Categoriearchief: algemeen

Turf pikken.

kakelbont heeft een mooi verhaal geschreven over de winter.
Dat verhaal doet me aan de oorlog denken, schreef ik in een reactie.
Toen werden ook de huizen opgestookt om een beetje warm te blijven.
Maar of men toen ook zijn houtenbeen opstookte heeft mijn vader nooit verteld.
Haar antwoord was het volgende:
Mijn oma vertelde verhalen dat ’s nachts stiekem in het Kralingse bos boom na boom om werd gezaagd.
Lagen er daarna lange berkenstammen bij haar in de gang.
Over een houten poot heb ik nooit gehoord.
Zo nu en dan moet ik er zelf ook wat fantasie tegenaan gooien.
Die reactie deed me denken aan wat mijn moeder ooit heeft verteld:
Want mijn moeder en haar zusje, pikten Turf van een kar bij de moffen.
Thuis gekomen, moesten ze het van hun moeder terug brengen, want stelen deden ze niet.
Ze zijn weer terug gegaan en hebben stiekem de turf weer op de kar gegooid,
best wel link voor de ze.



v.l.n.r. tante Alie met een kip in haar hand, Broertje Egge (van mijn moeder) en mijn moeder, foto is van net voor de oorlog.

Kroontjespen.

Ik schrijf nog steeds linkshandig, dat heeft juf er niet uitgeslagen.
Want vroeger mocht dit niet en werd dit hardhandig afgeleerd, ik heb nooit begrepen wat slecht is aan.
links schrijven was niet goed omdat je dan over je pas geschreven tekst ging, toen we nog met inkt en kroontjespen schreven.
Ik zat op een lagere school, waar de meeste kinderen naar toe werden gestuurd.
Daar schreven we in de klas ook een kroontjespen, met inkt wat uit een inktpotje kwam wat rechts in je tafeltje zat, met een schuifdekseltje erop, links schuiven was open en rechts schuiven was dicht en er omheen zaten inktvlekken, die je soms met een spons moest reinigen.
Zat je gelijk weer vol met inkt, tja, juf maakte ze niet schoon.
Het was een straf om als linkshandige schrijfles te krijgen, later dat was halverwege jaren zestig is het gebruik van de kroontjespen op onze school vervangen door de balpen.
Kan me dat moment nog goed herinneren, een balpen om mee te schrijven, geweldig leek me dat, helaas kwam ik bedrogen uit.
Maar als linkshandige van links naar rechts te schrijven blijft een ramp, meestal leg ik het te beschrijven vlak, scheef neer en hou de balpen zo ver mogelijk naar beneden van de te schrijven zin, zodat mijn linker hand niet over de tekst gaat.
Lang leven de tekstverwerker, hoera, hoera.

Linkshandigheid kan soms wat onhandig zijn in een wereld vol rechtshandige.
Maar: linkshandig zijn, is stiekem ook heel tof!
Dat is te lezen op de website van scientias.nl

Koffietijd.

Zelf mag ik de dag graag met een kopje koffie starten, meestal drink ik gemiddeld maar twee of drie kopjes koffie op een dag.
Is niet veel, maar ik voel me er goed bij.
De dag zonder koffie beginnen doe ik zelden, dan moet er een heel goede reden voor zijn.
Zelfs als ik in de ruimte zou verblijven hoef ik het zwarte vocht niet te missen.
Want ook in de ruimte is er op zijn tijd tijd voor koffietijd, en nog een razend snel gezet ook.
Astronaut Tim Peake geeft een demonstratie koffiezetten aan boord van het International Space Station.

Bril.

Het mag wel eens worden gezegd, de ouderdom blijft niet stil staan.
Zo heb ik steeds meer moeite om de tekst op het beeldscherm te lezen, maar ook het ver weg kijken en normaal lezen.
Al met al, ik heb problemen met mijn ogen.
Dat is al een tijdje gaande op het beeldscherm, maar als ik mijn multifocale bril opzet zit ik de hele tijd met mijn hoofd omhoog door het lees gedeelte te turen.
Dat werkte ook niet prettig, ik heb dit probleem getakeld met mijn oude leesbril.
Nu werk ik achter het beeldscherm met mij leesbrilletje op, wat een duidelijk beeld was het.
Vanmiddag heb ik een afspraak gemaakt bij specsavers.
Dan kan zoon, die daar werkzaam is, net als vorige keer mij adviseren wat voor mij het beste is.
En zijn advies is mij al jaren goed bevallen, een vakman is het.
Ik zit nog wel te twijfelen of ik weer een multifocale bril hou, kan ook een pc bril er bij nemen.
Weet ik niet, laat me eerst wel voorlichten.
Voordeel is ook dat als ik in de stad ben van de gelegenheid gebruik ga maken om wat foto’s te maken.
Heb nog een aantal locaties in gedachte, dus dat moet goed komen.

Grote hoogte.

Mensen en grote hoogte gaan niet altijd samen, dat ervaar ik steeds meer.
Denk beging eens een serieus gesprek met zoon over toen ik nog jong was.
Nou dat is lang gelden, sneert zoon gelijk.
Hou jij even op, ik raak zo de draad van mijn verhaal kwijt.
Maar goed, ik heb toen regelmatig gewerkt op grote hoogte, zo heb ik vakantiewerk gedaan in de haven bij een container overslagbedrijf.


Containers en kranen bij de Combined Terminals Amsterdam (1976)

Ik werkte bij de technische dienst, en we deden het onderhoud aan onderandere aan de containerkranen, deze waren erg hoog, ruim 80 meter dacht ik zo.
Ook heb ik later gewerkt in centraal antennesysteem masten en deze waren ook behoorlijk hoog.
Altijd heb ik ontzag gehad voor grote hoogte of het nu een containerkraan of een mast voor het centraal antennesysteem was.
Ik had altijd als regel “een hand voor mezelf”, maar soms moest je wel twee handen gebruiken om je werk te kunnen doen, ik was dan geheel afhankelijk van je veiligheidsmiddelen.
Als ik daar op terug kijk, denk ik wel eens hoe heb ik het kunnen doen.
Waar een filmpje op Internet al niet toe kan leiden, een paar jonge jongens die bezoek brengen aan een hijskraan.
Nee, van mij hoeft dat niet meer, en op deze hoogte ben wijselijk nooit geweest, mijn tenen trekken al krom als ik het zie.


Shanghai Tower (650 meters)