Dit weekend is de Gouden terugblik Johannes Hendricus van Musscher, die bekend is geworden onder zijn artiesten naam “Johnny Jordaan”, hij is geboren op 7 februari 1924 in Amsterdam.
Hij was de zoon van Bastiaan van Musscher en dakbewerker en Wilhelmina Catharina Verbrugge en werd geboren in de Jordaan, een Rooms-katholiek arbeidersgezin als oudste met nog twee broers.
Hij was langs twee kanten een neef van Carel Verbrugge, die later bekend werd
als “Willy Alberti”.
Zijn moeder was een zus van de vader van Alberti en zijn vader was een broer van de moeder van Willy Alberti.
Toen hij acht jaar was begon hij met zijn ruim twee jaar jongere neef Carel Verbrugge op straat en in buurtcafés liedjes te zingen.
Het met deze ‘smartlappen’ verdiende geld en dat droeg hij trouw af aan zijn moeder, waardoor het gezin wat ruimer kon leven.
Na enkele jaren ambachtsschool stond hij eerst een tijdlang aan de roerpot bij de chocolade- en suikerwerkfabriek van J.C. Klene & Co. aan de Looiersgracht.
Vervolgens werkte hij in een kartonnage- en in een scheerapparatenfabriek.
In zijn vrije tijd bleef hij optreden en vanaf zijn veertiende zong hij met accordeonbegeleiding van zijn trouwe metgezel “Jan Hillegers” ieder weekend wel in een buurtcafé en was succesvol met humoristische voordrachten en gebruikte hij voor het eerst zijn artiestennaam
‘Johnny Jordaan’.
Inmiddels was hij getrouwd en tijdens de Duitse bezetting werd het steeds moeilijker om met optredens voldoende geld te verdienen, wel kwam zijn zangtalent van pas als hij op
hongertocht in Noord-Holland van de boeren eetwaren probeerde te krijgen.
Hij werkte na de oorlog als zingende kelner in café De Kuil in Amsterdam en won op 2 maart 1955 het Jordaanfestival waar hij voor de grap aan had deel genomen.
Met repertoire van onder andere “Harry de Groot” en “Pi Veriss” werd hij steeds populairder, mede door zijn samenwerking met “Tante Leen”.
In dat zelfde jaar kwam zijn landelijke doorbraak met het lied “Bij ons in de Jordaan”
en een ander bekend nummer is “Geef mij maar Amsterdam”.
In de jaren vijftig en zestig genoot Johnny Jordaan, samen met tante Leen,
een enorme populariteit en produceerde hij tientallen platen met Jordaanse liedjes.
Zijn carrière kwam toen goed van de grond en er volgden optredens in het land en ook in Vlaanderen, waar hij eveneens razend populair was.
Soms gaf hij wel drie maal daags een concert, in veel plaatsen werd hij door een uitzinnige
menigte verwelkomd en verdiende hij weldra meer op één dag dan eerst in een hele week.
Zijn koperen huwelijksfeest met zijn vrouw in april 1956, sloeg alles half Amsterdam
was bij die gelegenheid op de been om de gevierde volkszanger tijdens een rijtoer door de Jordaan toe te juichen.
In deze periode bracht hij zijn succesnummers ook ten gehore voor de vele na de oorlog
geëmigreerde Nederlanders, zowel via Radio Nederland Wereldomroep als tijdens
overzeese tournees.
In 1957 vierde hij in Venetië triomfen tijdens een songfestival op het San Marcoplein en in 1959 zong hij in Londen zijn Jordaanlied in een televisieshow met Nederlandse artiesten
onder leiding van “Wim Sonneveld”.
Het succes duurt maar twee jaar want in plaats van zijn eigen herkenbare geluid met
drie accordeons en achtergrondkoor “Klaverjasclub Schoppen negen”,
werd er later op zijn platen een prominente plaats ingeruimd voor het hammondorgel
van “Cor Steyn”, strijkers of een complete big band.
Door de opkomst van de rock & roll wordt de schlager, chanson en smartlap muziek in één keer oubollig.
Hij woonde een aantal jaren in België en Spanje, waar hij een café had, maar treedt sinds 1972 door ziekte slechts incidenteel op.
Naast alle zangactiviteiten werkte hij ook af en toe als acteur.
In 1972 werd hij onderscheiden met de Gouden Harp van Conamus en nam hij in afscheid van het publiek met een televisieshow.
In november 1983 werd hem ter gelegenheid van zijn 50-jarig artiestenjubileum, een gouden speld van de Gemeente Amsterdam uitgereikt.
Eind 1988 kreeg hij opnieuw een hersenbloeding, en op 8 januari 1989 overleed hij op 64-jarige leeftijd en werd begraven op de begraafplaats Vredenhof.
Dit weekend is hij de Gouden terugblik net zijn eerste succes ‘Bij ons in de Jordaan’.
Ja, er is nog een mooie serie over hem gemaakt, die was erg leuk!
zoals je al aangaf, was hij ook bij ons bijzonder populair Hans…
prettige dag
Mijn moeder kon hier zo van genieten net als van Tante Leen
Ha waarom denk ik nu ineens weer aan haar…is intussen al 32 jaar niet meer onder ons
Maar wel regelmatig nog in onze gedachten.
Ook van Heintje kon ze zo genieten 🙂
Fijn weekend
Ook iemand waarvan we een liedje draaiden op m’n vaders uitvaart.. gelukkig niet déze dus ik kan het goed horen. Echte nostalgie voor mij.. m’n ouders waren gek op die Jordanese liedjes.
Als ik daar nog aan terugdenk…
Pa vond het prachtige feestmuziek, Moe spuugde er op. ☻
Trekt m’n dag op gang, Hans !
Lie(f)s.
och wat een gezellige meezinger weer Hans 🙂
Gracias 🙂
Ik vind het zo lief dat hij geld aan zijn moeder gaf voor het gezin!
Toch kent iedereen Johnny wel denk ik. De enige echte volkszanger die we gehad hebben denk ik. En niet te vergelijken met een Andre Hazes.
Oei, dit valt natuurlijk geheel buiten mijn toch wel behoorlijk ruime muzikale interesse 🙂
Maar ik ken ‘m wel natuurlijk. Wie niet zou ik zeggen.
ik ken hem als belg ook, maar gek was ik net van die muziek
.* Een @->- voor jou.
niet
Jordaan is hele bekende. Jordaan kan ook goed zingen. Het is ook nostalgie. Het is dan anders.
Ik denk dat iedereen van een beetje leeftijd hem wel kent. Ik vond het niets, maar ik hou niet zo van smartlappen.
Love as always
Di Mario
Blijft toch een fenomeen en stukje nostalgie