Afgelopen maandag schreef Sjoerd een logje over “De helpende hand” van Jeslynn.
Mijn reactie was: Hoop niet dat Jeslynn het zelfde als mij overkomt met het hamer bankje,
heb er nog een trauma van.
Want wat is er gebeurd, ik zou een jaar of vijf zijn geweest en mijn moeder ging naar de kapper voor een permanent .
Na wat speurwerk in de beeldbank van Zaanstad heb ik alle informatie gevonden.
Ik moest mee want er was natuurlijk geen oppas, het was mooi weer en ik mocht achter de zaak aan de Lijnbaan in Krommenie van de kapsalon Maas buiten spelen.
Daar was wat speelgoed, onder andere een hamer bankje,
waar Jeslynn ook mee aan het spelen is.
Ik zal me prima hebben vermaakt, totdat ik keihard met de hamer op mijn vinger heb geslagen toen ik met het hamer bankje aan het spelen was.
De ronde houtjes gingen erg stroef dus ik moest flink hard slaan, helaas zat mijn vinger op de plek waar ik sloeg.
Ik ben helemaal over de rooien gegaan, ontroostbaar was ik, weet nog dat moeder en
personeel er alles aan deden om mij te troosten.
hoe het verder is gegaan weet ik niet meer, maar heb daarna nooit meer met een hamer bankje gespeeld, had er een hekel aan.
Heb het ook nooit cadeau gedaan aan de kinderen, daar waren ze me lief voor.
Het leuke van dit logje is dan wel weer dat ik een foto heb gevonden van hoe het toen was en die weer kan vergelijken met het heden.
De Lijnbaan, eerste woning Rechts is de kapsalon van kapper Maas.
Deze foto is in 1948 gemaakt en toen veranderde er niet veel aan de omgeving,
zo ken ik het ook.
De Lijnbaan, eerste woning Rechts was dus de kapsalon.
Maar anno nu is het verbouwd tot woning, oude details van de kapsalon zie je nog wel.
Maar om nu te zeggen dat het pand er mooier van is geworden, nee dat vind ik niet.
Het voor mij berucht hamer bankje anno nu.
Ik ken dit alleen van school of peuterzaal, mijn eigen vader was al timmerman, dus de grote echte kist stond altijd thuis, hahaha
X
Ha en daarom ben je maar een logbankje begonnen ipv een timmerbankje
Onze middelste dochter was er gek op en kon er uren mee stil zijn.
Intussen 38 en zelf 3 kinderen maar heb er daar nog geen gezien 😉
Groetjes
Nu je het zegt inderdaad die krengen zaten altijd vast 🙂
Is het met je vinger weer helemaal goed gekomen? 🙂
Krommenie, ik herken het nog, had er klasgenootjes wonenm aar de kapper kende ik niet.
ja, hoe een onschuldig hamerbankje een monsterachtig ding werd! Dat maakt indruk.
Veel verschil tussen beide foto’s merk ik niet. Dit zie je niet zo veel meer, dat je kunt zeggen dat alles nog op vroeger gelijkt.
Ach, arme jij. Mijn moeder ging er ook heen, je moest in die dagen je handdoek meenemen, ik bewaar er warme herinneringen aan. Het was denk ik 1997 dat ik er nog heen ging, kan me vergissen en daarna was het al snel over, een mooi tijdsbeeld verdwenen. Gelukkig is het bijna nog zo als het was. Heerlijk weer even in het verleden duiken.
na al die jaren, is de Lijnbaan toch goed herkenbaar gebleven Hans
en dat hedendaags bankje is me wel bekend 🙂
groeten
Denk dat je niet de enige bent die dat ooit voor gehad heeft.. ondingen, die timmerbankjes! wie verzint zoiets voor kinderen? als ze ergens mee op iets moeten slaan en herrie moeten maken, geef ze dan een trommeltje..! 🙂
Leuk, zo oud en nieuw vergelijken.. ik hou van de kleur van oude bakstenen, dus als men zo’n gevel dan stuukt ben ik altijd teleurgesteld! 🙂
Groetjesss!
Leuk als dingen ouder worden maar herkenbaar blijven. En dat hamerplankje pfff …. Neefje had er ook eentje en dan de hele dag die klitteherrie van dat getimmer.
De kracht die je vroeger moest gebruiken met dit soort speelgoed was eigenlijk overdreven. Wat bezielde de makers er van?
Ja, ik ken plekken die veranderd zijn die er ook niet echt beter of mooier van geworden zijn. Maar ja, we houden het niet tegen.
Die van Jeslynn gaat gelukkig iets soepeler dan die beuken houten dingen van vroeger… Ik kan me ook vaag herinneren dat die vaak muurvast zaten.
Het gebouw staat er tenminste nog, dat kun je hier niet zeggen in de buurt. Mooi al die verhalen van vroeger. En hopelijk is de blauwe plek ondertussen weg.
Love As Always
Di Mario
Ahhh…, Hans, toch…, zoveel jàààààren later…
De foto’s zijn inderdaad gelijkend !
Lie(f)s.
@Had een laat-avond-vergadering…, vandaar…