeur dat het vies was, want morgen kon het best weer aan.
Gewoon een hand zand in je gezicht en haar het was geen probleem.
Een heel andere tijd dan nu, dit na aanleiding van een artikel bij de NOS .
Tuinieren in het voortuintje samen met mijn nichtje.
Héél erg herkenbaar Hans !! Mooi Grts
He, wat een tuttig stukje op de NOS, dat gebemoei met opvoeding. Als ik zo rondkijk denk ik dat er niets veranderd is. Ik was altijd mijn handen voor het eten, vroeger al.
‘…stukkende broek…’
Enig om dat ouwe woord te lezen 🙂
mooie foto en fijne herinneringen
en een kind moet altijd kind zijn
Als kind mochten mijn kleren nooit vuil worden. Terwijl boompje klimmen en hutten bouwen mijn favoriete bezigheden waren. En met mijn vriendinnen spelen. Ieder kind hoort zich uit te kunnen leven. Of het nou in een bos of een speeltuin is!
Warme groet.
‘k Heb het artikel gelezen, Hans. Een kind moet hoe-dan-ook, ook nu nog, kunnen kind zijn. De bagage die je ‘kind-zijnde’ opsteekt draag je je hele leven mee…
Leuke foto !
Lie(f)s.
Toen mijn kinderen klein waren mochten ze zich vuil maken in de tuin. Geen probleem, zo ben ik ook opgegroeid. Jammer dat veel ouder daar tegenwoordig anders over denken.
laat de kinderen kind zijn, denk ik dan Hans
groeten
Thuis bij mijn opa kon ook alles. Die leefde op en van het land.
Jij bent duidelijk in wat meer landelijk gebied opgegroeid.. want overal en klompen.. nee dat hadden wij niet aan hoor. Maar we mochten wel lekker buiten spelen en een gat in je maillot?.. dat stopte mijn moeder wel weer! vroeger werd alles gerepareerd.. niet meteen nieuw gekocht als het een klein beetje kapot ging. Alleen de héle kledingstukken werden doorgedragen van het ene zusje op het andere zusje.. gelukkig maar want de zus bóven mij was een échte straatmadelief.. altijd buiten aan het ravotten met vriendinnetjes, dus die maillots zaten altijd vol stopsels hahahaha.
Toen ik peuterleidster was en de ouders zeiden dat het kind voorzichtig moest doen met wat hij/ze aanhad, zei ik altijd dat ik dáár niet op ging letten.. ze kwamen om te spélen tenslotte.. we raadden altijd aan niet het nieuwste en het beste aan te trekken.
Wat een leuke foto.. ik heb toevallig ook wel wat foto’s waarop ik met m’n neefje in de tuin aan het spelen ben.. bij de regenton hehe.
Groetjesss!
Wat een geluk op deze foto, echt prachtig. Ik denk de huizen te herkennen.
Er is een hovenier aan jou verloren gegaan.
Wat denk je.. dat ik dat voor elkaar krijg bij Yaron.. die broek die moet vies lijkt hij weleens te denken. Shirel heeft niet voor niets vorig jaar haar voet gebroken.. uit de boom gevallen. En laatst kwam ik haar weer in de boom tegen. Nee hoor, kinderen horen daar waar ouders denken. brrrrr. 😉 Dus ik moet zelf maar niet meer in de boom klimmen. Kun je die boom ook niet aandoen.
Love As Always
Di Mario
Nou mijn kinderen geen designer broek hoor maar veel broeken met gaten. Ik ben thuis met thee en wat lekkers. De jongste speelt daarna buiten of binnen de oudste zit op zijn telefoon of PlayStation daar zit een verschil ?
Tja was een mooie tijd, maar helaas voorbij.