Categoriearchief: LOL

Zet de radio maar aan.

Oma is rustig de fanmail aan het doornemen en aan het beantwoorden, is altijd een gezellige bezigheid.
Flip komt de kombuis binnen wandelen en ziet oma zitten, ha oma, alles goed?
Ha kerel, leuk dat je langskomt.

Rustig loopt Flip naar de andere kant van de kombuis en gaat naar de buizenradio en zet deze aan.
De lampjes achter de afstemschaal geven weer een vrolijk licht, Flip drukt nog een keer op de middengolf knop, en kijkt verbaast naar de radio.

Oma vraagt, wat is er?
Nou, zegt Flip, de radio doet het niet er komt geen geluid uit.

Dat komt dat het een buizenradio is, zegt oma, vol begrip.
Een buizenradio moet altijd opwarmen, en daarna komt er wel geluid uit.
O, dat wist ik niet, zegt Flip.
Wacht maar, ik zal het je uitleggen.
Oma loopt naar een kast en haalt er een doos met radiobuizen uit.

Kijk, een radiobuis is een vacuümbuis, de elektronen worden verplaatst door de lucht.
De geleiding van de elektronen kan pas gebeuren als de
radiobuis op temperatuur is, vandaar dat er een gloeidraad in zit, dat zijn de rode puntjes die je ziet als de radio is
ingeschakeld.
Bij een radio met halfgeleiders gaan de elektronen door
vaste verbindingen, zeg maar draadjes, het voordeel daarvan is dat de energie niet door de lucht gaat.
Door het gebruik van transistoren en IC’s is het energie verbruik ook lager geworden en is
apparatuur ook makkelijker mee te nemen.
Oké, oma ik snap het, maar vind het geluid van de
buizenradio toch voller dan mijn MP3 speler, zegt Flip goed keurend naar oma.
Dat klopt zegt oma, de dynamiek van een buis is voller, een buis geeft een ruimtelijk geluid.

Zin.

2022 start maar traag of zou het een nieuwjaarsblues zijn?
Er zijn van die dagen dat je compleet geen zin heb om iets te ondernemen,
wind tegen noemt Oma dat.
Gisteren was ik ook niet vooruit te branden, futloos, net als mijn haar.
Het kan ook een vervroegd Blue Monday gevoel zijn, maar dat duurt nog even.
Een lente gevoel zou kunnen, maar als ik naar buiten kijk lijkt het herfst.
Januari geeft mij een trage start, de dagen lijken voorbij te kruipen.
Als ik iets doet gaat het eerder traag dan gejaagd, heeft ook zijn voordeel.
Daar sta je dan nog even onder de douche, met je flesje “hair care”.
Probeer deze maar eens open te maken, met een vinger!
Nou je hebt zeker een hele hand nodig.
Je geeft een vinger, maar het product wil je hele hand.

Agenda.

Ik en mijn papieren agenda van 2021 hebben op 31 december afscheid genomen.
Een agenda krijgt eenmaal in december ontslag.
De agenda liep op zijn laatste blaadjes en de kalender was ook aardig afgeslankt.
Dat in vergelijking aan het begin van het jaar, toen was deze nog dik en vol bladerig.
Er staan alweer nieuwe afspraken op de eerste bladen van 2022, de elektronische uitgave heeft de herinneringen weer geladen.
Synchroniseren heeft plaats gevonden, zal geen afspraak missen.
De zaken worden weer opgebouwd op naar het einde van het jaar.

Buurt nieuws.

Vandaag een overzicht van dingen uit mijn dagelijkse leven en die ik wel met je wil delen.
We zijn aan het einde van het jaar 2021 gekomen, tja waar ga je dan over schrijven?
Er is veel gebeurd, zowel in negatieve als positieve dingen.
Zo scheurde er een las van de bureaustoel, maar werd keurig vervangen door een niuewe.
Denk je dat je je schoenen voorbij bent gelopen, zijn ze van een ander.
Gelukkig maar want ik was veel op stap, ook met de fiets.
In de buurtsuup, is de consument wel eens in de war met het doen van boodschappen.
Zijn er in het winkelcentrum allemaal tv schermen opgehangen met informatie.
Men kan op de tv schermen niet zien waar hun fiets is gedumpt.
Op een avond met de hele wijk in de rij voor de coronaprik,
zo leer je wel je medebewoners kennen.
Het was een goed jaar bij Radio de BOM, daar heb ik wel lol in gehad.


Zo scheurde er een las van de bureaustoel.


Denk je dat je je schoenen voorbij bent gelopen, zijn ze van een ander.


Kun je in het donker veilig fietsen.


Brood en thee is wel een logische combinatie.


Tv schermen in het winkelcentrum.


Waar is mijn fiets?


Even een prikje halen.


Kerstsfeer in de studio.


Flip en Linda een bijzonder stel.


Dit wens ik je gewoon toe.

Scheurijzer.

Tweede kerstdag kreeg in een WhatsApp berichtje van mijn jongste zoon,
heb je zin om mee te gaan?
Hij ging afscheid nemen van zijn snelle Seat – Leon FR, een tuning uitvoering 2.0 TDI 143kW / 194pk handgeschakeld, 6 versnellingen.
Even een tochtje naar Duitsland om te laten zien wat een woest monster het is.
Ik heb nog nooit zo hard gereden en nog nooit zo’n auto in bezit gehad, maar ik ben alleen mee gereden als passagier, zelf auto rijden zie ik absoluut niet meer zitten.
We reden op een zeker moment best wel hard en dan schakelt hij nog over naar de zesde
versnelling.
Op de terugweg maar koffie gehaald voor de schrik, was wel klasse om eens te beleven.
De Seat – Leon FR staat binnenkort te koop, hij gaat plaats maken voor een andere auto.
Nee niet sneller, maar hij krijgt voor zijn werk een bedrijfsauto.
Hij is overgestapt van het hout naar de metaal en dat is mogelijk omdat hij goed is met de
computer zoals programma’s schrijven voor CNC banken en ook met 3 D tekenprogramma’s kan werken.
zijn functie ben ik even vergeten, maar dat zit wel goed.
Dus meneer gaat tegenwoordig met gepoetste schoenen en stropdas naar zijn werk.
Zo is zijn hout met elektrotechnische opleiding op meer fronten toepasbaar.
Wel een opsteker voor hem en mij, hij heeft het tot nu toe erg goed gedaan in het bedrijfsleven.
Dan ben je als vader wel trots op hem.


Het neusje.

Het kontje.

Nog in Nederland.

Bij de buren, te snel om het bord op de foto te krijgen.

Nog een stukje recht door.

Kon nog sneller, maar ik vond het wel goed zo.

Tijd voor een sloot koffie.