Dit weekend is de Gouden terugblik Johannes Hendricus van Musscher, die bekend is geworden onder zijn artiesten naam “Johnny Jordaan”, hij is geboren op 7 februari 1924 in Amsterdam.
Hij was de zoon van Bastiaan van Musscher en dakwerker en Wilhelmina Catharina Verbrugge en werd geboren in de Jordaan, een Rooms-katholiek arbeidersgezin als oudste met nog twee broers.
Hij was langs twee kanten een neef van Carel Verbrugge, die later bekend werd
als “Willy Alberti”.
Zijn moeder was een zus van de vader van Alberti en zijn vader was een broer van de moeder van Willy Alberti.
Toen hij acht jaar was begon hij met zijn ruim twee jaar jongere neef Carel Verbrugge op straat en in buurtcafés liedjes te zingen.
Het met deze ‘smartlappen’ verdiende geld en dat droeg hij trouw af aan zijn moeder,
waardoor het gezin wat ruimer kon leven.
Na enkele jaren ambachtsschool stond hij eerst een tijdlang aan de roerpot bij de chocolade- en suikerwerkfabriek van J.C. Klene & Co. aan de Looiersgracht.
Vervolgens werkte hij in een kartonnage- en in een scheerapparatenfabriek.
In zijn vrije tijd bleef hij optreden en vanaf zijn veertiende zong hij met accordeonbegeleiding van zijn trouwe metgezel “Jan Hillegers” ieder weekend wel in een buurtcafé en was succesvol met humoristische voordrachten en gebruikte hij voor het eerst zijn artiestennaam
‘Johnny Jordaan’.
Inmiddels was hij getrouwd en tijdens de Duitse bezetting werd het steeds moeilijker om met optredens voldoende geld te verdienen, wel kwam zijn zangtalent van pas als hij op
hongertocht in Noord-Holland van de boeren eetwaren probeerde te krijgen.
Hij werkte na de oorlog als zingende kelner in café De Kuil in Amsterdam en won op 2 maart 1955 het Jordaanfestival waar hij voor de grap aan had deel genomen.
Met repertoire van onder andere “Harry de Groot” en “Pi Veriss” werd hij steeds populairder, mede door zijn samenwerking met “Tante Leen”.
In dat zelfde jaar kwam zijn landelijke doorbraak met het lied “Bij ons in de Jordaan”
en een ander bekend nummer is “Geef mij maar Amsterdam”.
In de jaren vijftig en zestig genoot Johnny Jordaan, samen met tante Leen,
een enorme populariteit en produceerde hij tientallen platen met Jordaanse liedjes.
Zijn carrière kwam toen goed van de grond en er volgden optredens in het land en ook in
Vlaanderen, waar hij eveneens razend populair was.
Soms gaf hij wel drie maal daags een concert, in veel plaatsen werd hij door een uitzinnige
menigte verwelkomd en verdiende hij weldra meer op één dag dan eerst in een hele week.
Zijn koperen huwelijksfeest met zijn vrouw in april 1956, sloeg alles half Amsterdam
was bij die gelegenheid op de been om de gevierde volkszanger tijdens een rijtoer door de
Jordaan toe te juichen.
In deze periode bracht hij zijn succesnummers ook ten gehore voor de vele na de oorlog
geëmigreerde Nederlanders, zowel via Radio Nederland Wereldomroep als tijdens
overzeese tournees.
In 1957 vierde hij in Venetië triomfen tijdens een songfestival op het San Marcoplein en in 1959 zong hij in Londen zijn Jordaanlied in een televisieshow met Nederlandse artiesten
onder leiding van “Wim Sonneveld”.
Het succes duurt maar twee jaar want in plaats van zijn eigen herkenbare geluid met
drie accordeons en achtergrondkoor “Klaverjasclub Schoppen negen”,
werd er later op zijn platen een prominente plaats ingeruimd voor het hammondorgel
van “Cor Steyn”, strijkers of een complete big band.
Door de opkomst van de rock & roll wordt de schlager, chanson en smartlap muziek in één keer oubollig.
Hij woonde een aantal jaren in België en Spanje, waar hij een café had, maar treedt sinds 1972 door ziekte slechts incidenteel op.
Naast alle zangactiviteiten werkte hij ook af en toe als acteur.
In 1972 werd hij onderscheiden met de Gouden Harp van Conamus en nam hij in afscheid van het publiek met een televisieshow.
In november 1983 werd hem ter gelegenheid van zijn 50-jarig artiestenjubileum, een gouden speld van de Gemeente Amsterdam uitgereikt.
Eind 1988 kreeg hij opnieuw een hersenbloeding, en op 8 januari 1989 overleed hij op 64-jarige leeftijd en werd begraven op de begraafplaats Vredenhof.
Dit weekend is hij de Gouden terugblik net zijn eerste succes ‘Bij ons in de Jordaan’.
logbankje
De zon in je radio
O ja, je kwam niet helemaal om dat genre heen is die tijd, ook als je er niéts mee had was er altijd wel familie dat het graat hoorde en uit volle bost meezong. Bij mij was dat één van m’n zwagers die een groot liefhebber was . Op verjaardagen kwam de accordeon van z’n zus tevoorschijn en dan deze liedjes én operetteliedjes.
Mijn ma vond deze muziek mooi…ook tante Leen en genoot ervan
Voor mij hoeft het niet haha
Wie kent hem niet;-) Johnny Jordaan. En tante Leen en ga maar door. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik in de zestig/zeventiger jaren toch meer naar de Pop/Rock luisterde.
Oh ja, we hadden ook de zangeres zonder naam – vooral in het zuiden.
Oh mijn ouders waren weg van die Jordaanse artiesten.. op m’n vaders uitvaart werd nog ‘De zon schijnt voor iedereen’ gedraaid van Johnny Jordaan.. ik kan al die liedjes dan ook woordelijk meezingen hoor hehe. Gek genoeg heb ikzelf niks met Amsterdam.. vind de mensen er erg arrogant. Dan vind ik de directe Rotterdamse mentaliteit fijner.. je weet wat je er aan hebt.
Net niet, beetje wel… meegemaakt die tijd … en ja zulke muzikanten worden er niet meer gemaakt tegenwoordig… Was er niet laatst een verkiezing over het mooiste liedje over Amsterdam… Wim Sonneveld won het , als ik het me goed herinner… Wel heb ik als kind heel veel op deze muziek gedanst…
Wat een bekende namen allemaal en wat een mooi blog vol dierbare herinneringen. Als kleuter lag ik in mijn bedje vaak ziek in de woonkamer, net onder de knop van de radio, mijn moeder hard aan het schoonmaken en ik eenzaam in mijn bedje. De arbeidsvitamine een verzoekplaatjesprogramma gaf me veel warmte en ik probeerde me voor te stellen waar de mensen over zongen, ik ben een beelddenker. Er waren ook veel Franse liedjes, die begreep ik niet, maar de liedjes van onze Nederlandse artiesten, daar smulde ik van. Hij is niet oud geworden, zag nu pas dat hij twee jaar ouder was dan mijn overleden moeder, mijn moeder tikte ruim de 91 aan.
Een mooi eerbetoon aan Johnny. Bedankt voor de moeite.
Die ken ik ook, was herl regelmatig op de radio in mijn jeugd.
Da’s echt eentje van onder ’t stof, Hans!
Lie(f)s.
Voor de liefhebbers ws het prachtig. Het succes was hen gegund.
Mijn vader had enkele 78 toerenplaten van hem. Zo ken ik die ook.
Fijne vrijdag Hans.
Dit vind ik niet zo’n mooi liedje maar ik waardeer wel de vreugde en liefde voor de Jordaan die eruit spreekt.
Nee, ik heb hier niet echt een binding mee. Leuk om eens te horen op een feetje, maar daar moet het wat mij betreft bij blijven 😆
Je denkt toch niet dat deze muziek, uit deze stad, bij ons thuis werd gedraaid 😉
Love As always
Dimario
ik ken dit heel vaag…
echt nederlandse tv, dat stond thuis niet veel op, alleen top pop keken we echt
Een @->- voor U.
Het was indertijd echt de genadeslag voor het Nederlandse lied, de opkomst van het Rock and Roll geweld, de Beatles, Rolling Stones en HardRock band zoals the Doors en niet te vergeten Elvis en Jimmy Hendrix.
mogge Hans
een prachtige gouwe ouwe
geniet de dag