Categoriearchief: algemeen

Bonte specht.

Tijdens het wandelen in het Schothorsterpark hoorde ik het kloppen van een specht.
Ik had de specht wel meer gehoord in het park, maar nog niet kunnen fotograferen.
En ik wist dat de grote bonte specht (Great Spotted Woodpecker, Dendrocopus major) in het park verbleef.
Maar fotograferen is vers twee, turend in de bomen zag ik hem druk aan het kloppen in een Berkenboom.
Daar zat hij de grote bonte specht, denk dat hij rond de 25 centimeter is.
Ik spreek over een mannetje want die heeft een rode vlek op het achterhoofd, het vrouwtje heeft een geheel zwarte kruin.
En deze heeft een heeft een rode vlek op het achterhoofd, dus duidelijk een mannetje.
Helaas had ik alleen mijn mobiel bij me, maar de foto’s zijn aardig gelukt, ben al heel blij dat ik de bonte specht heb kunnen fotograferen, mijn dag was goed.


De grote bonte specht druk bezig.


Kijkt nu naar beneden.


En sprinkt later op een tak.

Luilak.

Vandaag ga ik terug naar mijn jeugd in Krommenie in de Zaanstreek.
Luilak wordt gevierd in de vroege ochtend uren van de zaterdag voor Pinksteren.
Met Luilak worden van oorsprong de langslapers en telaatkomers bespot en wakker gemaakt met veel kabaal.
Zo is het gebruikelijk om belletje trekken, mijn vader zette de avond ervoor de elektrische bel af en onze oude buurvrouw schroefde de schel van de ratelbel af.
Maar dat was niet alles fietsen werden met ratels uit gerust, pannen of blikjes werden achter de fiets aan gesleep.
Ramen met zeep, maar ook met eieren, dat was lastiger verwijderen.
Maar wij mochten daar niet aan meedoen van onze ouders, we konden op onze kop staan het gebeurde niet.
Zo zijn we een keer heel vroeg het huis uitgeslopen om luilak te vieren, het jaar erop zat onze slaapkamer op slot.
Zo waren er ook de luilakvuren die werden ontstoken, er stond er ook een bij de lagere school waar ik op zat en was een jaar of acht.
En de luilak berg was al voortijdig in brand gestoken en door de brandweer geblust, zo liepen er veel kinderen over de resten van de luilakberg te banjeren, ik dus ook.
Op een zeker moment ben ik met mijn linkervoet in de smeulende as laag gezakt, gillend van de pijn heb ik mijn voet in de sloot gehouden want het brandde behoorlijk.
Op de fiets naar huis waar mijn moeder me opving en mijn voet onder de koudwaterkraan heeft gehouden.
Naar de huisdokter en die constateerde een derdegraadsverbranding.
Dat heeft me veel pijn opgeleverd, de open wond moest mijn moeder drie keer per dag schoonmaken en dat beet enorm.
Totaal ben ik er drie maanden zoet mee geweest, luilak was voor mij nooit meer het zelfde.


Daar zit ik dan met mijn verbrande voet.

Houtduiven.

Ik kijk van uit mijn slaapkamer zo in het nest van een Houtduiven familie.
Misschien een beetje gênant misschien omdat te doen.
Vorig jaar hebben ze een poging gedaan hun eerste nest te bouwen, dat is helaas mis gegaan.
Na een flinke windvlaag was het nest op de grond beland.
Een maand terug werd er opnieuw een poging gedaan om een nest te bouwen en dat is ze goed gelukt.
Moeder Houtduif bleef broeden in weer en wind zeg maar rustig in de hagel, regen en storm.
Na een hoosbui schudde moeder Houtduif zich uit en ging door met haar taak.
Maar helaas vorige week was moeder Houtduif van het nest af en het broeden was voorbij.
Maar er is hoop, het stel heeft opnieuw gepaard, moeder Houtduif zit nog niet op het nest.
Zou wel leuk zijn er een nieuw legsel zou komen.


Eerste leg met moeder Houtduif op het nest.


Nog een keer vrouwtje veroveren.


I lover you, dear.

Voorjaarsdrukte.

Deze week is het voorjaar en natuur wat de klok slaat op logbankje.
Het weer is ook volop genieten voor mensen en dier.
Het was een prachtig weekend en dat was niet alleen aan de mens, maar ook aan de dieren te merken.
Toen ik langs het water aan het wandelen merkte ik dat de dat de vissen aan de oppervlakte waren gekomen.
De kracht van de zon heeft ze gelokt, het was net of ik in een aquarium keek.
De karpers waren druk met paaien in het ondiepe warme water.
Het is weer een boeiend schouwspel, maar de volgende dag was het feestje alweer voorbij.
Maar ook waren de Snoeken, Ruisvoorn, Baars en nog veel meer vissen actief.
Heb geprobeerd ze zo goed mogelijk op de foto te krijgen, hier volgt een selectie.


karpers moe van het paaien.


Waar vis is ben ik ook.


Blub blub ik ben een wis.


Ruisvoorn.


Nog meer soorten vis bij elkaar.


En nog meer.


Ik krijg er honger van, kijk wel even de andere kant op.

Vrijheid.

Vandaag wil ik tien jaar terug gaan naar een log die toen is geschreven
Misschien op je geheugen op te frissen of om te zien dat vrijheid erg broos is.
Hallo beste bloggers, (schreef ik op 6 mei 2010)
Gisteren was het herdenken en vandaag vieren we onze vrijheid.
Dat realiseerden we des te meer toen er op 4 mei, op de Dam van Amsterdam tijdens de dodenherdenking een incident was.
Hoe zou je zelf reageren als je daar zou staan met in je achterhoofd de aanslag in Apeldoorn?
Mensen die uit respekt de gevallenen tijdens de Tweede Wereldoorlog herdachten.
Nee, de schrik zat en zit er goed in!
Het lijkt zover weg de Tweede Wereldoorlog, maar 65 jaar is niet zo lang terug.
Zo kwam mijn oudste broer op 20 jarige leeftijd tijdens zijn dienst tijd achter het ware verhaal van de dood van onze oom.
Dat is nu zowat 40 jaar terug, maar toen was de oorlog pas 25 jaar afgelopen.
Tijd is relatief, maar de broze vrijheid waar we nu in leven is erg kwetsbaar.
Wat voor toekomst gaan we tegemoet?
Gaan we naar een maatschappij van wantrouwen en angst?
Dat zou betekenen dat we echt onze vrijheid gaan verliezen, en de gesneuvelde voor niets zijn gestorven.


Gesneuvelde Soldaat