Op woensdag 31 juli zat Aagje weer voor het raam op de Westsingel 46 bij het Centrum voor Archeologie.
De archeologen verrichten overal onderzoek en opgravingen.
In 2002 hebben archeologen de resten van 40 slachtoffers van de pest opgegraven bij het Pesthuis bij de Sint Rochuskapel in de Coninckstraat.
In Amersfoort woedde van 1635 tot 1637 een vreselijke pestepidemie.
Eén van de slachtoffers was erg jong ongeveer 27 jaar en men heeft haar Aagje genoemd.
In haar jeugd heeft ze veel ongemakken gekend qua ziektes en gezondheid.
Ze leed aan een vitaminetekort, bloedarmoede en had een longziekte.
Ook had ze een erg slecht gebit.
Aagje werd begraven op het Pestlijderskerkhof.
Dus waarschijnlijk is zij aan de pest overleden., wat aan haar skelet was dat niet te zien.
Aagje had ook een bijzonder voorwerk in haar graf een gebogen strip van koper die achterop haar schedel zat.
Dit was een oorijzer waar de vrouwen vroeger hun kapje mee vastmaakten en dit was in 1640 in de mode.
Het Centrum voor Archeologie is geopend op woensdag- en vrijdagmiddag van 14.00 – 16.30 uur.
Dus als u het leuk vindt kunt u en bij haar op bezoek gaan.
Ook is het erg interessant om al die opgravingen te bekijken.

Aagje voor het raam.

Gebogen strip van koper die achterop haar schedel zat

Aagje aan het puneken.

De Femke Bol muur van Amersfoort, wie zal daar nu niet trots op zijn?
Roy Valk, schildert ‘onze’ Femke Bol niet één, maar drie keer levensgroot op de muur:
‘Enorme uitdaging’
Je kunt de Femke Bol muur van een lege muur van sportschool LifeCity aan de Utrechtseweg in Amersfoort.
Wat nam de atlete wel niet toen ze Parijs verliet met één gouden, één zilveren en één bronzen.
Dat verdiend niet één, maar drie enorme muurschilderingen, vindt straatartiest Roy Valk.
In haar thuisstad Amersfoort heeft hij werk de Femke Bol muur van 17,5 bij 7 meter afgebeeld,
De Femke Bol muur is afgelopen zondag 18 augustus en zal zo’n twee maanden zichtbaar
blijven.
Het feit dat op de muurschildering ook duidelijk de naam van de sponsor te zien is, is dat waarschijnlijk ook de reden dat het kunstwerk in eerste instantie maar een maand lang blijft staan.
Wat er daarna met De Femke Bol muur?
Op de weblog van RTV Utrecht, staat een verslag met filmpje over de De Femke Bol muur te
lezen en te zien.

Het roerom, je hoort het vaker, dat men het roerom gooit om een ander leven te beginnen.
Vaak kiest men dan voor een locatie ergens in het buitenland met veel zon.
Maar uitzonderingen zijn er altijd en die kiezen voor een uitdaging in hun eigen omgeving.
Het leven is een festival, dat is het motto van de drieënvijftigjarige Cyrille de Waard.
Na een scheiding en een uitputtende baan in de zorg gooit ze het roer om.
Nu maakt ze van elke dag een feest bij lunch- en borreltent Roer aan de Eem.
De Eem is een graag bezochte plek, zowel voor zwemmers als recreatievaart, maar ook
bezoekers van het naast gelegen ziekenhuis komen graag naar het Roer aan de Eem om hun gedachten te verzetten en dan is een bezoek een prettige omgeving.
Dat geldt niet alleen voor bezoekers aan het Roer, maar ook voor Cyrille zelf.
Ze was sinds haar eenentwintigste werkzaam in de zorg, wat ze een prachtig beroep vond.
Maar het beroep werd haar te zwaar en besloot het roer om te gooien.
Ze heeft nog steeds voordeel van haar oude beroep, er komen gasten rechtstreeks uit het Meander-ziekenhuis hier om de hoek na een slechtnieuwsgesprek.
Die willen dan hun hart luchten, het is een plek waar je kunt lachen, maar ook mag huilen.
Maar ook veel fietsers en wandelaars komen bij het Roer over de vloer die de dijk langs de Eem verkennen.
Roer is voor hen een verrassing in de bocht en ook hondeneigenaren weten het Roer te vinden.
Voor baasjes regelt ze een stuk appeltaart, hun viervoeter krijgt een hondenkoekje.
En ik ontvang regelmatig fietsboottoeristen die ze elke ochtend begroet door naar ze te zwaaien als ze voorbij komt varen.
Nadat Cyrille een aantal van die ‘aanwaaiers’ heeft voorzien van een drankje, ontvangt ze ook graag haar buren van het Ambachtelijk Botenbouw Centrum, ze zijn altijd wel bereid om Cyrille te helpen.
Voor haar is het Roer de nieuwe invulling van haar leven geworden en dat is toch fijn om zo
verder te kunnen gaan.
Het hele artikel kun je lezen op de website van indebuurt.nl.
Hier onder een leuke vlog over een vaartochtje over de Eem en dan komt men ook langs het “Roer”.

Op 21 februari 2023 schreef ik over het nieuwe Klompenpad, een route die door het nieuwe
natuurgebied Waterrijk in Vathorst loopt.
Inwoners van Vathorst, grondeigenaren en andere belanghebbenden hebben al weer enige
jaren geleden meegedacht over de inrichting van Over de Laak.
De drie gemeentelijke gebieden zijn ’t Hammetje(schreef ik al een logje over) , Speelpolder en Waterrijk.
Dit gebied net boven het riviertje de Laak verandert de komende jaren in een groen
recreatiegebied.
Waterrijk is klaar, ’t Hammetje is in uitvoering en voor Speelpolder is het bestemmingsplan door de raad vastgesteld.
Waterrijk Vathorst is een plek om vogels wezen spotten in de polder.
Een verrekijker meenemen en uiteraard een fotocamera dan kun je volop genieten van de
watervogels.
Het is een mooie wandelroute over houten vlonders en bruggetjes met de mogelijkheid door de Schotten heen te kijken zonder door de watervogels te worden gezien.
Waterrijk wordt het grootste gedeelte van ‘Over de Laak’.
Ook zit er Land in Zicht dat is een groene en sociale onderneming aan de rand van Amersfoort Vathorst.
Zij zorgen voor mens en aarde, door samen te werken aan mogelijkheden.
Zo zijn er moestuinen en is er een pluktuin in het voedselbos.
Maar je kunt er ook een tochtje door de polder per boot maken, tot genoegen van vele.

Hoe gaat het met de slechtvalken, vroeg ik me af.
Nadat ik de laatste blog op 25 juni over Smallie had geschreven, werd het stil.
Maar hoe gaat het nu met de familie slechtvalk?
De jaarlijkse verhuizing van OLV-toren naar de kantoren heeft plaats gevonden.
Bij het kantoor van FrieslandCampina tegenover het station is het gezin regelmatig op de
dakrand te zien.
Eind juni worden de jongen nog maar weinig gezien, soms een of twee op de kantoren bij het station en soms bij de OLV-toren.
Waarschijnlijk krijgen ze nog wel af en toe een prooitje van de ouders, maar de kans is klein dat je dat sporadisch zou zien.
Begin juli zijn ’s morgens vroeg Pa en Moe in de nestkast om een tijdje aan hun
bindingsactiviteit te werken.
Op 23 juli zijn de zusjes dertien weken oud en leven zelfstandig hun leven.
Er worden nog maar weinig slechtvalken waargenomen, ook de ouders laten zich maar weinig zien.
Het leven van de slechtvalken gaat door, de ouders hebben hun nazaten doen opgroeien en nu gaan ze hun eigen weg, maar zullen elkaar toch regelmatig ontmoeten in het luchtruim boven de stad.
Op de website van hetgroenehuisamersfoort.nl staat meer informatie en ook interessante
Gebeurtenissen met foto’s en video’s die rondom en in het nest plaats hebben gevonden.

zusje op dakrand FrieslandCampina.

073 Reuring bij de toren (15-07-2024).