Categoriearchief: algemeen

Soestdijk.

Ik heb wel meer een logje over het voormalig Paleis Soestdijk geschreven.
Er staat tot eind van de maand een 21 meter hoge toren in de voortuin van Paleis Soestdijk.
De zogeheten Green Energy Mill (GEM) is bedoeld om op festivals te worden geplaatst, de Green Energy Mill wekt duurzame energie op en dient als vervanger voor vervuilende
dieselgeneratoren.
De Green Energy Mill heeft zonnepanelen en een windturbine en de opgewekte elektriciteit wordt vervolgens opgeslagen in accu’s.
Het is een project van de Technische Universiteit Eindhoven in samenwerking met tien Europese bedrijven.
Om het project verder te optimaliseren en nieuwe toepassingen te ontwikkelen, moet de Green Energy Mill op verschillende locaties worden getest.
Doordat er dit jaar geen festivals zijn biedt Paleis Soestdijk een uitgelezen kans om ervaringen op te doen, testresultaten te vergaren en een feedback van bezoekers te krijgen.
Als alles goed verloopt zal de Green Energy Mill volgend jaar langs verschillende Europese
festivals trekken.
Een goede ontwikkeling om festivals te gaan voorzien van duurzame energie.


De opbouw.

Ziet er wel vrolijk uit.

Soestdijk.

Paleis Soestdijk wie kent het niet, gebouwd aan de Amsterdamsestraatweg 1 in Baarn.
Het oorspronkelijk 17e-eeuwse gebouw is genoemd naar de Soestdijk waar ook het buurtschap Soestdijk is ontstaan.
Er werden defilés gehouden voor koningin Juliana als ze jarig was, die live op de tv kwamen.
Vanaf eind 1970 tot 2017 was het eigendom van de Nederlandse Staat en daarna begon het touwtrekken om een nieuwe bestemming te geven aan het paleis.
Ben er nog op bezoek geweest tijdens een rondleiding, maar mocht er binnen geen foto’s maken.
Zo was er recentelijk bij rtvu.nl het volgende te lezen
“De nieuwe eigenaar van Paleis Soestdijk kreeg vandaag complimenten en zelfs applaus, tijdens een informatiebijeenkomst voor omwonenden.
Een leuke verrassing, want er was tot nu toe ook veel kritiek. “Heel leuk om te horen”, reageerde eigenaresse Maya Meijer – Bergmans. “Ik zag best een beetje op tegen vanmorgen.”
Deze maand buigt de gemeenteraad van Baarn zich over de plannen voor het paleis en het landgoed.
De MeyerBergman Erfgoed Groep wil het paleis restaureren en er een plek creëren voor ondernemend en innovatief Nederland.
Daarnaast is er in de plannen ruimte voor onder andere woningbouw,
een hotel en evenementen.” Lees verder op de website.
Maar toen kregen de prinsessen Irene en Margriet lucht van de plannen en waren geschokt door de woningbouw in het bos naast paleis Soestdijk, te lezen bij het noordhollandsdagblad.nl
Nu ik krijg sterk de indruk dat de plannen wel eens vertraging gaan oplopen.
Gelukkig hebben we de foto’s nog.

>

I am Elizabeth Smart.

Ik ben niet zo’n televisie kijker en soms moet ik me er echt toe zetten om een film te zien.
Vaak komt er te veel innerlijke emotie boven.
Zo ook de film over Elizabeth Smart op SBS 9 van afgelopen zondag.
Maar na verloop van tijd viel ik in een verdieping van haat tegen de personen die haar
jonge leven aantastte.
Ik heb gehuild omdat iemand dit niet verdiend, of je nu jong of oud bent.
Want de 14-jarige Elizabeth werd in juni 2004 door religieuze fanaat Brian David Mitchell uit haar huis in Salt Lake City ontvoerd.
Met de hulp van zijn verknipte handlanger Wanda Barzee wordt Elizabeth opgesloten,
uitgehongerd, gedrogeerd en verkracht.
Zij onderwerpen haar aan bizarre religieuze rituelen tot ze negen maanden later haar eigen redding mogelijk maakt.
Zo blijkt maar weer dat God vaak voor het karretje wordt gespannen om het verderfelijk in mensen naar boven te nalaten komen.
Als ik een wapen of met gewoon mijn handen zou hebben kunnen gebruiken zou ik deze
onmensen om het leven hebben gebracht, geheel tegen mijn innerlijke persoon.
Wat een sterkt meisje is het geweest en gelukkig heeft ze het overleeft en nu moeder van twee mooie kinderen.
Zo verdrietig om te lezen dat de vrouwelijke belager voortijdig is vrij gekomen.
Ik hoop dat de God waar ze zich achter verscholen hebben ze zal laten branden in de hel,
minder verdienen ze niet.

Nederland opgang.

Het is wel wennen om in de ‘spits’ weer veel meer verkeer langs te horen komen.
Dat het gras wordt gemaaid in de vroege uren en dat het veegwagentje voorbij komt.
Dat je kinderen ziet, die naar school worden gebracht, of zelfstandig gaan.
Dat ik regelmatig een vliegtuig zie overvliegen.
Dat men weer naar de kapper en andere contactberoepen kan bezoeken.
Dat het briefje ‘start rij’ nog wel even zou blijven hangen, net als de 1,5 meter afspraak.
Maar goed we zijn weer op de goede weg, mits we verstandig blijven anders zitten we zo weer met een lock down.


Ik zie ze weer vliegen.

Gras weer gemaaid.

Zal nog wel even toepassing zijn.

Dan dit nog niet doen.

Onderduiken.

Na de reacties op de log van gisteren zal ik een aantal verhalen plaatsen over de tweede wereld oorlog.
Het is een periode die ik gelukkig persoonlijk niet heb mee hoeven maken.
Maar als eerste generatie van na de oorlog heb ik er veel van meegekregen.
Mijn ouders vertelde er zelden over toen wij de kinderen jong waren, dat kwam pas later.
Blijkbaar wilde ze ons de pijn besparen.
Mijn vader was 18 jaar toen de oorlog uitbrak en was werkzaam bij Jan van Leyden een
zeildoekfabrikant .
Omdat mijn vader in ploegendienst werkte en de fabriek daar zeildoek moest produceren voor de Duitsers had hij vrijstelling om zijn fiets te houden en ’s nachts over straat te gaan.
Daar vertel ik morgen meer over wat het voordeel daar van was.
Maar hij moest ook regelmatig onderduiken omdat hij gezien zijn leeftijd te werk kon worden gesteld in Duitsland.
Wel tegenstrijdig maar hij moest daar wel rekening mee houden, aan een kant vrijstelling en aan de andere kant werkplicht in Duitsland.
Als er dan werd door gegeven dat de Duitsers razzia hielden dan vluchtte hij de weilanden in of ging naar de woning van van Leyden om te vragen of hij kon onderduiken in de fabriek,
die iets verder op stond.
Dat was nooit een probleem, maar hij vroeg het altijd netjes,
omdat er ook andere onderduikers zaten.
Hij ging dan naar de zolder in een van de gebouwen van de fabriek en hij vertelde dat er ook Joodse onderduikers zaten.
Door een raampje zagen en hoorde ze de Duitsers lopen, de laarzen waren namelijk beslagen met ijzer.
Maar daar heb ik ook nog een bijzonder verhaal over.
Mijn vader heeft zo de oorlog overleeft, opletten en verstoppen.


De woning van van Leyden jaren 50.

De fabriek .