De telefooncel, wie herinnert zich die nog?
Het is voor vele echt een jeugd moment, want op vele plekken stonden telefooncellen.
Dat was in de tijd dat er nog geen mobieltjes bestonden.
Mijn zoon zei eens over telefoneren, dan gebruik je toch je mobiel, maar die waren er in
de jaren nog niet.
Met een florijn van 10 cent of te wel een duppie of dubbeltje, kon je lokaal oneindig bellen.
Na inworp van je duppie kon je via de bakelieten oude hoorn in een muffe naar sigaretten
stinkende telefooncel een gesprek voeren.
In die tijd hingen er nog telefoonboeken in de telefooncel, later zijn die ook verdwenen, omdat ze leeg werden gescheurd of gewoon in de brand werden gestoken.
Toen ik jong was belde we samen met mijn vrienden wel eens zomaar iemand op vanuit de
telefooncel.
Mede omdat we thuis geen vaste telefoon aansluiting hadden.
Dan deden we net of we van het programma ‘poets’ waren.
Misschien was het wel het begin van de cyber criminaliteit, want mensen gaven makkelijk hun gegevens aan ons, in hoop om een prijs te ontvangen.
De telefooncel, ik heb er gemengde herinneringen aan, je belde je lief, of het ziekenhuis veel
anders was het toen nog niet.
Dan vergeten we nog de mensen die bonkte op de ramen van de telefooncel omdat men het gesprek te lang vond duren.
Zo blijkt maar weer dat toen ook niet iedereen sociaal onderlegd was.
Telefooncel met telefoonboeken
Nu zonder telefoonboeken
Toen moest men wel eens op elkaar wachten.
Een paar maanden geleden stond een Engels exemplaar in Hoornaar. Ik wilde een foto maken maar was (tijdens het fietsen) mijn telefoon vergeten. Een beetje dom.
Die telefooncellen met telefoonboeken erin (nog voordat ze in brand werden gestoken.) Nooit gedacht dat ik dat straatbeeld zou gaan missen.
Hoop plezier gehad inderdaad met telefoonspelletjes vanuit de cel 🙂
Goh poets ja leuk wij hebben ook vaak grappen uitgehaald in de trant van Poets. Heeft u oude kranten , ja hoor momentje kwamen ze met een berg oude kranten aan sjouwen, keek ik naar de bovenste en zei dan nee dank u deze zijn niet oud genoeg. Een gat in iemand zijn tuin graven, kwamen ze woedend naar buiten rennen en dan zeiden we kent u het programma Poets. Oh wat stom dat ik daar intrap oh wat leuk . Nou dat is dit niet.
veel keuze hadden we niet
maar nu is het verleden tijd Hans
Kort na de oorlog waren er nog niet overal telefooncellen te vinden maar dat werd snel beter in de jaren 50 kon je er altijd wel een op loopafstand vinden. Voor grappen heb ik ze nooit gebruikt daarvoor was het meestal te druk, er stond meestal wel iemand te wachten.
Gelukkig waren er toen nog geen “menuutjes” en werd je nog niet aan het lijntje gehouden met “er zijn nog 7 wachtenden voor U.
Nostalgisch, Hans…
Lie(f)s.
Schuilen voor de regen waren ze ook wel goed voor 🙂
Tot er iemand wilde bellen dan haha
Ik ken ze ook nog. Mijn man rende van de ene naar de andere toen ik moest bevallen omdat de ene kapot was
Thuis hadden wij al vroeg en telefoon voor afspraken omdat mijn moeder pedicure was.
Telefooncel. Ja, toen ik op kamers woonde ging ik altijd naar de telefooncel in Eindhoven. Herrinner me een mooi verhaal dat over een demente man in de telefooncel die de weg zocht? Ik ga die nu schrijven. Houdoe Robert
In mijn tijd moest er toch al een kwartje in hoor.. maar inderdaad, nostalgie! Ik zag er vorig jaar toevallig nog eentje in Breda staan toen ik daar wandelde, dit jaar was ie daar ook verdwenen.
Wij kregen pas heel laat een telefoon thuis.. in 1979 pas, mijn moeder vond het eigenlijk niks. Dus heb heel vaak de telefooncel bij ons op de hoek Krispijnseweg en Brouwersdijk in Dordt gebruikt.. vind het nu nog steeds een rare lege plek als ik er nog weleens langsrij. 🙂
Herkenbaar ja. Tegenwoordig zou zo’n cel geen dag heel blijven.
Opgegroeid met de telefooncel. Vooral als je ziek was en de baas moest bellen was het lastig. Moest je met je zieke hoofd de straat op.
Die waren handig als je hem nodig had.
Aan de boeken had je niet veel, er waren veel pagina’s uitgescheurd.
Toen ik in Utrecht ging studeren heb ik regelmatig gebruik gemaakt van een telefooncel. Wonderlijk eigenlijk hoe snel die uit het straatbeeld zijn verdwenen!
Ja, in mijn jeugd stonden ze er nog. Maar ze zijn wel allemaal verdwenen hier in Zeeland. In Goes stonden er een paar op een rij. Ik heb er geen moeite mee dat ze zijn verdwenen. Toen was het vooruitgang, maar nu zou het helemaal niets meer toevoegen.
mogge Hans
ja Hans veel veranderd sinds de 1ste telefoon kwam in het straatbeeld
nu verdwijnen meer en meer vaste lijnen ook uit de woningen , het kan verkeren 🙂
geniet de dag
Erg mobiel waren die inderdaad niet. In Heerlen staat nog een oude, echt werkende telefooncel.
Wij woonden buiten de stad en daar stond er geen. Dan meer even bellen bij buren die wel telefoon in huis hadden.
natuurlijk ken ik die nog, wij hadden thuis geen telefoon
en die werkten toen altijd
Een @->- voor U.
Dat wachten deed ik niet, dan fietste ik wel naar een andere cel. Mooie tijden.
Love As always
Dimario