Linda Marie Ronstadt is een vooraanstaande popzangeres van de jaren zeventig, die om die reden dan ook ‘The First Lady Of Rock’ wordt genoemd.
ze is geboren op 15 juli 1946 in Tucson te Arizona, maar ze verhuist in de tweede helft van de zestiger jaren naar Los Angeles.
Samen met haar vrienden Kenny Edwards en Bob Kimmel vormt ze daar het country-trio
The Stone Poneys.
Het nummer “Different Drum”, geschreven door Michael Nesmith van The Monkees, wordt in 1967 een Amerikaanse hit, maar een jaar later besluit Linda een solocarrière te starten, dat resulteert in weinig overtuigende country-rock, al bevat Silk Purse
in Long Long Time wel een singlesuccesje.
Met ingang van het sublieme Heart Like A Wheel gaat ze nauw samenwerken met Peter Asher die voorheen bij Peter & Gordon zat, hij is haar producer en zal tevens haar zaken gaan waarnemen.
Dank zij hem vindt Ronstadt haar definitieve stijl, en zal de verkoop van haar platen voortaan in de miljoenen lopen.
Artistiek gezien overtreft Simple Dreams zelfs Heart Like A Wheel, het is misschien wel de plaat van haar leven, in die zin dat zij daarop getuigenis aflegt van haar toewijding voor de muziek en haar berusting in de eigen onmacht om een liefdesrelatie duurzaam te houden.
Vanaf dat moment klinkt haar muziek completer.
Het eerste halfjaar van ’81 speelt ze een hoofdrol op Broadway in The Pirates Of Penzance, wat haar de complimenten van menig theatercriticus oplevert.
In 1983 verschijnt “What’S New?” onder productie van Asher en met muziek van het orkest van Nelson Riddle, die in de jaren vijftig furore maakt met Frank Sinatra.
Evergreens uit de jaren dertig, veertig en vijftig worden door haar niet onverdienstelijk maar behoorlijk emotieloos vertolkt, hetgeen zijn oorzaak vindt in het feit dat ze het materiaal vocaaltechnisch gezien slechts maar net aankan, ondanks alles behaalt “What’S New?” in de Verenigde Staten platina.
De opvolgers “Lush Life” en “For Sentimental Reasons” kennen dan ook hetzelfde concept, zij het dat Ronstadt wat soepeler begint te zingen.
In 1987 scoort ze haar eerste Amerikaanse Top 10-hit van de jaren tachtig, te weten “Somewhere out there”, een duet met James Ingram, afkomstig van de soundtrack van de tekenfilm “An American Tail”.
Niet minder vocaal hoogstaand toont Ronstadt zich op “Canciones De Mi Padre”, een verzameling mariachi liedjes waarmee ze, zoals de titel reeds aangeeft, als kind is opgegroeid, vandaar ook dat haar twee broers meezingen.
Na in 1986 al met Philip Glass te hebben samengewerkt aan “Songs From Liquid Days”, verzorgt ze in 1989 de woordloze zang op diens werkstuk “1000 Airplanes On The Roof”.
In 1989 verscheen het popalbum “Cry Like a Rainstorm, Howl Like the Wind”, waarop enkele duets staann met “Aaron Neville”.
Dit album bracht onder andere de hit "Don’t Know Much".
Een ander opmerkelijk album is “Dedicated to the One I Love” uit 1996, waarop enkel kinderliedjes staan.
Haar grootste succes was wel in 1977 met haar album “Simple Dreams”.
Het album bevatte onder andere de hits “It’s So Easy” en is oorspronkelijk van Buddy Holly en “Blue Bayou” en Roy Orbison.
Ook bevat het album enkele nummers, geschreven door Warren Zevon, en een versie van “Tumbling Dice” van The Rolling Stones.
Haar eerste Top 40 hit in Nederland was het nummer “You’re no good” en die is deze week de Gouden terugblik in de BankShow.
Linda Ronstadt – You’re no good
Zalig hoe goed zij zingt over niet goed!
But she’s good!
Dat vind ik nu het leuke aan jou site elke keer weer die artiesten waarvan je denkt oh ja dat is waar ook .
een terechte gouden terugblik in de show, lijkt me Hans
prettige dag..
ps: het gebeurt regelmatig dat ik meermaals moet proberen om hier te reageren;
hopelijk lukt het nu bij de derde keer
Yes, yes, Hans, you are good !
Lie(f)s.
Aaah, Simple Dreams van Linda Rondstadt.. eindelijk een plaat die ik hier ook nog in de platenkast heb staan! 🙂 Er staan prachtige nummers op.. You’re so good is er daar eentje van.
Groetjess!
Pas wel goed bij mijn (waar) Verhaaltje van vandaag eigenlijk. Bekend nummer voor iedereen denk ik.
Ik vind het een super zangeres, waarbij ook ik Blue Bayou het mooiste nummer vind.
Natuurlijk ken ik dat nummer, maar hoe ik haar echt heb leren kennen is natuurlijk…
https://www.youtube.com/watch?v=_qqvdOwoN-Y
zo mooi, het betoverde mij als kind, en ik zong het al snel fonetisch mee, hahaha En ja, mijn moeder vertelde mij ook al snel, dat het niet echt van haar was, maar wel een mooie versie… wat vond ik er toen en nu nog zo mooi aan? Dat het zo klein begint en dan die uithalen die ze maakte.. dat had ik nog niet eerder zo gehoord….
X