Over het algemeen maak ik me niet zo druk over hoe het haar zit, maar ga wel regelmatig naar de kapper.
Meestal ga ik om de zes weken naar mijn vaste kapper, zo ook afgelopen dinsdag.
voel me bij deze kapper niet ongemakkelijk, als ik op de stoel zit, de zwarte cape om me krijg geworpen en ik continu recht naar mijn eigen spiegelbeeld zit te kijken.
Via die spiegels probeer ik altijd op de omgeving te richten, zeker om te zien naar wie de kapper zwaait.
Naast me zit een oudere dame met aluminiumfolie in het haar.
Op haar gezicht is af te lezen dat ze zich erg bezorgd maakt of de gekozen kleur wel het gewenste effect zal hebben en of het wel normaal is dat je er eerst uit ziet als iemand die zich opgemaakt heeft voor een carnavalsfeest.
Dan komt er een jonge knul binnen die een zeer gedetailleerde beschrijving weet te geven van de door hem gewenste coupe.
Hier en daar wat korter, maar het moet niet te kort worden, een beetje losjes mag wel.
Coupe nonchalant dus.
Niet zo’n moeilijk opgave voor de kapper, niet zo makkelijk als die van mij die is gewoon “zoals vorige keer”.
Onder het gesprek van de kapper vermaak ik me al met al prima met het observeren van de andere slachtoffers en zo iets minder met het staren naar mijn eigen spiegelbeeld.
Zo goed eigenlijk dat ik de illusie krijg dat het deze keer wel mee zou vallen.
Het ongemakkelijke gesprek met de kaper over datjes en ditjes “omdat dat er nu eenmaal bij hoort”.
Tja, de feestdagen komen er aan, dus er wordt geacht dat iedereen weer topfit is.
Voor deel van mijn kapper is dat hij graag over zich zelf praat.

Voel me al een stuk beter, dat werd nogal een gevraagd gisteren.
Vooral een frisse neus halen heeft een positieve invloed op mijn benauwdheid en zo versla ik deze keer ook de griep.
Nu ik de langspeelplaten heb liggen die ik voor mijn verjaardag heb gekregen wil je die ook beluisteren.
Dus wil ik mijn draaitafel ook wel op mijn buizenversterker aansluiten, maar daar zitten twee ingangen op, een cd en een dvd.
Dat betekend dat ik voor mijn draaitafel een voorversterker nodig heb.
Nu kun je die voor een paar euro kant en klaar kopen, maar dan heb je geen buizenvoorversterker en die wil ik graag toepassen.
Kant en klaar zijn deze ook te koop, maar wat is er leuker om er een zelf in elkaar te prutsen.
Vroeger bouwde ik zelf het chassis ook zelf, maar het kan ook makkelijker.
Na wat zoeken op internet kwam ik op ebay terecht waar verschillende buizen voorversterker bouwpakketten staan, voor een redelijke prijs.
Dus ik heb er een besteld in Hong Kong, is ook wel weer spannend van zal het wel betrouwbaar zijn.
Nou dat was het want binnen twee weken, een week eerder dan geplant werd het pakketje afgeleverd.
Het materiaal was goed verpakt en na controle bleek dat alle onderdelen waren geleverd.
Alleen bouwtekeningen zitten er niet bij, maar is ook niet echt nodig.
Wel zit er een schema bij en een stuklijst, goed te lezen maar minder te begrijpen.
De tekst is in het Chinees, maar de eenheden staan gelukkig niet in het Chinees.
De transformator is een kwestie van meten met een Ohmmeter.
Maar met google translate kom je ook een heel eind, daar heb ik de kleuren ingevoerd en laten vertalen.
De Chinese karakters vergeleken met die op de transformator staan en zo kon ik zien dat wat ik had gemeten ook daadwerkelijk klopte.
Nu de boel gaan opbouwen, daar ben ik mee begonnen, maar nog niet klaar.
Dan schrijf ik wel weer een logje.

Het pakketje afgeleverd.

Tweede indruk verpakking.

Ja hoor, daar zijn de onderdelen.

Eerst controleren of alles er is.

Opbouwen is al aardig gevorderd.

Ziet er erg mooi uit de roestvrijstalen uitvoering.

Vertaling van de kleuren van de transformator.

Als je een weekend door de griep bent geveld, heb je tijd genoeg om eens naar de maan te kijken.
Het mannetje in de maan heb ik nog niet ontdekt, het vergt volgens mij namelijk bijzonder veel fantasie om een gezicht te ontdekken in het grillige patroon van donkere vlekken die we op het maanoppervlak zien.
Gelukkig hoef je niet te geloven in de aanwezigheid van een mannetje op de maan om een blik op de maan te mogen werpen.
Misschien ben je wel eens verbaasd geweest over het grillige patroon van donkere vlekken dat je op de maan kunt zien, deze vlekken heten ‘maria’ of ter wel ‘zeeën’.
Ze hebben allemaal wonderlijke namen gekregen, de relatief grote vlakte aan de linkerkant heet ‘Oceaan der stormen’, en de vlekkenreeks op de rechterhelft noemt men Zee van de koude, Zee der helderheid, Zee van de stilte, Zee van de nectar, Zee van de vruchtbaarheid en Zee van de kentering.
Wie heeft deze namen verzonnen en waardoor liet de naamgever zich inspireren?
In ieder geval kan ik me bij al deze namen eigenlijk net zo weinig voorstellen als bij het verhaal van het mannetje op de maan.
De zeeën bevatten namelijk geen druppel water, als je de maan met een kijker bespiedt, dan kun je ook in de donkere vlekken enkele kraters ontdekken, het gaat dus niet om watervlakten.
De donkere vlekken zijn laag gelegen gebieden, de heldere gebieden zijn hooglanden, met gebergten als lichtste stippen.
De vele kraters op de maan zijn ontstaan bij de inslag van ‘ruimtepuin’, en volgens de kenners is de korst van de maan bij enkele grote inslagen blijkbaar opengescheurd, zodat vloeibaar gesteente kon uitlopen over de laagst gelegen gebieden en ontstonden de relatief vlakke ‘zeeën’ die wij vanaf de aarde als vrij egale, donkere vlekken zien.
Sommigen zien hierin het beeld of het gezicht van een mannetje, anderen de afbeelding van een mannetje met een bos hout op de rug.
Zodoende kwam het begrip mannetje in de maan of mannetje op de maan in omloop, eigenlijk een fantasie begrip.
Maar wil je mannetje in de maan echt zien moet je naar de markt van Diksmuide, in de Alfons Vanheestraat in Moere staat een beeldje ter ere van ’t Manneke uit de Mane.

Hallo leuk dat je weer komt mee fietsen in de omgeving van de koppelpoort, wandelen kan natuurlijk ook, want de omgeving vind je op loopafstand van het centraalstation Amersfoort.
Even voorbij de spoorbrug staat het beeld “De Sassiaan” op de Kleine Koppel.
Dit beeld herinnert aan voormalig wijkje ’t Sasje, dat tussen de binnenstad en de Isselt lag.
Inwoners van deze wijk, de Sassianen, deden zwaar werk, veelal in de Eemhaven.
Het beeld is een kolensjouwer, die de kolen uit het ruim van het schip haalde en in de opslag bracht.
Het beeld werd in 2004 onthuld in de wijk het Soesterkwartier, maar in 2009 heeft het plaats moeten maken voor een ander beeld.
Zo is het Zorgcentrum Puntenburg in de wijk Soesterkwartier, een afspiegeling van de historische betrokkenheid van de bewoners met de spoorwegen.
Ter vervanging van het beeld “De Sassiaan”, dat verplaatst werd naar de Eemhaven, hebben de bewoners van zorgcentrum Puntenburg voor een beeld van de stationschef gekozen.
Van de stationschef heb ik nog geen foto gemaakt, die komt zeker nog wel.
Dat is ook wel begrijpelijk vind ik, want het beeld “De Sassiaan” komt beter tot zijn recht bij de Eemhaven.
Het beeld De Sassiaan is er ooit gekomen door giften van particulieren, het bedrijfsleven en een bijdrage uit het wijkbudget van het Soesterkwartier.
Maar vooral ook dankzij de inzet van stel Sassianen en hun nakomelingen.
Zij hebben zich niet alleen hard gemaakt voor de komst van het monument.
Zij staken er letterlijk de handen voor uit de mouwen.
Zo sjouwden zij rond de 1000 keien, oorspronkelijk afkomstig uit het Sasje, naar Puntenburg, als een passende omlijsting voor ‘hun’ beeld.
De Sassiaan is opgericht ter herinnering aan “het Sasje”, ooit het volkswijkje tussen de Amsterdamseweg en de Eem, waar nu het Eemplein is.
Het beeld “De Sassiaan” kijkt letterlijk over de omgeving van de oude wijk.
De huizen van t Sasje moesten worden gesloopt om ruimte te bieden aan de toekomst van de stad.
De eerste huizen van het wijkje bij de voormalige Gasfabriek werden al in de jaren vijftig afgebroken en in 1998 is het laatste woonhuis, om plaats te maken voor het Eemcentrum.
Daarmee was een definitief einde gekomen aan het oude buurtje bij de Eem.
Vroegere bewoners van ’t Sasje denken nog steeds met veel weemoed aan ’t Sasje terug.
Voordat het Sasje helemaal vergeten zou zijn hebben zij “de Sassiaan” opgericht.
”3 april is het Sassianendag”, een dag om even bij stil te staan.
De Sassianen hebben ook hun eigen website: sasje.net.

Nog een speelse blik op de brug “Het Sasje” en de Eemhaven fiets ik naar huis.

De Sassiaan.

Nog een speelse blik op de brug “Het Sasje”.

En de Eemhaven.

Wat een super mooie ochtend hebben we gisteren gehad en dat na een aantal sombere dagen.
Er was prachtig, maar ook de frisse lucht het zonnetje scheen volop.
Het was een feestje om buiten te zijn.
Kan ook niet anders want de nacht van zondag op maandag heeft het drie graden gevroren.
De vorst was nog duidelijk te zien op de bladeren die op de grond lagen.
Maar een extra dekbed maar uit de kast gehaald, de winter komt eraan.