Maandelijks archief: januari 2016

David Bowie – Space Oddity.

Maandag stond de wereld op zijn kop want Pop-icoon David Bowie is op 10 januari 2016 overleden.
Twee dagen na zijn 69e verjaardag verscheen een kort bericht op zijn website met de mededeling dat de zanger na een strijd van anderhalf jaar tegen kanker in het bijzijn van zijn familie is gestorven.
Een paar dagen terug verscheen het nieuw album Blackstar nog.
David Bowie brak in 1969 door met het nummer Space Oddity, en groeide daarna uit tot een van de trendsetters van de popmuziek in de jaren zeventig en tachtig.
Hij schrijft ‘Space Oddity’ naar aanleiding van de film “2001: A Space Odyssey” van Stanley Kubrick.
Het is een sciencefictionboek en -speelfilm uit 1968 die is ontstaan uit een samenwerking tussen filmmaker Stanley Kubrick en schrijver/uitvinder Arthur C. Clarke.
De held uit ‘Space Oddity’ is ene Major Tom, de astronaut die vanuit het heelal aan zijn collega’s op aarde vertelt dat hij in het heelal blijft.
Het is de eerste hit waaruit Bowies diepste fascinatie voor het buitenaardse blijkt.
Het thema loopt als een rode draad door Bowies carrière en komt op allerlei manieren tot uiting.
Voorbeelden zijn ‘Moonage Dream‘, ‘Life On Mars‘, ‘Loving The Alien‘ en ‘Little Wonder‘.
Space Oddity wordt in dezelfde periode uitgebracht als de eerste maanlanding en is zijn eerste succes sinds hij solo werkt.
Na een immens succesvolle en kleurrijke carrière heeft Bowie de laatste jaren een teruggetrokken leven geleefd.
Jarenlang verscheen zelfs helemaal geen werk van zijn hand, tot in 2013 vanuit het niets het album ‘The Next Day‘ verscheen.
Ook stond Bowie volop in de aandacht vanwege een rondreizende tentoonstelling, die momenteel in het Groninger Museum te zien is.
Zijn laatste album Blackstar, dat vorige week op zijn 69e verjaardag uitkwam, werd gehuldigd om zijn buitengewone kracht en eigenzinnigheid.
Ook werkte Bowie recentelijk nog samen met regisseur Ivo van Hove aan de nieuwe musical Lazarus, waarvoor hij vier nieuwe nummers schreef.
Bij de première van de musical in New York was de zanger nog aanwezig, maar na afloop vertrok hij direct, en sloeg de handtekeningen en de afterparty ove.
Speculaties over een tour werden keer op keer tegen gesproken, en ook rond Blackstar maakten de mensen om de zanger heen duidelijk dat hij niet meer op het podium zou verschijnen.
Het leidde tot speculaties over zijn gezondheid, maar dat hij aan kanker leed was niet bekend.
Deze week is zijn grootste hit de Gouden terug blik in de Bankshow.

Knallen.

Ik kwam op het Internet een verhaal tegen geheugenvanwest.nl
en dacht toen “dat deden wij vroeger ook”.
Wij zochten ook twee bouten en een moer uit onze vader zijn spullen.
We draaiden de bouten aan weerszijden in de moer en deden daar eerst nog wat kruit van lucifers tussen.
Het verschil was dat wij een touwtje om de uiteinden van de bouten bonden.
Dan hielden we de knalbouten bij het touwtje vast en sloegen het bommetje tegen een muur of op de straat.
Het resultaat was soms een harde knal, het lukte niet altijd natuurlijk.
Zo ook een buurjongen Tom, die op een dag tussen de middag ging knallen.
Hij had daarvoor de muur van de overburen uitgekozen, die buurman gaf trouwens pianoles en heeft regelmatig last van ons gehad, tegenover de voordeur van onze overburen.
Nu hadden de huizen in onze straat van die ouderwetse schuiframen, die je omhoog kon schuiven, met daarboven een bovenlicht.
Toen Tom de knalbouten tegen de muur gooide volgde een enorme knal, gelijk gevolgd door glasgerinkel.
De ene bout was door de explosie losgeschoten, precies door het bovenlicht bij de buren gevlogen.
Gelukkig werd er niemand getroffen en bleef de schade beperkt tot het raam.
Tom zijn vader heeft de schade tijdelijk hersteld totdat de glaszetter zou komen.
Nu herinner ik me ook het voordeel van het touwtje weer.
En Tom, die heb ik die week niet meer buiten gezien.

Kolenkachel

Gisteren herinneringen opgehaald over de warme zakdoek, gevuld met moederliefde.
Daar schreef ik ook over de kolenkachel.
De tijd van de kolenkachel ligt nog niet zo ver achter ons, en als kind bracht ik heel wat uurtjes rond de kolenkachel door.
Deze was het middelpunt van gezelligheid in de koude winter maanden.
Kan me ook nog goed herinneren dat de laatste mijn in Limburg werd gesloten, dat gaf bij veel mensen een schok.
Op de weblog van bvision.nl kun je daar regelmatig over lezen.(klik hier voor meer informatie.)
Zo kan ik me nog herinneren dat voor de winter de kolenboer het kolenhok kwam vullen.
De mannen liepen met de zakken met kolen, zelf waren ook altijd zwart van het kolengruis.
Zo moest altijd als de kachel was bijgevuld met een kitjekolen, het kolenkitje ook weer gevuld worden.
Dat werd altijd door onze ouders gedaan, ’s avonds deed mijn vader dat met het laatste kolenkitje.
Maar als de winter streng was of langer duurde raakte de kolen voorraad op, dan moesten de kolen van achter uit het kolenhok worden geschept.
Ik zie mijn vader nog gaan, jas aan, alpinopetje op en dan zat hij voor de helft in het kolenhok.
Eigenlijk wel een komisch gezicht.
Zo waren mijn ouders best wel blij met de komst van het aardgas.
Toen hoefde onze vader niet meer aan het einde van de winter het kolenhok, die achter het huis stond, in te kruipen om een kitje kolen te scheppen.
Maar het snorren van de kolenkachel zal ik nooit vergeten.


Op het kolenhok tijdens Koninginnedag 1965, ik was verkleed als schoorsteenveger.

Warme zakdoek.

Ik zat wat te lezen in mijn oude weblogjes en kwam dit verhaaltje tegen.
Het een speciaal moment van toen en warm gevoel.
Er wordt nu veel geschreven over de winter en oma dacht dat ik natuurlijk niet achter kon blijven, nu iedereen al de hele dag bezig is met het weer.
Maar eigenlijk kwam het door de kou.
Bij ons thuis hadden ze vroeger een kolenkachel staan en achter het huis een kolenhok.
Deze werd voor de winter volgestort met kolen, om de winter door te komen, en die waren een stuk strenger dan tegenwoordig.
De kolenkachel kon zo lekker snorren, en gaf heerlijke warmte af.
Als de moeder de was had gedaan op maandag, werd er op dinsdag gestreken.
Als het dan buiten zo koud was kreeg ik van haar altijd een warme gestreken zakdoek .
Dat was altijd erg fijn, en wreef hem dan over mijn gezicht en dat gaf een heerlijk warm gevoel.
Het was net of moeder dan een pakketje met warme liefde aan je gaf, ik zal het nooit vergeten, het was haar liefde die ze gaf.

Van de Bank plaat.


Je gooit deze week maar weer open, wordt weer rennen en vliegen?
Je gaat door met je reis in de tijd.
Er kan van alles op je pad komen.
Maar zoals elke week begin ik met de van de Bank plaat, gaat de start van de week misschien wel gemakkelijker.
De van de Bank Plaat is deze keer: Scorpions met het nummer “10 Light Years Away”.
Wens je een goede week toe.

Aanstaande donderdag een nieuwe “the Bank’s show” op “Bank’s Radio”.
Mocht je een verzoekje hebben, laat het Hans Bank weten,
hij zal deze dan meenemen in de uitzending.
Je verzoek kun je tot en met aanstaande woensdag aanvragen het liefst voor 12.00 uur,
moet even onder de bank kijken of ik deze wel in mijn verzameling heb.
Trouwens daar haal ik de muziek altijd vandaan, soms onder het stof,
vaak een blinde greep, als het maar goed in het gehoor ligt.
Een fijne week gewenst.