Laatst was ik weer eens bij de kapper en zag dat er steeds mee grijze haren op het schort neer dwarrelden.
Nu zie je niet zo goed dat ik grijs ben omdat ik blond ben, maar op een zwart schort is het duidelijk zichtbaar.
Toen ik jong was, een kind was ik hoog blond en in de zomer een echte witkop.
En toen gingen we ook naar de kapper, naar kapper Jaring, die zat op de Zuiderhoofdstraat in Krommenie.
Wij noemden hem kapper haring, was makkelijker te onthouden.
Weet nog goed hoe het ging, het was dan een mooie dag in de zomer en dan riepen we, mijn broer en ik tegen onze moeder “mam mogen we naar de kapper?
Want we willen graag stekeltjes worden geknipt, moeder blij dan duurde het weer langer als we voor de volgende keer heen moesten.
Wij vonden stekeltjes niet zo warm.
Dan zei onze moeder altijd, “is goed hoor, zeg maar dat ik straks wel betaal”.
Dat zeiden we dan tegen de kapper en dan konden we altijd gaan zitten en werden met de tondeuse flink gekortwiekt.
Alles in vertrouwen dat onze moeder zo wel kwam betalen.
Dat vonden wij best stoer, dat iemand moeder zo goed vertrouwde.
En als de zon erg sterk was hadden we ’s avonds rode randen in onze nek en hoofd.
Op een mooie dag buiten in het zonnetje een broodje eten, acht jaar zonder stekeltjes.
Hahahahaha dat is een heel mooi verhaal, en ook herkenbaar, toen ik hier woonde ondertussen had mijn moeder ook een vertrouwensband en kon ik ook gaan met de woorden, mijn moeder komt straks… Dat is heel apart inderdaad 😀 En vaak liep ik alweer elders en was mijn moeder nog niet geweest, deed ze dan na werken even snel nog 😉
X
Ja, dat waren nog eens tijden! Ik denk dat het nog steeds wel zal gebeuren als de kapper de moeder goed kent, maar bijzonder is het wel. Wij leerden zelf al snel met geld om gaan.
leuk verhaal, en leuke foto, ja waar blijft de tijd
Zo ging dat toen. Ook bij de andere winkels.
Mijn broers mochten ook naar de kapper, tegelijk net het halve dorp. Bij iemand die er speciaal aan achterkamer voor had ingericht..
Ze zagen er allemaal hetzelfde uit. 🙁
Vroeger vertrouwden de mensen elkaar. Nu zie ik zoiets niet meer gebeuren.
Grijs? Práát me er niet van! 😉
mooie herinneringen Hans..
alles in vertrouwen voor het betalen, dat zal inmiddels wel enigszins anders zijn
prettige dag
Ouder worden kunnen soms wel grijze haren van krijgen. Ik moet steeds naar de kapper toe. Komt alleen maar niet van. Ik vind je vroeger van jou leuke foto om te zien. Opgeschoren van achter is steeds nog in. Ferry heeft stekeltjes. Fijne dag verder.
Waar is de tijd, Hans !?
Lie(f)s.
Ja, vroeger als kind ook stekeltjes. Dat scheelde ook een berg wassen. Ik ben donkerblond, dus het grijs valt wat meer op hoewel het nog minimaal is.
De baard is echter wel redelijk grijs.
Dat waren de tijden van vertrouwen, dat kan helaas niet altijd meer. Tegenwoordig knipt de mama hier gewoon in huis.
Love As Always
Di Mario
Kinderen werden bij mijn kapper altijd op woensdag middag geknipt…
Dat was de tijd dat je een borsteltje in je nek had, zo noemden ze het hier dat opgeschoren koppie